Chapter 12 ผู้ชายอะไรหล่อเป็นบ้า
1533 คำ
หญิงสาวกำลังโมโหสุดขีด เธอเข้าใจมาตลอดว่าเดลล่าเป็นลูกของเขา คนเป็นพ่อแท้ๆ กลับอำมหิตคิดจะฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอ ตอนที่เพื่อนสาวเธอท้องก็ไม่ไปดูดำดูดีทั้งที่รวยล้นฟ้ามหาศาล มีบริวารนับร้อยในคฤหาสน์หรูอย่างนี้
สิตมนลืมไปสนิทว่าเขาเป็นใครและยิ่งใหญ่แค่ไหนในอิตาลี ทั้งที่ตอนกลับเมืองไทยเธอสืบค้นข้อมูลของเขามาบ้างเล็กน้อย เพราะความโกรธครอบงำทำให้เธอมองเห็นราชสีห์อย่างเขาเป็นเพียงแค่มดตัวเล็ก
‘ผู้ชายอะไรหล่อเป็นบ้า ตาสีเขียวมรกต ผมสีเทา มีเคราบางๆ จะเสียก็แต่เพียงสารเลวไปหน่อย’ หญิงสาวพินิจพิเคราะห์และด่าเขาในใจ
“มาแล้วเหรอ” เขาเอ่ยทักทายน้ำเสียงเรียบนิ่ง สายตาคมยังจับจ้องที่ใบหน้าของเธอเป็นการบอกให้รู้ว่าเขากำลังทักทายเธอ ไม่ใช่ถามบอดีการ์ดของตัวเอง สิตมนจ้องหน้าเจ้าของคฤหาสน์ด้วยแววตาแค้นเคืองและจดจำ ทั้งที่เธอเพิ่งเห็นหน้าเขาครั้งแรก
ชายหนุ่มมองเธอด้วยแววตาเรียบนิ่งในตอนที่หญิงสาวเดินเข้ามา เขานึกชมการเลือกคนของคาซ่ากับสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้า หากเธอเป็นคนของพวกคาซ่าอย่างที่เขาคาดการณ์เอาไว้ เธอเป็นผู้หญิงหน่วยก้านดี เอาเรื่อง กล้าได้กล้าเสีย
สายตาเหยี่ยวเจ้าเล่ห์ของเขาซอกซอนมองผ่านชุดเรียบร้อยเข้าไป จินตนาการไปถึงเนื้อเต่งที่ถูกรัดอัดแน่นข้างใน ยอมรับในความสวยของสาวไทยหุ่นเพรียวระหง ผิวสีน้ำผึ้งคนนี้ ใบหน้าเรียวของเธอรับกับริมฝีปากกระจับได้รูปสวยอย่างลงตัว
หญิงสาวเริ่มรู้สึกอึดอัดกับสายตาของเขา แม้จะหล่อจนหัวใจแทบหลอมละลายและพร้อมจะย้ายไปอยู่กับเขาก็ตาม แต่เธอก็ไม่ชอบให้คนมองกึ่งจินตนาการแบบนี้ หญิงสาวก่นด่าเขาในใจ ‘เสียมารยาท ไอ้บ้ากาม’
หญิงสาวกวาดสายตามองรอบๆ ก็เห็นบอดีการ์ดของเขานับสิบคนพร้อมอาวุธครบมือ ยืนเรียงแถวตั้งหน้ากระดานรอรับคำสั่ง เมื่อเห็นอย่างนั้นหญิงสาวก็เก็บความบ้าดีเดือดกล้าถือดีของเธอไปก่อน เวลาอย่างนี้เธอไม่ควรถือดีเอาชนะจนไม่อยากรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้
“สวัสดีค่ะ ฉันจะมารับตัวเดลล่าคืน” หญิงสาวหาทางเลือกให้ตัวเอง อย่างน้อยก็พาหนูน้อยเดลล่าออกไปจากที่นี่และไปพึ่งพิงสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าของรัฐบาล ในช่วงเวลาที่เธอต้องออกตามหาซารีน่า ก็น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก
“มันจะไม่ง่ายไปหน่อยเหรอสาวน้อย” ชายหนุ่มบอกอย่างใจเย็น
“คุณต้องการอย่างนั้นไม่ใช่เหรอคะ”
“เธอรู้ความต้องการของฉันได้อย่างไร”
“ฉันเป็นคนพาเธอมาทิ้งไว้ที่นี่ เพราะฉันเห็นบ้านของคุณหลังใหญ่โต คิดว่าจะดูแลเธอได้โดยไม่ลำบาก แต่ถ้าหากคุณเลี้ยงเธอเอาไว้ไม่ได้ ฉันก็จะพาเธอไปส่งที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าเอง” หญิงสาวให้เหตุผล
ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม มองหน้าหญิงสาวอย่างจับผิด “เธอคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบหรือไง บอกมาตามตรงดีกว่าเธอต้องการอะไรกันแน่”
สิตมนเม้มริมฝีปากของตัวเองเข้าหากันแทบห้อเลือด เมื่อสบตากับแววตาเยือกเย็นของเขา เธอเดาไม่ออกว่าเขาต้องการอะไร หรือคิดอะไรอยู่
“คุณกำลังพูดถึงอะไร”
“เธอเป็นใคร ช่วยเล่าประวัติของเธออย่างละเอียดให้ฉันฟัง” เขาถามอย่างใจเย็น
“ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ฉันต้องบอกคุณ”
“งั้นฉันถามอีกประโยค เธอรู้จักซารีน่าหรือเปล่า” คำถามของชายหนุ่มทำให้สิตมนปักใจเชื่อว่าเขาคือสามีของซารีน่าและเป็นพ่อของเดลล่า
แต่ความจริงที่ซารีน่าขอร้องเอาไว้ให้ปกปิดก่อนหน้าก็ทำให้เธอไม่สามารถบอกความจริงได้ เธอจึงต้องยืนกรานปฏิเสธเพียงอย่างเดียว
“ฉันไม่รู้จักเธอ”
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปาก มองเธอด้วยแววตาเฉียบขาดและคาดคั้น แม้ว่าเธอจะยืนกรานปฏิเสธ แต่เขาก็จับแววตาของเธอได้ ผู้หญิงตรงหน้าต้องรู้จักซารีน่าแน่นอน
“แล้วเธอรู้จักคาซ่าหรือเปล่า” ชายหนุ่มเข้าเรื่องอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา เขาเพียงต้องการหยั่งเชิงจับปฏิกิริยาของเธอ ไม่ได้ต้องการคำตอบจากปาก
“คาซ่งคาซ่าที่ไหนฉันไม่รู้จักหรอก” หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง คราวนี้เธอบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและทันทีทันใดโดยไม่เสียเวลาคิดทบทวน
ชายหนุ่มวางสร้อยข้อมือที่ติดมากับตัวเดลล่าบนโต๊ะ
“ถ้าอย่างนั้นเธอช่วยอธิบายถึงความสำคัญของสร้อยเส้นนี้ หรือไม่ก็บอกที่มาที่ไปของเดลล่าให้ฟังหน่อย”
หญิงสาวส่ายหน้า เป็นคำถามที่เธอไม่รู้จริงๆ เพราะก็เพิ่งเคยเห็นสร้อยเส้นนี้เป็นครั้งแรกเช่นกัน “ฉันไม่มีอะไรจะอธิบาย มีคนฝากตัวเธอมากับฉัน ฉันได้รับค่าจ้างเพียงแค่นำตัวเธอมาวางที่นี่” หญิงสาวหาทางออกให้ตัวเองอย่างเร่งรีบจนดูลนลาน
ชายหนุ่มยิ้มเหี้ยม “เธอกำลังคิดว่าฉันเป็นเด็กอมมืออยู่ใช่ไหม ถ้าเธอยังไม่รู้จักฉัน ฉันจะบอกประวัติของฉันคร่าวๆ ให้เธอฟัง” เขาเว้นระยะและสบตาเธอนิ่ง
“ฉันเป็นผู้นำคาร์ลอส ปาร์ค มีลูกน้องนับพันในธุรกิจ วิธีการจับคนโกหกของฉันคือตัดลิ้น จับคนขโมยด้วยการตัดแขน จับคนทรยศด้วยลูกปืนเพียงนัดเดียว อย่าท้าทายคนอย่างฉัน” ชายหนุ่มขู่เสียงเข้ม
ดวงตาคมกริบของเขาจ้องเธอไม่วางตาบอกให้รู้ว่าเขาเอาจริง เห็นอย่างนั้นหญิงสาวก็เริ่มตื่นตระหนก นึกถึงคำที่ลูกน้องของเขาบอกก่อนหน้า เขาโหดเหี้ยมและร้ายกาจ ในธุรกิจมืดของเขาอาจจะรวมไปถึงการค้าประเวณีข้ามชาติด้วย เพราะเธอได้ยินคนในร้านอาหารพูดถึงในบางครั้งตอนที่เธอทำงาน
