ท่านประธาน ลุ้นรัก

ตอนที่ 7 เข้าห้องนอน

ตอนที่ 7 เข้าห้องนอน

มีนาจัดแจงเก็บเสื้อผ้าของตัวเองใส่ตู้ที่เขาสั่งให้เธอหนึ่งตู้ใหญ่พิเศษและคงคิดว่าผู้หญิงเสื้อผ้าน่าจะเยอะมากแน่ ๆ มีนามองตู้เสื้อผ้าอย่างเหนื่อยล้า ห้องของเขาจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย และดูห้องที่ตกแต่งอย่างอบอุ่นโทนสีน้ำตาลดูสบายตา

“เสื้อผ้าของเธอมีแค่นั้นเหรอ” ธามถามขึ้น เมื่อเห็นคนจัดเสื้อผ้าเข้าตู้เรียบร้อย

“อืม ก็มีแต่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น ขายาวแค่นั้นแหละไม่เยอะหรอก ถามทำไมเหรอ” มีนาพูดขึ้น พร้อมนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง จัดการเอาเครื่องบำรุงผิวหน้าทั้งหลายออกมาวางอย่างเป็นระเบียบ น้ำหอมสามขวดของมีนา จัดเอาไว้ในตู้เสื้อผ้าชั้นล่างสุด รวมถึงชั้นในของเธอด้วย

“ไม่มีพวกชุดเดรสหรือเครื่องประดับเหรอ” เขาถามขึ้นอย่างสงสัยผู้หญิงกับของเหล่านี้เป็นของคู่กัน รักสวยรักงามและแต่งตัวเก่ง

“ไม่ฉันไม่ค่อยชอบ นั่งลำบากและก็รำคาญคอด้วยใส่ทำไมเยอะแยะ ว่าแต่คุณเถอะเรามาสงบศึกกันไหม ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณนะ” มีนาเอ่ยสงบศึกระหว่างเธอและเขา เธอเหนื่อยที่จะต้องคอยรับปากกับเขา เพราะงานของเธอก็หนักอยู่แล้ว ยังจะมาปวดหัวกับสามีในนามอีกเหรอ

‘สงบศึกของเราสองคนดีกว่าเห็น ๆ’

“ผมก็ไม่ได้อยากชวนคุณทะเลาะสักหน่อย ตราบใดที่ไม่ก้าวก่ายเรื่องของผม ข้อเสนอก็ยังเป็นไปตามนั้น” ธามพูดขึ้น สีหน้าของขายังคงเรียบเฉยแต่ก็ยังหล่อแบบโอปป้าอยู่

“ก็ดีค่ะ ตกลงตามนี้นะคะฉันขออาบน้ำก่อน แล้วให้ฉันนอนตรงไหน” มีนาพูดขึ้น หยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อชุดนอน เสื้อยืดสีขาวและกางเกงขาสั้นลายลูกไม้สีชมพูน่ารัก

“นอนบนเตียงนั่นแหละ ก่อนอื่นแทนตัวเองว่า มีน ส่วนพี่ก็จะแทนพี่เหมือนกันนะครับ อยู่อย่างสงบสุข เหมือนพี่น้อง” เขาว่าแล้วยิ้มแย้มหลอกไก่ ไม่ให้ไก่ตื่น

“อ้าวแล้ว พี่จะนอนไหน” มีนาเลิกคิ้วสงสัยไม่ใช่ว่าจะนอนเตียงเดียวกันนะ

“นอนที่เตียงครับ พี่ไม่ทำอะไรหรอก มีนไม่ใช่สเปก” ที่ไหนล่ะ ตรงเป๊ะ ๆ เห็นทีเดียวจำฝังใจเลยนั่น แม่เอ๊ยนมใหญ่ขาวก็ขาวน่ากอดไปทั้งตัวเลย เอาอดไว้กลั้นไว้เดี๋ยวจะเสียเชิงชายเสียหมด หมดกันอุตส่าห์เก๊กมาตั้งนาน

