"เจอตัวผู้หญิงแล้วครับ" ตำรวจหนุ่มผายมือเชิญให้ฉันเดินออกจากห้องนอนของเขาทันที
"คือว่า..." ฉันยังไม่ทันจะอธิบายอะไร ตำรวจอีกนายก็ถือโซ่ล่ามข้อเท้าออกมา พร้อมกับเดินตรงเข้ามาจ้องมองดูร่างกายของฉัน เพื่อสำรวจรอยช้ำและบาดแผลต่าง ๆ
ฟุ่บ เจคอปหยิบผ้าห่มหนาคลุมตัวให้ฉันซ้ำลงไปอีก และยืนสูบบุหรี่มองเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างไม่ได้มีท่าทีกังวลเลยสักนิด
"คุณถูกผู้ชายคนนี้กักขังหน่วงเหนี่ยวและทำร้ายร่างกายใช่ไหม" ตำรวจอาวุโสเป็นฝ่ายเปิดประเด็นเอ่ยถามฉันตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม พร้อมกับหยิบเอากุญแจมือขึ้นมาเตรียมจับกุม
"มีคนกำลังจะซวยเพราะเธออยู่นะ...รีบ ๆ ตัดสินใจสิ" เจคอปคาบบุหรี่อยู่ที่ริมฝีปาก เขาโน้มใบหน้าเข้ามากระซิบบอกข้างหูของฉันด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ และมืออีกข้างของเขายังคงถือโทรศัพท์เอาไว้แน่น
"คือเขาไม่ได้ทำร้ายร่างกายหรือกักขังฉันค่ะ" ฉันจำต้องพูดโกหกออกไป แม้จะรู้ดีว่ามันเป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่จะ
