ดร. ดิสม์

หมอ( ไม่) จิต

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จแล้วคริสเตียนได้ออกไปข้างนอก เพื่อไปติดป้ายหน้าร้านขายดอกไม้ของฝากรัก เพื่อแจ้งให้ลูกค้าได้ทราบกันว่าร้านของฝากรักปิดสามสามวัน แต่ลูกค้าที่สั่งจองไว้แล้วคริสเตียนก็ช่วยเอาไปส่งให้ตามเวลานัดของลูกค้าเหมือนเดิม เพื่อแสดงความรับผิดชอบ ส่วนแด๊ดเวและมัมมัสอยู่บ้าน แต่ก็ไปดูช่างกำลังก่อสร้างบ้านให้ครอบครัวของGG เพราะแด๊ดแกรกับมัมกลาสจะมีที่เมืองไทยเร็วๆนี้ เพื่อมาพูดถึงเรื่องแต่งงานของคริสเตียนและซีเก็ตส์ และตอนนี้ก็เหลือแค่คริสโตเฟอร์และฝากรักอยู่ในบ้าน

" คริสโตเฟอร์" ฝากรักเปิดประตูห้องเข้ามา ปากเล็กต้องเอ่ยชื่อของคนที่พึ่งข่มขืนเธอเมื่อคืนออกมาเบาๆ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม มือเล็กเย็นเฉียบ เท้าเล็กก้าวไม่ออกเพราะมันแข็งมากๆ คริสโตเฟอร์ที่นอนอยู่บนเตียงกว้างของฝากรักหันมามองหน้าฝากรัก พร้อมรอยยิ้มร้ายที่มุมปาก

ตุบๆๆมือหนาตบลงที่เตียงนอนสีม่วงอ่อนเบาๆ พร้อมรอยยิ้มเชิญชวนให้ฝากรักเดินมานอนลงข้างๆเขา นิ้วเรียวกระดิกเรียกให้ฝากรักเดินเข้าไงมาหา

" มานี้!" คริสโตเฟอร์เค้นเสียงออกมาเยือกเย็น แววตาดุๆเหมือนเขากำลังดุเด็ก ฝากรักกำมือเล็กแน่นๆพลางเผลอตัวกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ คริสโตเฟอร์มองการกระทำของคนตัวเล็กแล้วยิ้มเหี้ยม

" ฝากรัก 1 , 2 , 2/5 ....." คริสโตเฟอร์เรียกคนตัวเล็กที่ยืนขาแข็งก้าวไม่ออกพร้อมรอยยิ้มร้ายยังผุดที่มุมปากไม่ลบเลือน

" คริสโตเฟอร์ ไอ้โรคจิต นายไม่ใช่หมอ นายมันพวกโรคจิต" ฝากรักเรียกชื่อคนบนเตียงเสียงสั่นเทา พลางพยายามกลั้นใจด่ากรนคริสโตเฟอร์ด้วยความโมโห หัวใจดวงน้อยเต้นแรงๆแทบทะลุออกมา เพราะคนตัวโตที่นอนบนเตียงตอนนี้หน้าบึ้งตึง เพราะโดนฝากรักขัดใจ

" ฝากรัก !" คริสโตเฟอร์เรียกชื่อคนตัวเล็กที่ยืนกัดริมฝีปากล่างของตัวเองอยู่ เขาพยายามข่มอารมณ์หงุดหงิดไว้ข้างใน คริสโตเฟอร์ดันตัวลุกขึ้นมาจากเตียง เท้าใหญ่ค่อยๆก้าวเข้าไปหาฝากรักใกล้ๆ ฝากรักถึงกลับอ้าปากหวอ เท้าเล็กก้าวไม่ออกเลย

หมับ! มือหนาคว้าท้ายทอยของคนตัวเล็ก พร้อมใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปหน้าใบหน้าสวยที่ตื่นกลัวเขาอยู่ ทั้งสองคนสบตากันนิ่งๆ แววตาสวยสั่นเทาเพราะกลัวคนตัวโตตรงหน้า มือหนากอดเอวคอดแน่นๆ มือเล็กพยายามดันอกแกร่งเอาไว้

