Chapter 20 ฮือ... ที่รัก ฉันต้องการคุณ
1559 คำ
ในจังหวะที่เขาถอนริมฝีปากออกและยกคอขึ้น หญิงสาวก็พลิกตัวหันหลังให้เขาและหลับต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ชายหนุ่มมองเธออย่างงงๆ “ละเมอเหรอเนี่ย!” เขาเขย่าตัวเธอและเปล่งเสียงถามออกมา แต่อีกคนก็ยังนอนนิ่งไม่ไหวติงเหมือนเดิม
ชายหนุ่มหัวเราะขำกับตัวเอง ใช้มืออีกข้างปลอบลูกชายที่มันถูกปลุกให้ลุกขึ้นมากลางดึก “วันนี้ทุกอย่างผิดปกติ นายก็นอนไปนะหนุ่มน้อย”
ชายหนุ่มพูดกับตัวเอง สายตาคู่คมของเขายังจับจ้องอยู่ที่คนนอนหลับ เขานึกอยากหักคอคนก่อเรื่องนัก คนขี้เซานอนหลับไม่รู้สึกตัวแบบนั้นจับปล้ำก็คงไม่รู้ แต่ราชสีห์อย่างเขาไม่มีวันจับผู้หญิงปล้ำเด็ดขาด
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอนอย่างเบื่อๆ ถึงอย่างนั้นเจ้าลูกชายของเขาก็ยังไม่ยอมสงบลงง่ายๆ ยังไม่ทันที่เขาจะหลับ หญิงสาวก็พลิกตัวกลับมาและโอบลำแขนนอนก่ายบนหน้าอกของเขา ชายหนุ่มไม่กล้าขยับตัวอีก
จนกระทั่งเธอนิ่ง เขาก็ถอนหายใจออกมา ค่อยๆ ปลดแขนเธอออกจากตัวและดันตัวหญิงสาวไปนอนบนหมอน
ซันเซสมองอย่างระแวง กลัวว่าเธอจะกลับมาลวนลามเขาอีก แต่เขากลับไม่สามารถข่มตาหลับลงได้ง่ายๆ แม้จะเหนื่อยจากการทำงานยาวต่อเนื่องนับอาทิตย์จนแทบจะไม่มีแรงเดิน
ความร้อนรุ่มในตัวของเขาวิ่งวุ่น พยายามดุนดันหาทางออก ในที่สุดเขาก็จำเป็นต้องลุกขึ้นไปว่ายน้ำให้มันสงบลง ก่อนจะกลับมาทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งอย่างเหนื่อยอ่อน จนกระทั่งหลับไปในที่สุด
ซันเซสรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งเพราะเสียงนาฬิกาปลุกของเธอ แต่ก็พบว่าเจ้าของเสียงนาฬิกาปลุกยังนอนนิ่ง และต้นขาของเธอก็พาดอยู่บนเอวสอบของเขา
‘หึ! เธอจะปลุกเร้าอารมณ์ฉันไปถึงไหน’ ชายหนุ่มสบถเบาๆ พยายามคิดถึงกองซากเหล็กที่อยู่ในแคมป์งานที่เพิ่งจากมาเมื่อวาน เพื่อดับอารมณ์ร้อนรุ่มของตัวเองที่เริ่มลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง เพราะชุดที่เธอสวมใส่แทบจะไม่สามารถปกปิดอะไรได้เลยแม้แต่นิดเดียว
ชายหนุ่มจับขาของเธอจะยกออกจากเอวของตัวเอง และใช้ผ้าห่มคลุมตัวของเธอเอาไว้เพื่อป้องกันตัวเองสติหลุด แต่สิตมนก็ตื่นขึ้นมาพอดีจากเสียงนาฬิกาปลุกของเธอ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงกับตัวเองแบบแนบชิดก็เข้าใจว่าเขาลวนลามเธอ หญิงสาวรีบโวยวายทันที
“คนฉวยโอกาส เอามือออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ”
