ตอนที่ 8
1774 คำ
อาหารธรรมดาแต่ว่าอร่อยจังคงเพราะไม่ค่อยกลัวเฮียจากัวร์แล้วมั้ง! ตั้งแต่รู้จักกันมาเกือบ 3 ปีนี่เป็นครั้งแรกที่ได้อยู่ตามลำพังนานขนาดนี้เลยนะ ปรกติเจอกันตามผับบาร์ปาร์ตี้หรือมหาลัยเป็นบางครั้งแต่ก็แค่แป๊บเดียวไงก็เขาเป็นเพื่อนพี่ชาย
สุดท้ายเธอแม่งกลัวแล้วก็หนีเขาไปเอง!
“เรื่องกระเป๋าขอบคุณนะเฮียจากัวร์” เขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอเหมือนกำลังคิดอะไรแล้วยิ้มให้
แม่จ๋า…เฮียจากัวร์หล่อมากเวอร์!!!
“เฮียเลือกเองกับมือเลยนะ” มินนี่มองเขาตาเป็นประกายวิบวับเชียวคงจะชอบใจกระเป๋าใช่ไหมล่ะ คนมันเลวมันเหลี่ยมมันรู้ทันคนเสมอ ดังนั้นเรื่องง่ายๆของผู้หญิงมีเหรอจะไม่รู้ในเมื่อตัวเขาเองก็เคยมีความรักมาก่อน
“มินนี่เฮียถามจริงเคย…กับใครยัง? เฮียเป็นห่วงเห็นเที่ยวบ่อยมาก” เขาไม่ใช่โรคจิตนะเว้ยแค่อยากรู้เฉยๆพอดีลางสังหรมันบอกว่าผู้หญิงตรงหน้าคือว่าที่แม่ของลูก
“เอาจริงนะเฮียจากัวร์?”
“อืม ไม่ต้องอายหรอก”
“ผัวยังหาไม่ได้เลยเนี่ย!!”
“อ่อ แล้วไม่มีคนจีบบ้างเหรอ?” เขารู้ว่ามีแต่ก็หวงเธอมากจนแอบไปจัดการเองในตอนนี้ก็เลยไม่มีใครตามจีบเธอแล้ว
“รู้ไหมแก็งสัตว์โลกน่ารักมีเจ้าของกันหมดเหลือแต่แมวน้อยๆที่ไม่มีใครสนใจ มันน่าภูมิใจใช่ไหมล่ะ?” เธอคิดว่าเขาน่าจะรู้อยู่นะว่าหมายถึงอะไร เพราะหลายอย่างในชีวิตเธอเขารู้มากกว่าพี่ชายเธอซะอีก บางครั้งเขาอาจจะเป็นคนสอดรู้สอดเห็นมากเกินไปก็ได้
“เฮียอยากเลี้ยงลูกแมวนะ”
“มันอาจจะข่วนจนเลือดออกเลยนะ”
“ก็ช่างสิ!”
“ลูกแมวมันดื้อเฮียจากัวร์อดทนไม่ไหวหรอก” ไม่ใช่แค่ดื้อนะขี้กลัวด้วยและเขามองเธอด้วยสายตาน่ากลัวแบบนี้อีกแล้วนะ เธอนั่งกินอาหารต่อไปไม่รู้ว่าพี่ชายจะมาตอนไหนแล้วจะนอนยังไงในเมื่อมีแค่ห้องเดียว
ดื้อแค่ไหนกันเชียวลองเขาตะคอกเสียงดังไปทีเดียวคงจะนั่งร้องไห้แน่เพราะถึงจะมากินข้าวมาเที่ยวจนตอนนี้นอนโรงแรมห้องเดียวกันเธอยังไม่หายกลัวเขาเลยสักนิด ในแววตาที่ของเธอที่มองเขาเหมือนว่าเป็นตัวอันตราย เป็นสัตว์ร้าย เป็นอะไรก็ตามที่ไม่ควรเข้าใกล้ทั้งที่เขาโคตรใจดีกับเธอ
เขาไม่เคยใจดีกับใครขนาดนี้มาก่อนแล้วเรื่องจีบเธอเนี่ยก็บอกไอ้โบ๊ทแล้วมันไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขาหยุดเจ้าชู้แล้วถึงจะมีซื้อกินบ้างแต่เลี้ยงแบบเมื่อก่อนไม่มีแล้วนะ
แล้วหลังจากหยุดทุกอย่างเพื่อผู้หญิงตรงหน้ามันทำให้เขามีเวลาว่างมากขึ้นแต่ในค่ำคืนมันหนาวเหน็บอยากได้มินนี่มานอนกอดจนแทบไม่ไหวแล้ว
เขาโหยหาเธอมากจนบางครั้งเวลาเมาแล้วยังเพ้อถึงเลยมีแค่เพื่อนที่รู้กันดี เขาไม่อยากจะเป็นพี่ชายในสายตาของเธอ เขาอยากเป็นคนรักแต่ไม่รู้ว่าทำไมมินนี่ถึงไม่รู้สักที
“มินนี่รอพี่นานเปล่า?”