“ฉันพูดความจริง ที่กล้าเดินเข้ามาที่นี่เพราะต้องการพาตัวเดลล่า กลับ แต่ถ้าหากว่าคุณจะฆ่าฉันเพราะฉันพูดความจริงที่ไม่ถูกใจคุณ ก็เชิญ!” หญิงสาวบอกอย่างถือดี เธอหลับตาลง ภาวนาถึงพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ พร้อมทั้งสวดมนต์ ขออย่าให้เขาบ้าดีเดือดฝากลูกปืนไว้ที่สมองของเธอเลย
ซันเซสกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะยังปากแข็ง แต่เขาก็ยังมีวิธีการที่จะเค้นความจริงออกจากปากของเธอ ยอมปล่อยไปก่อนสักวันสองวันคงจะไม่เสียหาย
“เอาล่ะ ในเมื่อเธอยืนยันว่าเธอกำลังพูดเรื่องจริงมันก็เป็นสิทธิ์ของเธอ” ประโยคนั้นทำให้หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นและคลี่ยิ้มออกมาอย่างโล่งอก แต่ประโยคหลังก็ทำให้เธอหุบยิ้มแทบไม่ทัน
“แต่ฉันก็มีสิทธิ์ไม่เชื่อใช่ไหม”
“คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่”
“เมื่อเธอกล้ามากระตุกหนวดเสือหลับอย่างฉัน เธอก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เธอทำ พิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าเธอบริสุทธิ์ใจ”
“พิสูจน์ยังไง” หญิงสาวรีบถามทันที
“ทำให้ฉันรู้ว่าเธอไม่มีเจตนาร้ายแอบแฝง ไม่ใช่นางนกต่อของคู่แข่งของฉันเพื่อเข้ามาสืบข้อมูลบางอย่าง”
“ไม่มีแน่นอน เพราะวันนี้ฉันจะพาเดลล่ากลับออกไป และจะไม่เข้ามาข้องเกี่ยวกับพวกคุณอีกตลอดชีวิต” หญิงสาวให้คำมั่นสัญญาอย่างหนักแน่น
ซันเซสขยับตัวลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาหญิงสาวอย่างจงใจ ปลายจมูกของเขาเฉียดข้างแก้มเธอเพียงเล็กน้อย ลมหายใจอุ่นเป่ารดซอกคอของเธอ
“ที่นี่เข้ามาง่าย แต่ออกไปยาก พวกที่เข้ามาอย่างยากลำบากก็มักจะออกไปง่ายๆ อย่างไม่มีลมหายใจเหมือนกัน เธอลองคิดดูว่าตัวเธอเข้ามาแบบไหน และต้องการจะก้าวออกไปแบบมีชีวิตหรือเปล่า” เขากระซิบบอก
“บ้านเมืองมีกฎหมาย อย่าคิดว่าคุณจะสามารถกักขังฉันได้” ซันเซสยักไหล่อย่างไม่แคร์ ไม่ใช่เขาไม่เกรงกลัวกฎหมาย แต่พญาราชสีห์อย่างเขาไม่กลัวคำขู่ของมดตะนอยอย่างเธอต่างหาก
ชายหนุ่มยกมือขึ้นเป็นเชิงยอม “ก็ได้... ฉันจะไม่บังคับเธอ” ส่งสัญญาณให้คนของเขาหยิบของมาให้ อดัมส่งซองเอกสารยื่นให้เจ้านาย
ชายหนุ่มส่งต่อให้หญิงสาว
“นั่งลงก่อนสิ ช่วยอ่านเอกสารชุดนี้อย่างละเอียด แล้วฉันจะถามเธออีกครั้ง”
ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบ เขารู้ว่าเธอต้องไม่ยอมง่ายๆ แต่คนอย่างเขา เมื่อคิดจะทำอะไรก็ต้องหาหลักฐานแน่นหนามัดให้จนมุม เขาไม่มีวันไว้วางใจใครง่ายๆ เด็ดขาด เมื่อเธอกล้ากระตุกหนวดเสือ เขาก็ต้องซักฟอกจนขาวสะอาด ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่มีทางกลับออกไปง่ายๆ
- ผู้เขียน