“เชื่อได้ที่ไหน ผู้ชายชอบปากว่าตาขยิบไม่มีทางหรอก มีนจะนอนที่โซฟาเองค่ะ พี่นอนเตียงเถอะ” มีนาพูดขึ้น ก่อนที่จะเดินตัวปลิวเข้าไปในห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย

ผมยาวของเธอถูกปล่อยออกมาเพราะสระผมเรียบร้อยหอมกรุ่นด้วยแชมพูอ่อน ๆ กลิ่นสบู่อ่อน ๆ ลอยอวลออกมาจากคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ธามยิ้มขึ้น แล้วเดินเข้าไปอาบน้ำเช่นเดียวกัน

“มีน หยิบผ้าเช็ดตัวให้พี่หน่อยครับ” เขาอาบน้ำเสร็จแล้ว ลืมหยิบผ้าเช็ดตัว

“ค่ะ รอแป๊บนึง” เชื่อเหอะว่าเขาแกล้ง เธอรู้ทันแต่ทำเป็นไม่สนใจและไม่อาย ที่ไหนละ ‘ไม่เคยเห็นผู้ชายอาบน้ำมาก่อนนะโว้ย เห็นนายแบบก็เถอะ นี่มันไม่ใช่นะยะ มีนเอ้ยมีนตายแน่ ๆ เลยโดนยั่วเข้าให้แล้วยุบหนอพองหนอ’

“อะนี่ค่ะ” มีนยื่นผ้าให้คนตัวโต ก่อนจะถูกฉุดเข้าไปในห้องน้ำ “ว๊าย พี่จะทำอะไร” มีนา ตกใจไม่คิดว่าเขาจะแกล้งแบบนี้ มีนาหลับตากลัวเห็นไอ้ช่อนของเขาหลับตาเร็วปรื๋อ

“พี่ไม่ได้ทำอะไร ลืมตาสิพี่ยังใส่เสื้ออยู่ กางเกงด้วยแค่อยากแกล้งเฉย ๆ” เขายิ้มและหัวเราะ จนทำให้คนตัวเล็กมองรอยยิ้มที่ยิ้มอย่างมีเสน่ห์เหลือล้น ความรู้สึกหวั่นไหวแปลก ๆ หน้าหล่อ ๆ ของเขานี้ร้ายไม่เบา

“ค่ะ เห็นแล้วคนขี้แกล้ง” มีนาพูดแล้วยิ้มออกจะเขินเล็กน้อยที่ตัวเองคิดไปไกลขนาดเห็นไอ้ช่อนของเขาได้ยังไง

“มีน พี่ถามจริง ๆ เคยเอาใครหรือยัง แค่อยากรู้เฉย ๆ” เขาอยากรู้ใจจะขาด ถามแบบนี้ก็เหมือนดูถูกเธอแต่ขอถามสักหน่อยเถอะ เพราะอยากรู้จริง ๆ

“เคยมั้ง หรือไม่เคยมั้ง” มีนารู้เขาคงไม่เชื่อถ้าบอกว่ายังไม่เคย ก็เขาเห็นถุงยางวันนั้นแล้วไง

เธอไม่อยากบอกเขาก็แค่นั้นเอง คำถามแบบนี้ก็ไม่น่าจะถามด้วยเหมือนดูถูกเธอทางอ้อม แต่เอาเป็นว่าเธอจะไม่ถือสาก็แล้วกัน เพราะพรุ่งนี้ต้องจัดการกับตัวปัญหา คู่ขาของเขานี่แหละ

มีนา ออกมาจากห้องน้ำ หยิบโน๊ตบุ๊คออกมา จัดการดูสัญญาของลลิตาที่ผิดสัญญาและต้องคิดค่าเสียหายและยกเลิกสัญญาเลย จะได้ไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก มีนามีสิทธิ์เต็มที่