“พี่โบ๊ทมาช้าจังแล้วนัดด่วนแบบนี้ต่อไปไม่มาด้วยแล้วนะ” นัดด่วนไม่พอยังส่งคนน่ากลัวมารับอีก
“เอ้า! ก็พี่เลี้ยงวันเกิดย้อนหลังไง!” โบ๊ทเดินไปนั่งข้างน้องสาวขยี้ผมเบาๆก่อนจะหยิบของขวัญวันเกิดออกมาให้ เขาเป็นพี่ชายที่แย่นะแต่ก็รักน้องสาวมากซึ่งเพื่อนจะจีบน้องยังต้องมาขอเขาก่อนเลยคิดสิว่าหวงขนาดไหน
เขาไม่ได้เห็นแก่ความเป็นเพื่อนถึงยอมให้ไอ้จากัวร์จีบน้องหรอกนะแต่มันทำให้เขาเห็นว่ารักมินนี่จริงๆแล้วหยุดเจ้าชู้ได้อีกด้วย เอาจริงๆเขารู้จักมันดีมากแล้วคิดว่ามันคงหมดหนทางจริงๆถึงได้ยอมเปิดปากบอกเขาแล้วยังขอให้ช่วยอีก ซึ่งหน้าตาอย่างมันผู้หญิงอาจจะชอบเยอะแยะไปดูแบด ดูเลว ดูดุ ดุท้าทายแล้วเสือกรวยมากแต่ไม่ใช่กับน้องสาวเขาแน่เพราะมินนี่กลัวมันมากแล้วยังหนีตลอดเวลาที่เจอกัน
ครั้งนี้ก็ข้ออ้างมันอยากกินข้าวกับมินนี่เลยเอาเขามาอ้างเฉยๆ เพื่อนเหี้ยทำอะไรไม่ปรึกษากันแล้วเสือกเปิดแค่ห้องเดียวอีกเป็นการบังคับ มันน่ะเจ้าเล่ห์แต่ควรจะดูสถานการณ์ด้วยสิ
กูเนี่ยเคลียร์งานแทบไม่ทันไอ้เหี้ย!!
“อะไรอะ?” กล่องขวัญเล็กนิดเดียว
“เปิดดูสิ”
“กุญแจรถ?” หรือว่าซื้อรถให้! เธอหันไปมองหน้าพี่ชายที่ยิ้มกว้างแทนคำตอบจนเธอยิ้มตามออกมาเลยแต่ว่าขับรถไม่เป็นนี่สิปัญหาใหญ่กว่า เดี๋ยวคงต้องขอให้เพื่อนสอนขับรถแล้ว
“เดี๋ยวเฮียสอนขับรถเอง” เพื่อนเธอขับเก่งแล้วไงเขาเก่งกว่า
“จะดีเหรอคะ?” เธอจะมีสมาธิยังไงล่ะถ้าเฮียจากัวร์เป็นคนสอนขับรถ แล้วถ้าเป็นแบบนั้นคงได้ขับไปมือสั่นไปแล้วเกร็งหนักมากด้วยแน่เลย
ไม่เอาอะ…ไม่เอาเฮียจากัวร์นะ!!
“ไม่ไว้ใจเฮียเหรอ?” สายตาเธอมันบอกอย่างนั้น
“เดี๋ยวให้ผิงสอนขับก็ได้ค่ะ”
“เป็นแค่เด็กหัดแข่งรถยังไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอก เฮียสอนเองดีกว่า”
“มึงว่างมากนักเหรอไอ้สัตว์!” เพื่อนเหี้ยเสนอตัวสอนน้องสาวขับรถแบบไม่ปรึกษากันอีกแล้ว
“ช่วงนี้กูโคตรว่างเลย มึงล่ะโอเคไหม?” ปัญหามันก็อยู่ตรงนี้แหละเพราะว่าเป็นน้องสาวเพื่อนสนิทไง
“เออก็ได้แต่สอนอย่างเดียวนะเว้ย ห้ามแตะเนื้อต้องตัว มือก็ห้ามจับนะ แล้วน้องกูต้องเต็มใจให้มึงสอนด้วย!” อยู่ดีๆก็หวงน้องสาววะทั้งที่รับปากมันแล้วว่าจะช่วยแต่ทำไงได้ล่ะในเมื่อมินนี่คือน้องสาวคนเดียวของเขานะ
ไม่อยากได้เพื่อนเป็นน้องเขยเว้ย!!
พี่โบ๊ทไม่ปรึกษาเธอเลยสักคำทั้งที่รู้ว่าเธอกลัวเฮียจากัวร์มากขนาดไหน แล้วจะเอายังไงต่อดีล่ะปฎิเสธก็ยากมากที่สำคัญเธอกลัวเขามากอีกด้วย ผู้ชายอะไรไม่รู้ตีหน้าดุได้ตลอดเวลาถึงแม้จะยิ้มก็ยังดูน่ากลัวอยู่ดีแหละ
เธอพยายามหลีกเลี่ยงเขาให้มากที่สุดแต่ว่ามันยากมากขึ้นทุกวันเลยนี่สิ! เธอพยายามจะไม่คิดอะไรกับเขาหรอกนะแต่มีคนเตือนมานี่ว่าไม่ควรยุ่งกับคนแบบเขาที่สุด แต่ทุกวันนี้มันแปลกไปมากจนน่างงว่าเฮียจากัวร์คิดอะไรกัน
เขาให้กระเป๋าใบล่ะหลายแสนเป็นของขวัญวันเกิด
เขารู้จักเพื่อนเธอทุกคนด้วย
หรือว่าอยากมีน้องสาวอีกคน?