ชายหนุ่มทำหน้าไม่ถูก มือที่เธอว่าคือเขากำลังจะยกขาของเธอออกจากเอวของตัวเอง แต่ในจังหวะที่เขาจับขาของเธอ คนขี้เซาก็ตื่นขึ้นมาโวยวายทันทีพร้อมกับสะบัดขาของตัวเองออกจากมือของเขา
“เฮอะ...” ชายหนุ่มเค้นเสียงหลุดมาจากลำคอเหมือนเป็นประโยคคำถามและอุทานไปด้วย เขามองเธอด้วยแววตาเหนื่อยระอา
หญิงสาวถอยขยับไปจนสุดเตียง เธอยกมือขึ้นตั้งการ์ด ทำท่าระแวดระวังเหมือนเขาเป็นโจรก็ไม่ปาน ทั้งที่ตัวเองเป็นคนอาศัยในคฤหาสน์ของเขาแท้ๆ
“คุณกำลังจะจับฉันปล้ำใช่ไหม”
“ไม่เลย” ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงแข็ง
“อย่ามาปฏิเสธ ฉันเห็นอยู่ตำตาว่าคุณกำลังจับขาฉันยกพาดเอวของตัวเอง”
หญิงสาวยกมือกุมหน้า หลับตาปี๋ “ฉันไม่อยากคิดเลยว่าถ้าตื่นขึ้นมาไม่ทัน สภาพของฉันจะเป็นอย่างไร” หญิงสาวคิดเองเออเองเสร็จสรรพ
“จากนั้น แล้วยังไงต่อ” ชายหนุ่มถามอย่างเอือมระอา
“คุณก็จะปล้ำฉัน ปล่อยให้ฉันท้องและทิ้งขว้างเหมือนอย่างที่คุณทำกับเพื่อนของฉัน” หญิงสาวเผลอหลุดประโยคออกมา
ชายหนุ่มหันกลับไปมองเธออย่างสนใจ “เพื่อนของเธอชื่ออะไร”
สิตมนนึกถึงคำสั่งของเพื่อนได้ทันก่อนที่เธอจะเผลอหลุดปากบอกเขา หญิงสาวหันรีหันขวางหาทางออก
“แอ้ๆ” เสียงสวรรค์ของหญิงสาว เมื่อเดลล่าตื่นขึ้นมาพอดี สิตมนรีบลุกจากเตียงไปชงนมเมื่อเห็นว่าเดลล่าขยับและตื่นได้ทันเวลา สิตมนลืมไปสนิทว่าชุดนอนของตัวเองวาบหวิวแค่ไหน เพราะในจำนวนชุดที่คนของเขาซื้อมา มีเพียงไม่กี่ชุดที่ไม่โป๊มากและพอดูได้
แต่ในช่วงเวลาที่ผ่านมาเธออยู่เพียงลำพังในห้อง จึงกล้าเอาชุดพวกนี้มาใส่ แต่ก็ไม่คิดว่าจะโดนแจ็กพอตวันที่เขากลับมาพอดี
“เดลล่าหิวแล้วเหรอคะลูก เดี๋ยวมี้ชงนมให้นะ” หญิงสาวหันไปบอกกับเดลล่าแทน แต่ชายหนุ่มก็ยังมองเธอไม่วางตา สรรพนามที่เธอเรียกเดลล่าทำให้เขาอยากรู้ต่อ ชายหนุ่มขยับลุกตามไป
“บอกมาตามตรง เดลล่าเป็นลูกของเธอใช่ไหม”
หญิงสาวชะงักมือ นึกย้อนถึงเหตุการณ์ที่เขาจับได้ว่าเธอมีรูปของเขาในโทรศัพท์ของตัวเอง ไหนๆ ก็ยอมอายมาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าหากว่าเธอใช้เหตุผลนั้นเป็นข้ออ้าง คงจะสามารถออกไปจากที่นี่ได้ไม่ยาก
หญิงสาวชะงักมือจากขวดนม เงยหน้าขึ้นมามองเขา ทำหน้าตกใจเล็กน้อย แกล้งทำเป็นติดอ่าง
“คือ... ฉันขอโทษ ฉันแอบหลงรักคุณมานาน แค่อยากให้ลูกมีพ่อรวยอย่างคุณ” หญิงสาวบอกเสียงเบาอย่างสำนึกผิด หมุนตัวหันไปชงนมให้ เดลล่าเพื่อหลบสายตาคมของเขา
ชายหนุ่มนึกขำกับบทละครที่เธอสร้างเรื่องขึ้นมา แต่เขาก็ทนถามเธอต่ออย่างอยากรู้ ทั้งที่ผลตรวจดีเอ็นเอของเดลล่ายังนอนนิ่งอยู่ในลิ้นชักโต๊ะทำงานของตัวเอง
