วันนี้วิภวามาทำงานใกล้คอนโดฯ ของดุจดาว งานจบตั้งแต่หกโมงเย็น เธอจึงขับรถไปรอเพื่อนที่คอนโดฯ กะจะชวนเพื่อนไปกินข้าวเย็นด้วยกัน เพราะลุงหนีหายออกจากงานไปก่อนแล้ว ทิ้งรถไว้ให้เธอขับกลับบ้านเอง หากกลับไปตอนนี้ก็คงต้องนั่งกินคนเดียว
“แกอยู่ไหนแล้ว” เพียงแค่เพื่อนกดรับสาย ฝ่ายวิภวาที่โทรไปก็รีบถามทันที
‘มีไรเปล่า’
“ว่าจะชวนแกกินข้าวน่ะสิ”
‘ฉันมีนัดแล้ว วันอื่นได้ไหม’
“เหรอ วันอื่นก็ได้” เสียดาย อุตส่าห์ขับรถมานั่งรอในล็อบบีแล้ว แต่เมื่อเพื่อนมีนัดแล้ว เธอก็ไม่อยากทำให้เพื่อนลำบากใจ จึงไม่ได้บอกว่ามาถึงคอนโดฯ แล้ว
‘ขอโทษทีนะจ๋า มื้อหน้าฉันเลี้ยงเป็นการไถ่โทษละกัน’ จะรับนัดกับเพื่อนก็ไม่ได้ เพราะผู้พันจะมารับออกไปกินข้าวข้างนอก และตอนนี้ก็ใกล้ถึงแล้ว
ในขณะที่วิภวาลุกขึ้นจากโซฟา เพื่อเดินกลับไปขึ้นรถ ทว่า สายตากลับไปปะทะกับชายในชุดทหารครึ่งท่อนที่เห็นแวบเดียวก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร ก็เธอเป็นลู