คืนนี้เธอนอนบนเตียงโดยมีผู้ชาย 2 คนอยู่ด้วยแต่อย่าคิดลึกนะเพราะว่าพี่โบ๊ทนอนตรงกลางกั้นเธอกับเฮียจากัวร์เอาไว้ ถึงจะรู้สึกแปลกๆมากไปหน่อย นี่เป็นครั้งแรกที่นอนกับผู้ชายที่ไม่ใช่พ่อหรือพี่แล้วยังกลัวเขาด้วย
เฮียจากัวร์ไม่ได้กวนใจอะไรเธอแล้วหลังจากพี่โบ๊ทมาหา พี่ชายเธอน่าจะมาตั้งนานปล่อยให้เธออยู่กับคนน่ากลัวแบบนี้นานได้ไงก็ไม่รู้ แต่เอาเถอะยังไงก็มาแล้ว
พี่ชายเธอเนี่ยเหมือนอัศวินขี่ม้าขาวเลย
“มินนี่เดือนหน้าพี่ไปเบลเยี่ยม 2 อาทิตย์เอาอะไรไหม?”
“ไม่อะ แต่ถ้ามีก็ดีนะ” ก็ไม่อยากจะหวังอะไรกับพี่ชายเลยเพราะเคยฝากแล้วไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง
“นอนก่อนเลยพี่ไปอาบน้ำก่อนส่วนมึงอย่ากวนน้องกู!” โบ๊ทชี้ไปที่เพื่อนเหี้ยทำเนียนเป็นนอนเล่นเกมไอ้เวรเมื่อกี้มึงยังแอบมองน้องกูอยู่เลย
“คิดว่ากูว่างงี้?” ไอ้เหี้ยโบ๊ทแม่งรู้ทันตลอด
“เออ! มินนี่นอนได้แล้วนะ”
“ค่ะพี่ชาย!” ตอนนี้เวลาพึ่งจะสามทุ่มเอาจะให้นอนเลยเหรอไวไปเปล่าห่ะ
จากัวร์เเกล้งนอนเล่นเกมพลางแอบมองน้องสาวเพื่อนที่เล่นเกมเหมือนกันแล้วไม่ได้จะหันมาสนใจเขาสักนิดเดียวเลย ไอ้เหี้ยโบ๊ทแม่งอาบน้ำนานจะตายไปเขารู้ดี! เขาค่อยๆกระดิ๊บไปเข้าใกล้เธอที่ล่ะนิดมองอีกทีก็กระดิ๊บอีกแล้วก็มองอีกทำแบบนั้นซ้ำๆจนห่างกันแค่หนึ่งไม่บรรทัด
“อุ้ย! ไหงมานี่อะ?” เมื่อกี้ยังอยู่ติดขอบเตียงอยู่เลยนะ
“ก็แค่อยากคุยด้วย” ก่อนจะทำให้รักต้องละลายความกลัวออกไปก่อนแล้วไอ้สายตาระแวงของมินนี่เขาโคตรเกลียดเลยอยากจะลบออกให้หมด
“คุยเรื่องไรอะ? เฮียจากัวร์ขยับใกล้ไปป่ะ” อีกนิดเดียวตัวจะติดกันแล้วเธอค่อยๆขยับตัวออกห่างเขามากขึ้นแต่ว่าเขาก็ใกล้เธอมากขึ้นจนกระทั้งพ้นขอบเตียง
ฉันตกเตียง!!
ตุบ!
อึก!
“เฮียจากัวร์หนัก!!” เขาตกลงมาทับตัวเธออยู่แล้วน้ำหนักเราต่างกันมากด้วย
“เฮียขอโทษ!” เมื่อกี้คว้าตัวเธอไว้ไม่ทันจริงๆเลยตกไปด้วยกัน
“ช่างเถอะ!” อารมณ์เสียแล้วนะคนอะไรน่ากลัวที่สุดเลย เขาลุกออกจากตัวเธอยื่นมือมาให้จับลุกแต่เธอไม่จับดันตัวขึ้นมาแล้วเดินไปนั่งบนโซฟาไม่ไกลมากพร้อมกับใส่หูฟังเปิดเพลงดับเสียงรบกวนจากคนที่ไม่พึงประสงค์
“แม่งเอ้ย!” โกรธกูอีก! ลำพังแค่จะมีเวลาอยู่กัน 2 คนแม่งก็ยากมากพอแล้วนี่ยังกลัวและเกลียดแล้วยังโกรธกันอีก
คำถามคือกูทำอะไรผิดว่ะ?
- ผู้เขียน