ธาม อาบน้ำเสร็จก็ขึ้นเตียงทันที เขาดูข้อความต่าง ๆ ที่เด้งเข้ามาไม่หยุด ก่อนจะแต่งตัวและจะออกไปข้างนอก มีนาเห็นแต่ก็ไม่ได้ถาม เพียงแค่ “เมาก็เรียกแท็กซี่กลับนะคะหรือจะให้พี่สมคิดไปด้วยก็ดีค่ะ” มีนาพูดแค่นี้ เพราะเห็นว่าเมื่อวานเขาเมา คงจะมีเรื่องไม่สบายใจ

ธามไม่คิดว่าเธอทำตามคำพูด ไม่ได้ห้ามและก็ถามว่าจะไปไหน “ครับ” เขาระบายยิ้มที่ริมฝีปากก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี

เมื่อถึงที่นัดหมายก็พบกับสาวสวยคู่ควงของเขา ลลิตา อยู่ในชุดเกาะอกสีดำกระโปรงสั้น “พี่ธามคะ ลิตาขอโทษนะคะที่ไปเที่ยวกับเพื่อนไม่ได้บอก” ลลิตารู้ข่าวว่าเขาซื้อเครื่องเพชรเอาไว้ให้ว่าที่เจ้าสาว เธอดีใจมากเพราะเขาไม่มีใครนอกจากเธอ

“อืม ไม่เป็นไร ว่าแต่สนุกไหมไปเที่ยว” เขารู้อยู่เต็มอกว่า ลลิตาไปเที่ยวกับผู้ชาย ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้ทุกคนหวังเงินจากเขาทั้งนั้น พอไม่ให้ก็หายหัว พอรู้ว่าจะให้ก็หน้าด้านรีบเข้ามาหา เพราะหวัง ไม่มีใครรักจริงสักคน

“ไม่สนุกค่ะ คิดถึงพี่ธามที่สุดเลย” ลลิตาโอบกอดชายหนุ่มเอาไว้แน่น และรูปก็ถูกถ่ายเอาไว้ พรุ่งนี้ต้องพาดหัวแน่ ๆ ผู้จัดการของลลิตา ถ่ายภาพพร้อมส่งให้ นักข่าวสายบันเทิงทันที

“อืม พี่ว่าพี่กลับบ้านก่อนดีกว่านะ ไม่อยากเมากลับบ้าน” ธามดื่มไปหลายแก้ว เห็นหน้าน้อยของมีนาโผล่ขึ้นมา พร้อมสายตาและคำพูด เธอและเขาห้ามยุ่งกับใครเด็ดขาด

“จะกลับแล้วเหรอคะ ลิตายังไม่หายคิดถึงเลย” ลิตาพะเน้าพะนอให้เขาอยู่ต่อ

“ครับ กลับไปหาเมียพี่ ป่านนี้คงคอยาวแล้ว” เขาว่า ป่านนี้มีนาคงจะรอเขากลับบ้าน

“พี่ธามมีเมียตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ลิตาไม่เห็นจะรู้เลย” ลลิตาสงสัย เมียเขาโกหกเธอแน่ ๆ

“พี่มีเมื่อไหร่ ต้องบอกลิตาด้วยเหรอ ลิตาก็แค่...ผู้หญิงหน้าเงินเท่านั้น” เขาพูดก่อนที่จะลุก โดยมีลิตาส่งสายตาแค้นเคืองให้เขา

“พี่ธามพูดแบบนี้ดูถูกลิตาเกินไปแล้วนะคะ” ลิตากัดฟันกรอด ๆ โมโหผู้ชายไร้ใจคนนี้ อุตส่าห์คบได้ตั้งนาน เงินและของก็ไม่เคยได้สักแดงเดียว ธามเดินจากไปและขึ้นรถกลับบ้านหลังออกมาได้เกือบสองชั่วโมง