ตอนที่ 1
“ยัยจ๋านี่บ้านช่องไม่ล็อก” สาวสวยวัยมหาวิทยาลัยในชุดเสื้อยืดกางเกงขายาวแบบชุดอยู่บ้านเตรียมนอนทั่วไป บ่นพึมพำขณะใช้มือเปิดประตูรั้วบานเล็กเข้าบ้านเพื่อนสนิทอย่างจ๋า วิภวา
วันนี้ดุจดาวนัดวิภวาไว้ว่าคืนนี้จะมานอนดูซีรีย์วายตอนจบของช่องดังด้วยกัน เธอจึงมาหาเพื่อนที่บ้านในช่วงเย็น พอมาถึงแล้วโทรหาเพื่อนรัก ทว่าสัญญาณรอสายดังจนตัดไปสองรอบแล้วก็ยังไม่มีคนรับสาย เธอจึงถือวิสาสะลองจับคันโยกบานประตูรั้ว ซึ่งมันไม่ได้ล็อก หญิงสาวส่ายหน้าจนผมยาวสยายถึงกลางหลังสะบัดพริ้วไปมา แล้วเดินเข้าไปด้วยความเคยชิน
อันที่จริงบ้านเธอก็อยู่ถัดไปแค่สองซอย ดังนั้นการมานอนด้วยกันบ่อย ๆ จึงกลายเป็นเรื่องปกติ แต่วันนี้เลือกที่หมายเป็นบ้านของวิภวาด้วยเหตุว่า พี่ชายจะพาเพื่อนมาดูบอลที่บ้าน ซึ่งเธอไม่ชอบเสียงดังเวลาพวกผู้ชายเฮลั่นบ้าน บ้านของวิภวาจึงเป็นตัวเลือกดีที่สุด อีกอย่าง วิภวาบอกว่าวันนี้พ่อไม่อยู่บ้าน
“โอ๊ย ยัยจ๋า ประตูนี่ก็ไม่ล็อก พ่อก็ไม่อยู่ ใครเข้ามาจะรู้ไหมเนี่ย ไม่รู้จักระวังตัวบ้างเลย” ดุจดาวพบว่าตัวบ้านก็ไม่ล็อกประตู จึงบ่นต่ออีกรอบ จากนั้นจึงเดินขึ้นชั้นสองไปห้องนอนเพื่อน เพราะดูแล้วว่าห้องนั่งเล่น ในครัว หรือหลังบ้าน ไม่มีใครอยู่เลย
“ยัยจ๋า ฉันจะเข้าไปแล้วนะ” ดุจดาวตะโกนบอกเข้าไปในห้อง หลังจากที่ยืนเคาะประตูแล้วไม่มีเสียงตอบกลับ บางทีเพื่อนอาจอยู่ในห้องน้ำ เลยไม่ได้ยิน และห้องก็ไม่ล็อก จึงถือวิสาสะเปิดเข้าไปเลย
“อ้าว ! ห้องน้ำก็ไม่อยู่” สำรวจทั่วห้องแล้วไม่พบตัวเพื่อนสาวเลย จึงกดมือถือต่อสายหาเพื่อนอีกครั้ง เพราะรู้สึกว่ามันผิดปกติ บ้านไม่ล็อก ตัวเองก็ไม่อยู่ แต่โทรอย่างไรก็ไม่รับสาย ดุจดาวจึงตั้งใจจะเดินลงไปดูข้างล่างอีกครั้ง ทว่า มือเรียวบางที่กำลังดันก้านโยกประตูลง และผลักเพื่อเปิด แต่ดันไปได้เพียงเล็กน้อย มีอันต้องหยุดชะงักมือลง เมื่อได้ยินเสียงสนทนาจากข้างนอกแว่วเข้ามา
“อ๊ะ… ตรงนี้ โอ๊ะ เดี๋ยว ใครมา อื้อ เห็น” เสียงพูดปนสลับเสียงครางดังเข้ากระทบโสตประสาท ดุจดาวไม่ใช่สาวอ่อนต่อโลกที่จะไม่รู้ว่ามันคือเสียงอะไร เธอเรียนมหาวิทยาลัยปีสี่แล้ว ผ่านการมีแฟนมาบ้าง ถึงจะไม่มาก แต่ก็ถือว่าช่ำชองพอตัว แล้วเสียงที่ได้ยินมันคือเสียงใครกัน
“วันนี้ยัยจ๋าไม่อยู่ ไม่มีใครเห็นหรอก จากบันได ฉันว่าจะไปต่อในครัว” เสียงพูดทุ้มดังขึ้นเบาๆ แม้จะกระท่อนกระแท่น แต่เธอสามารถจับใจความได้ และรู้ดีว่าเสียงนั้นคือเสียงของพ่อจ๊อด หรือพันเอกจิรกิจ พ่อของยัยจ๋านั่นเอง จากนั้นจึงตามมาด้วยเสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง ตับ ตับ ตับ ผสมปนเปไปกับเสียงครวญคราง ไม่ขาดระยะ
ดุจดาวเรียกพ่อของวิภวาว่าพ่อ ในขณะที่วิภวาก็เรียกพ่อดุจดาวว่าพ่อเช่นกัน แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นสำคัญในตอนนี้ ไหนเพื่อนรักบอกว่าจะอยู่บ้าน และพ่อไม่อยู่ เหตุไฉนจึงกลับกันแบบนี้ เสียงร่วมรักที่ดังเข้ามาถึงในห้อง ปลุกสัญชาตญาณของหญิงสาวได้เป็นอย่างดี สายตามองลอดออกไปจากช่องว่างระหว่างบานประตูกับวงกบ ซึ่งห่างกันเพียงไม่ถึงคืบ แต่นั่นมันกว้างพอที่จะเห็นกิจกรรมเข้าจังหวะอย่างชัดเจน เพราะทั้งคู่ยังอยู่ชั้นบน ดุจดาวจึงเหมือนราวกับนั่งอยู่ในโรงภาพยนตร์ไอแมกซ์สามมิติ ก่อให้เกิดมวลความเสียวไปที่กลางกาย