ผลการตรวจดีเอ็นเอของเดลล่าตรงกันกับดีเอ็นเอของเขา นั่นหมายถึงว่าเดลล่ามีเลือดของคาร์ลอสอยู่ และคาร์ลอสที่ยังหลงเหลืออยู่ก็มีเพียงเขาและซารีน่า
เขาไม่เคยคิดและไม่มีทางเป็นไปได้ว่าเดลล่าจะเป็นลูกของเขา เพราะเขาไม่เคยสำส่อนและมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงมาหลายปี ผลตรวจยืนยันทางนิติวิทยาศาสตร์ ทำให้เขามั่นใจว่าเดลล่าจะต้องเป็นลูกของทายาทอีกคนของคาร์ลอสอย่างแน่นอน
แต่เขาก็อยากรู้ต่อว่าน้องสาวของเขาเกี่ยวข้องกับผู้หญิงตรงหน้าอย่างไร พ่อของเดลล่าเป็นใคร แล้วน้องสาวของเขาไปอยู่ที่ไหนกันแน่
“แล้วพ่อที่แท้จริงของเธอไปอยู่ที่ไหนล่ะ”
หญิงสาวเขย่าขวดนมไปด้วย เดินกลับมาหาเดลล่าที่เตียงนอนเด็ก ถามชายหนุ่มที่อยู่คนละฝั่งของเตียงเด็ก
“ถ้าฉันพูดความจริง คุณจะฆ่าฉันไหม คุณจะทำร้ายเดลล่าหรือเปล่า” หญิงสาวบอกด้วยแววตาหม่นหมอง น้ำเสียงเศร้า
“ฉันไม่ได้เป็นคนเลวร้ายขนาดนั้น”
“ขนาดไม่เลวร้าย ที่ผ่านมาก็โจรดีๆ นี่เอง” หญิงสาวบ่นเบาๆ เป็นภาษาไทย
“เธอว่าอะไรนะ”
“เปล่าค่ะ... ฉันบอกว่าฉันโชคดีมากที่เจอคนอย่างคุณ”
“แล้วจะบอกได้หรือยัง”
หญิงสาวคิดฉากละครให้ตัวเองที่ดูรันทดน่าสงสารที่สุด เธอบีบน้ำตา “พี่สาวฉันมีสามีเป็นชาวอิตาเลียน ยายของฉันก็เลยอยากให้ฉันมีสามีเป็นฝรั่งด้วย ฉันมาอยู่ที่อิตาลีหลายปี แต่โชคไม่ดีโดนผู้ชายหลอก ฉันท้องแล้วเขาก็ทิ้งฉันไป ปล่อยให้ฉันเผชิญชะตากรรมกับลูกสองคนในอิตาลี”
หญิงสาวบอกให้ใกล้เคียงกับหลักฐานที่เขามี เพราะพาสปอร์ตของเธออยู่ที่เขา ตอนนี้เดลล่ากลายเป็นลูกของเธอโดยปริยาย
“แล้วทำไมเธอถึงเอาลูกมาทิ้งไว้ แล้วหนีกลับเมืองไทยไปคนเดียว” ใบหน้าของคนถามยังคงเรียบนิ่ง
“ฉันไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านั้น ฉันทำเอกสารของลูกหาย ฉันไม่สามารถพากลับเมืองไทยกับฉันได้” หญิงสาวบอกดักทาง ปิดทางที่เขาจะถามหาเอกสารของเดลล่าต่อ
“ฉันตัดลิ้นทุกคนที่โกหกฉันเมื่อฉันจับได้” ชายหนุ่มบอกขึ้นมาลอยๆ เขารู้ว่าเธอไม่ได้พูดความจริงจึงขู่ดักทางเอาไว้
แววตาของหญิงสาวมีความหวาดวิตกเล็กน้อย แต่เธอก็รีบปรับให้เป็นปกติอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่กล้าโกหกคุณแล้ว”
“แน่ใจหรือว่าไม่ได้กำลังโกหก” เขาถามย้ำ
“แน่ใจสิ”
ชายหนุ่มเดินไปเปิดลิ้นชักที่หัวเตียง หยิบสร้อยของเดลล่าออกมาให้เธอ และถามออกมา “เธอช่วยบอกความหมายของสัญลักษณ์ที่อยู่บนสร้อยเส้นนี้ให้ฉันฟังหน่อย”
- ผู้เขียน
