คุณพ่อรับฝาก

Chapter 24 แค่จูบทักทาย

สิตมนเปิดเปลือกตารับแสงที่สว่างในตอนเช้าของวันใหม่ หญิงสาวปรับสายตาให้เข้ากับแสงก่อนจะกวาดสายตามองหาคนร่วมเตียงตามความเคยชิน เธอมักจะเจอกับความว่างเปล่าแบบนี้เกือบทุกครั้ง ในเวลาเช้าเขามักจะพาเดลล่าไปออกกำลังกายด้วย หรือถ้าเขาไม่ออกไปไหนเขาก็จะอยู่กับเดลล่าตลอดครึ่งวันเช้า ส่วนเวลาหลังจากอาหารเที่ยงไปจนถึงเย็น เขาก็ขลุกอยู่ในห้องทำงาน เธอพบว่าเขาจะมีห้องทำงานสองห้อง เมื่อต้องประชุมหรือทำงานร่วมกับคนอื่นเขาก็มักใช้ห้องข้างนอก

หญิงสาวเดินไปที่กระจกและมองหาเขา วันนี้เธอเห็นเขาลงสระว่ายน้ำกับเดลล่าแต่เช้า เธอตกใจจนต้องรีบเดินกลับไปที่ดูสภาพอากาศและอุณหภูมิของวันนี้ในโทรศัพท์ของตัวเอง

อุณหภูมิยี่สิบห้าองศาเซลเซียสคงไม่สามารถทำอะไรร่างกายที่มี ภูมิต้านทานมากของเขาได้ แต่สำหรับเด็กที่มีอายุยังไม่ถึงสามเดือนอย่าง เดลล่าก็ไม่สมควรที่จะว่ายน้ำในเวลาเช้าแบบนี้

หญิงสาวรีบตามลงไปด้านล่างทันที

“อากาศเย็น เล่นน้ำเย็นเดี๋ยวเดลล่าจะไม่สบายนะคะ” เธอร้องบอกชายหนุ่มที่อยู่กลางสระกับเดลล่า ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพาเธอลงสระ แต่ก็ไม่ใช่เวลาเช้าแบบนี้สักครั้ง

เดลล่าชอบเล่นน้ำมาก ในขณะที่ชายหนุ่มก็ชอบว่ายน้ำเช่นกัน เขาออกกำลังกายเป็นประจำและชอบลุกไปว่ายน้ำตอนดึกอยู่บ่อยๆ ในตอนที่เธอต้องตื่นขึ้นมาชงนมให้เดลล่ากลางดึก โดยที่ไม่รู้ตัวว่าทุกอย่างเกิดจากการนอนละเมอจนเผลอลวนลามเขาของตัวเอง ชายหนุ่มต้องหาทางออกด้วยการว่ายน้ำกลางดึก

เขาสวมตัวพยุงไว้ที่คอของเดลล่า โผล่พ้นมาเพียงแค่ใบหน้า ปล่อยให้ตัวของเธอจมอยู่ในน้ำ ทั้งมือและเท้าขยับดิ้นอยู่ในน้ำในขณะที่ชายหนุ่มก็หยอกล้อให้เธอหัวเราะออกมาตลอดเวลา

“สร้างภูมิคุ้มกันต่างหากล่ะ” เขาละสายตาจากเด็กหญิงหันมามองเธอและตอบกลับ หลังจากนั้นเขาก็หันกลับไปเล่นกับหนูน้อยเหมือนเดิม

ชายหนุ่มยังสนุกกับเดลล่าที่กลางสระโดยไม่สนใจคนที่ยืนทำหน้ากังวล ตั้งแต่เธอเดินลงมาก็เกือบครึ่งชั่วโมง แต่เขาก็ยังไร้วี่แววที่จะพาเดลล่าขึ้นมา เหมือนจงใจยั่วยุเธอมากกว่า เพราะทุกครั้งในเวลานี้เขาจะพาเดลล่ากลับขึ้นไปอาบน้ำแล้ว

“คุณซันเซส” หญิงสาวเรียกชื่อของเขาเป็นครั้งแรก เขาไม่เคยบอก แต่เธอเคยอ่านเจอ และตอนนี้หญิงสาวก็เริ่มค้นข้อมูลประวัติของเขามาอ่าน เมื่อชายหนุ่มได้ยินชื่อของตัวเองและหันกลับมามอง

