ดุจดาวเริ่มงานในตำแหน่งเจ้าหน้าที่การตลาดได้สองวันแล้ว การทำงานผ่านไปด้วยดี แม้จะมีรุ่นพี่หนุ่ม ๆ เพียรมาหยอดคำหวาน หรือแม้แต่กาแฟ ขนมเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอก็รับมาอย่างจำใจ เพราะไม่อยากหักหาญน้ำใจใคร กลัวการทำงานจะไม่ราบรื่น ทว่า ก็ไม่ได้ให้ความหวังกับใครเช่นกัน
“อ้าว แด๊ดไม่เห็นบอกหนูก่อนเลยว่าจะมา”
ดุจดาวที่เปิดประตูเข้าห้องไป เห็นชายเจ้าของหัวใจเธอ นอนดูทีวีบนโซฟาอย่างสบาย ปกติเขาจะบอกล่วงหน้า เพราะกลัวว่าเธอจะพาเพื่อนรักมาที่นี่แล้วปะกัน
“ทำไมกลับดึกจัง” เขาไม่ตอบคำถาม แต่ถามกลับ นี่เขามารอเป็นชั่วโมงแล้ว เธอเพิ่งจะกลับมาถึง ทั้งที่เลิกงานมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว และที่ทำงานก็ห่างไปเพียงแค่สองสถานีรถไฟฟ้า
“หนูไม่รู้ว่าแด๊ดจะมา ก็เลยศึกษางานของบริษัทไปเรื่อย ๆ”
ที่บริษัทไม่ได้บังคับ แต่เธอยังไม่อยากกลับ เพราะกลับมาก็อยู่คนเดียว เลยนั่งอ่านงานเก่า ๆ ไปเรื่อย ๆ ดีกว่า ถ้ารู้ว่าเขาจะมา เธอ