นางเอกหนังสด ถ้าเธอเดาไม่ผิด น่าจะเป็นน้าก้อย เพราะจ๋าเคยพูดถึงคู่ซ้อมคนล่าสุดของพ่อเธอให้ฟัง ซึ่งดูแล้วไม่ค่อยจะถูกชะตากับคนเป็นลูกสักเท่าไร
ดุจดาวอยากจะปิดประตู เร้นกายอยู่ภายในห้อง ทว่า หากปิดประตูตอนนี้เกรงว่าพระนางจะตกใจ จึงยืนชมนางเอกเปลือยกายเกาะราวบันไดต่อไป
“อื้อ ผู้พัน จ๋า อ๊ะ สะ เสียว โอ๊ว จะเสร็จ” เสียงนางเอกครวญครางไม่หยุดปากราวกับถูกทำร้ายร่างกายจนบาดเจ็บแสนสาหัส ในขณะที่พระเอกใบหน้าคมเข้มดุดัน ผมสั้นเกรียนตามแบบฉบับทหารกำลังตอกอัดแท่งความเสียวเข้าออกรุนแรง จนฝ่ายหญิงหวีดร้องสุดเสียงแล้วเหลือเพียงเสียงลมหายใจเหนื่อยหอบปนไปกับเสียงกระทบกันของร่างกายที่หนักหน่วงขึ้น กระทั่งมีเสียงคำรามแหบต่ำอันบอกว่าอีกฝ่ายสุขสมแล้วเช่นกัน เสียงกิจกรรมต่าง ๆ จึงหยุดลง
จิรกิจอุ้มร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวเข้าห้อง ดุจดาวอยากจะอาศัยจังหวะนี้ย่องเงียบกลับบ้านก็ทำไม่ได้ เพราะเพียงเธอชะโงกหน้ามอง ก็เห็นประตูห้องบานนั้นยังเปิดกว้างอยู่ ถ้าจะกลับออกไป ต้องเดินผ่านหน้าห้องนั้นเพื่อลงบันได นั่นหมายถึง บุคคลในห้องที่ตอนนี้อาจยังเปล่าเปลือยจะเห็นเธอเข้า จินตนาการไม่ออกเลยว่าจะทำหน้าอย่างไรดี จึงกลับเข้ามาในห้องเพื่อนรัก ปิดประตูลงอย่างเบามือที่สุด
มือเรียวหยิบมือถือขึ้นต่อสายหาเพื่อนอีกครั้ง ทว่า ไม่มีผู้รับสายดังเดิม จึงเปลี่ยนเป็นส่งข้อความหาเพื่อนรัว ๆ ถ้าเพื่อนตัวดีเปิดอ่านเมื่อไร คงได้ด่าเธอ เหมือนที่ตอนนี้เธอกำลังด่าเจ้าของห้องนี้เสียงดังอยู่ในใจ ไม่อยู่ก็ไม่บอกกันสักนิด ในเมื่อจะกลับก็กลับไม่ได้ ดุจดาวจึงกดรีโมทเปิดแอร์ดับความร้อนรุ่มในกาย ล้มตัวนอนบนเตียงนุ่มขนาดเล็กเพียงสามฟุตครึ่งแล้วเล่นมือถือฆ่าเวลาไม่สนใจคนข้างห้องอีกต่อไป แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมกับชายวัยกลางคนที่ยังดูหนุ่มกว่าอายุจริงมากอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นตัวเดียว เผยกล้ามเนื้อส่วนบนที่แน่นจนเห็นเป็นก้อน ๆ มันดูดีกว่าแฟนแต่ละคนที่ผ่านมาของเธอเสียอีก
“พ่อจ๊อด สวัสดีค่ะ พอดีดาวนัดกับจ๋าไว้” ดุจดาวเด้งตัวขึ้นนั่งแล้วทักทายเจ้าของบ้านอย่างรวดเร็วจนแทบลืมหายใจ ดวงตากลมกระพริบถี่ ๆ ไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร
“จ๋า แม่เขามารับไปเที่ยว คงกลับพรุ่งนี้” วันนี้ภรรยาเก่าของจิรกิจมารับลูกสาวโดยไม่บอกล่วงหน้า ซึ่งมันเกิดขึ้นเป็นประจำอยู่แล้ว เขาจึงเปลี่ยนแผนจากที่นัดทำกิจกรรมกับคู่ขาที่โรงแรมมาเป็นที่บ้านแทน เพราะลูกสาวไม่อยู่แล้ว
“ถ้างั้น ดาวขอตัวกลับเลยนะคะ” ดุจดาวลุกจากเตียง เดินเบี่ยงตัวหนีคนที่ยืนขวางประตู เพื่อจะก้าวขาออกจากห้อง ภาพที่ทั้งคู่ร่วมรักกันยังติดตรึงอยู่ในลูกตาอยู่เลย
“พ่อว่าดาวคงเห็นแล้ว และดาวต้องรับผิดชอบ”
‘ว้อท เดอะ ฟัก’ คำสบถถูกเอ่ยขึ้นอยู่ในใจ แต่พูดอีกประโยคออกไป “รับผิดชอบอะไรคะ”