ในวงการธุรกิจเขาเป็นผู้ชายที่เฉียบขาดกับการทำงานมาก หลายสื่อบอกว่าเขาเป็นผู้ชายหน้าตาย เย็นชาไร้รอยยิ้ม จากภาพข่าวที่สนับสนุน ก็ไม่เห็นมีภาพไหนที่เขายิ้มเลย แต่เธอคงจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่ยังได้เห็นรอยยิ้มของเขาบ้าง

“ถึงเวลาที่เดลล่าจะต้องดื่มนมนอนแล้วนะคะ” หญิงสาวบอกย้ำ อีกครั้ง

ชายหนุ่มยอมจูงมือเดลล่าที่ลอยตัวในน้ำกลับเข้ามาที่ขอบสระ เมื่อเธอถูกลากให้ขยับเขยื้อน เดลล่าก็เหมือนได้รับของเล่นใหม่ เธอหัวเราะออกมาอย่างร่าเริง

หญิงสาวพลอยยิ้มตามไปด้วย เธอไม่คิดมาก่อนว่าเด็กวัยใกล้จะ สามเดือนจะร่าเริงได้แบบนี้ พอเขาพาเด็กน้อยเดินขึ้นมาบนขอบสระ หญิงสาวก็รีบถือผ้าเช็ดตัววิ่งไปคลุมตัวเจ้าตัวเล็กเอาไว้

ริมฝีปากสีชมพูของเดลล่าเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดสนิท หญิงสาวตกใจในขณะที่เจ้าตัวเล็กยังยิ้มกว้างให้เธอ

“ปากซีดหมดเลย” หญิงสาวบอกเบาๆ

“ก็ต้องสร้างภูมิคุ้มกันให้เด็กบ้าง จะให้อยู่แต่ในห้องคงไม่ได้” อีกคนตอบ หญิงสาวเดินนำ พาเดลล่ากลับไป คนเดินตามหลังบอกขึ้นมาอีกครั้ง

“วันนี้จะมีพยาบาลพิเศษมา” เขาบอกประโยคลอยๆ หญิงสาวชะงักขาหันกลับมามองเขาเหมือนเป็นการตั้งคำถาม

“ฉันคิดว่าเธอคงอยากจะออกไปทำงาน”

“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับเสียงเบา ถึงตอนนี้เธอกลับไม่ได้รู้สึกอยากออกไปจากที่นี่

“เธอจะอยู่ต่ออีกสักระยะ หรือออกไปตอนไหนก็ได้ ฉันว่าตอนนี้ เดลล่าคุ้นชินกับคนของฉันมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”

“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับอีกครั้ง

จากนั้นทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ หลังจากที่หญิงสาวพาเดลล่าเข้าไปอาบน้ำและกลับออกมาอีกครั้งเธอก็ไม่พบเขาในห้อง ชายหนุ่มน่าจะอยู่ในห้องทำงานของตัวเองเหมือนอย่างทุกวัน

ตกบ่ายเดลล่ามีอาการงอแง เธอร้องไห้อย่างไม่รู้สาเหตุ พอหญิงสาวอุ้มขึ้นมาก็ต้องตกใจ เธอตัวร้อนเหมือนจะเป็นไข้ และมีน้ำมูกใสๆ ไหลออกมา หญิงสาวต้องอุ้มชันศีรษะขึ้นและพาเดินไปรอบๆ เด็กหญิงจึงยอมหยุดร้อง แต่เมื่อเธอหยุดเดินเดลล่าก็ร้องงอแงขึ้นมาอีกครั้ง

หญิงสาวร้อนใจแต่ก็ไม่สามารถติดต่อเขาได้แม้จะอยู่ห่างกันเพียงผนังกั้น หญิงสาวกดอินเตอร์คอมหาอดัมแทน

“คุณอดัม เดลล่าตัวร้อนเหมือนจะเป็นไข้ คุณช่วยฉันหน่อย”

“ครับ”

“ขอบคุณนะคะ”

เพียงอีกฝ่ายตอบรับและเธอส่งเสียงบอกขอบคุณออกไป ประตูห้องทำงานของเขาก็เปิดออกทันที เจ้าของห้องรีบเดินมาหาเธอที่อุ้มเดลล่าอยู่อย่างร้อนใจ