"ชอบแบบจิตๆไหมฝากรัก หึหึ " คริสโตเฟอร์ถามคนตัวเล็กตรงหน้าน้ำเสียงเยือกเย็นพร้อมกับเสียงหัวเราะในลำคอชอบใจอย่างชอบใจ ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลหรี่ลงมองริมฝีปากเล็กที่สั่นเทา ฝากรักรีบหันหน้าหนีทันที คนตัวโตก้มลงไปหาลำคอขาวน่าดูด ลมหายใจอุ่นๆสาดรดต้นคอขาว

" คริสโตเฟอร์หยุด!" ฝากรักเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาเพราะเธอสัมผัสได้ว่าอะไรอุ่นๆและชื้นๆป้วนเปี้ยนอยู่ลำคำลอของเธอ คริสโตเฟอร์ปลายตามองคนตัวเล็กเล็กน้อยพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ ฟันคมกำลังจะกัดที่ไหล่มนต้องชะงัก

" ป่ะ ไปเตียง" คริสโตเฟอร์เอ่ยชวนคนตัวเล็ก ที่ยื่นสั่นเทาเหมือนเจ้าเข้าอยู่ มือหนาดึงเอวคอดคนตัวเล็กเข้ามาในห้อง ประตูปิดลงพร้อมล็อคอัตโนมัติเหมือนทุกห้อง ร่างเล็กไม่มีแม้แต่แรงเดินแต่คนตัวโตมีความสามารถลากคนตัวเล็กมาที่เตียงได้ คนตัวโตหมุนร่างเล็กไปติดขอบเตียง มือหนาค่อยๆเกาะกระดุมเสื้อเชิ้ตด้านหน้าของคนตัวเล็กออกสองเม็ด

หมับ ! มือเล็กคว้ามือหนาเพื่อห้ามเอาไว้ก่อน ฝากรักเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนตัวโต

" นายเฟอร์ นายรู้ว่าฉันเจ็บตรงไหนบ้าง แล้วนายจะตรวจดูเพื่อ..?" ฝากรักกลั้นใจถามคนตัวโตที่ทำหน้ามึนอยู่ตรงหน้า หัวใจดวงน้อยแทบหยุดเต้น มือเล็กที่จับข้อมือหนาเอาไว้เย็นเหมือนน้ำแข็งเลย คริสโตเฟอร์ยิ้มร้ายที่มุมปาก มือหนาเลื่อนไปขยำก้นงอนแรงๆ

" รู้ เผื่ออยากทำเพิ่มไง หึหึ" คริสโตเฟอร์ตอบสั้นๆ พร้อมกับประโยคที่ทำให้ฝากรักอายมากๆ หน้าแดงแทบเป็นลูกตำลึง หัวใจดวงน้อยร่วงหล่นลงไปบนพื้น

" ตรงนี้ ๆๆๆๆ ๆๆๆ" คนตัวโตเลื่อนมือหนามาจับที่หน้าอกพร้อมบอกจุดที่เกิดร่องรอย เละเลื่อนลงมาที่หน้าท้องแบน ขาเรียวขาด้านใน ด้านนอก กลีบกุหลาบที่นิ้วเรียวถูเบาๆ

" ตรงนี้หนักสุด ใช่ไหมคนไข้" คนตัวโตถามคนตัวเล็กเสียงแหบแห้ง พลางผลักดันคนตัวเล็กให้ล้มลงไปบนเตียงนุ่ม

ตุบ! ร่างเล็กของฝากรักกระแทกกับที่นอน ใบหน้าสวยเหยเกเพราะจุก

" นายเฟอร์ อ๊ะ!" ฝากรักเรียกชื่อคนตัวโตที่ยืนมองอยู่แต่ต้องตกใจ เพราะมือหนาจับข้อเล็กตั้งขึ้น กระโปรงล้นขึ้นไปกองที่หน้าท้องแบน ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปมองกลีบกุหลาบที่บวมซ้ำที่ล้นกางเกงตัวจิ๋วออกมา ก้นงอนพยายามถดถอยหนี แต่โดนมือหนาดึงเอาไว้

" ไหนหมอขอดูสิ" มือหนาค่อยๆเบี่ยงกางเกงตัวจิ๋วออกข้าง มือเล็กคว้าหมอนมือปิดเอาไว้แต่หมอนกับโดนหัวคนตัวโตที่จ้องมองกลีบกุหลาบอยู่ฟุบลงที่นอนทันที มือหนาอีกข้างรีบดึงหมอนแล้วโยนทิ้งไปทันที

