เวลาผ่านไปเกือบเที่ยงจากัวร์เดินออกจากห้องน้ำมาแต่ไม่เจอใครเลย อย่าบอกนะว่าถูกทิ้ง!! เขารีบวิ่งออกมานอกห้องแล้วหยุดนิ่งถอนหายใจที่เธอยังอยู่
"มินนี่!!"
"เด็กดีอยู่ไหนว่ะเนี่ย!"
“มานอนที่นี่เอง” เขาเดินเข้าไปใกล้คุกเข่าลงมองเธอก่อนจะอุ้มเลยขี้เกียจปลุกเดี๋ยวจะตกใจในสภาพเขา แต่ถึงอย่างนั้นเธอตื่นทันทีที่เขาวางลงบนเตียงคงจะพึ่งหลับ
“เฮียจากัวร์!!”
“มานอนข้างนอกเพื่อ?”
“ก็ฉันกลัวนี่! เฮียอย่าทำแบบนั้นอีกนะ” เธอนอนตะแคงมองคนที่กำลังเลือกเสื้อผ้ามาใส่อย่างอารมณ์ดี
“อื้ม ไม่ทำแล้วก็ได้” เขาต้องห้ามตัวเองยังไงว่ะในเมื่อมันต้องการมากขนาดนี้
“งั้นนอนก่อนนะง่วงมากเลย” เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรในตอนนี้เพราะมันสับสนกังวลยังสั่นไม่หายด้วย
“นอนด้วยคนสิเด็กดี” เขาตัดสินใจแล้วว่าใส่แค่กางเกงก็พอแล้วขึ้นไปนอนกับเธอบนเตียง
“อุ่นจังกอดบ่อยเหรอ?” เขากอดเธอแบบนี้มันอุ่นมากแล้วยังไว้ใจมากพอที่จะหลับต่อด