เห็นอย่างนั้นหญิงสาวก็ยิ่งเข้าใจว่าเพราะความที่ทั้งคู่มีสายเลือดเดียวกัน ความห่วงย่อมมีมากกว่าปกติ ยังไงเขาก็เป็นพ่อ

“เดลล่า” เขาเรียกชื่อพร้อมกับยื่นมือมารับตัวหนูน้อยจากมือสิตมน

จากนั้นเขาก็กอดไว้แนบอก กดจมูกลงบนหน้าผากของเธออย่างปลอบโยน “หนูเป็นอะไรคะ ไม่สบายตัวเหรอ ไม่งอแงนะคะ เดี๋ยวแด็ดให้คนโทรตามหมอ” เขาบอกคนในอ้อมกอดเสียงนุ่ม พาเดินไปรอบๆ แทนหญิงสาว โดยที่คนยืนอุ้มอยู่ก่อนได้แต่มองตาม

เดลล่าเงียบสนิทเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา เพียงไม่นานอดัมก็แจ้งเข้ามาว่าหมอมาถึงแล้ว

ชายหนุ่มเดินอุ้มลูกออกไปด้านนอก ห้องเด็กห้องใหม่ที่เขาเพิ่งสั่งทำเมื่อไม่กี่วันก่อน เขาไม่เคยให้ใครเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวของเขา

สิตมนเดินตามเขาออกไป เธอเพิ่งจะรู้ว่าในบ้านของเขามีห้องเด็กก็ตอนนี้เอง ห้องสีชมพูพาสเทลบุผนังนุ่มที่ถูกออกแบบมาสำหรับเด็ก ห้องมีขนาดกว้างขวางและมีเครื่องอำนวยความสะดวกเอาไว้ครบครัน แม้จะไม่กว้างเท่าขนาดห้องของเขาก็ตาม

หญิงสาวคิดอยู่ในใจว่าทำไมเขาไม่ให้เธอมาพักที่ห้องนี้ตั้งแต่ต้น

แพทย์หญิงและพยาบาลสองคนรออยู่ในห้อง ทั้งคู่เป็นผู้หญิงร่างสูงโปร่ง หน้าตาสวย ดวงตาคมเข้มตามสไตล์ของคนอิตาเลียน แม้จะอยู่ในชุดเรียบร้อยแต่หน้าอกที่ล้นทะลักออกมาก็ทำให้ผู้หญิงอย่างสิตมนแอบกลืนน้ำลายลงคออยู่หลายครั้ง ขนาดผู้หญิงด้วยกันยังแอบมองอย่างชื่นชมอยู่บ่อยๆ

“ไลลา” ชายหนุ่มเอ่ยปากทักเหมือนคุ้นเคย ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในห้องและเจอเธอ

หนึ่งในผู้หญิงสองคนเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม เธอจูบทักทายอย่างสนิทสนม “ฉันได้ยินเพื่อนบอกว่าคุณพาเด็กไปที่โรงพยาบาล ไม่เชื่อสักนิดว่าคุณมีลูก ได้มาเห็นกับตาอย่างนี้ฉันรู้สึกเหมือนถูกหักอก” เธอกระเซ้ายิ้มๆ

แพทย์หญิงก้มหน้าทักทายคนในอ้อมกอดของชายหนุ่มเล็กน้อย “สวัสดีจ้ะสาวน้อย”

ชายหนุ่มหัวเราะร่วน เย้ากลับหญิงสาวอย่างเป็นกันเอง “เธออยากมาเป็นแม่ของเดลล่าไหมล่ะ”

“คุณอย่ามาพูดเล่นกับฉันนะ คนของคุณกำลังยืนจ้องฉันอยู่” แพทย์หญิงเย้าเขาต่อ เธอปรายตามามองสิตมนที่ยืนอยู่ใกล้กับประตู

“คนของผมที่ไหนกันล่ะ ก็แค่พี่เลี้ยงเด็ก” ชายหนุ่มบอกเสียงดังชัดเจน

“ฉันคิดว่าคุณจะต้องเลื่อนตำแหน่งให้เธอในไม่ช้า”

“คุณก็รู้ว่าผมหวงตำแหน่งนี้จะตาย ที่ยอมให้คุณก็เพราะรักมากหรอกน่า” ชายหนุ่มบอกต่อ ซึ่งคู่สนทนาของเขาก็หัวเราะคิกคักออกมาอย่างมีความสุข