" นายเฟอร์ ฉันอาย ไอ้บ้านี้จริงๆเลย" ฝากรักเค้นเสียงพูดออกมาหน้าแดงอายๆ หัวใจเต้นแรงมากๆ มือยื่นมาปิดกลีบกุหลาบเอาไว้อีกแต่มือหนาตีทันที

เพียะ! มือเล็กรีบดึงกลับไปเพราะเจ็บ คนตัวโตมองสำรวจที่กลีบกุหลาบ มือหนาจับขาเล็กอ้าออกกว้างๆ ฝากรักแทบอยากหายตัวได้ในตอนนี้

" ซ้ำไปหมดเลย เจอใหญ่ๆมาเหรอแถมเปิดซิงด้วยนะเนี่ย" คนตัวโตแกล้งพูดออกมาถามคนตัวเล็กที่นอนหงายไม่รู้จะทำหน้ายังไง คริสโตเฟอร์มองแล้วรู้แปลกๆขึ้นมา เพราะกลีบกุหลาบและร่องสวาทสีที่ซ้ำมากๆ ' ศึกหนัก ศึกใหญ่ '

" นายเฟอร์ ฉันอายเข้าใจไหม อายนะ" ฝากรักกลั้นใจถามออกมา เพื่อให้คนตัวโตได้รู้ว่าเธอทำตัวไม่ถูกแล้ว คริสโตเฟอร์ใส่กางเกงตัวจิ๋วกลับเข้าที มือหนาจับจับขาเรียวลงพร้อมกระโปรงปิด คริสโตเฟอร์ดันตัวลุกขึ้นยืน พร้อมเดินตรงไปที่กระเป๋าเครื่องมือแพทย์ มือหนาเปิดกระเป๋าแพทย์ในกระเป๋าแพทย์ของคริสโตเฟอร์มีเข็มมากมาย เข็มเล็กๆที่ไว้สำหรับรักษา ฝากรักมองแล้วกลืนน้ำลายเหนียวลงคอฝืดๆ หน้าซีดเผือด เธอกลัวแต่เธอไม่กล้าพูดอะไรออกมา

" ถอดเสื้อออก" คริสโตเฟอร์ปลายตามองคนตัวเล็กที่นอนหงายบนเตียงกว้างอยู่ แววตาดุๆเหมือนดุเด็กตลอดเวลา คริสโตเฟอร์ยิ้มร้ายที่มุมปาก

" เมื่อคืนเจอเข็มใหญ่ ตอนเช้าเจอเข็มเล็กๆ ชอบเข็มไหนล่ะฝากรัก" คนตัวโตถามฝากรักออกมาด้วยความอยากรู้ และนี้เป็นประโยคที่ยาวที่สุดแถมสื่อความหมายสองแง่สองง่าม ฝากรักหน้าแดงมากกว่าเดิมทำหน้าไม่ถูก เธอพลางดันตัวลุกขึ้น เท้าเล็กก้าวลงจากเตียง พร้อมพยายามเดินแบบไม่แสดงอาการเจ็บร้าวที่ช่วงล่างให้คริสโตเฟอร์เห็น ฝากรักเดินตรงไปห้องแต่งตัวทันที เพื่อเปลี่ยนชุดที่สะดวกสบายมากกว่านี้ คริสโตเฟอร์มองตามหลังคนตัวเล็กพลางยิ้มที่มุมปาก สักพักฝากรักก็เดินออกมาด้วยเกาะอกและกางเกงในแบบกางเกง ฝากรักเดินก้มหน้าออกมาเดินตรงไปที่เตียง คริสโตเฟอร์กลืนน้ำลายเหนียวลงคอฝืดๆเขามองสำรวจตามร่างกายคนตัวเล็กแล้วยิ่งหมั่นเขี้ยวอยากกัดไปหมด เขาเหมือนเด็กอายุปีกว่าที่ฟันกำลังจะเกิดเลย เพราะหมั่นเขี้ยวคนตัวเล็กตรงหน้า คริสโตเฟอร์สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ด้านในเอา

" นอนคว่ำ! " คริสโตเฟอร์บอกคนตัวเล็กเสียงแผ่วเบา ฝากรักก้าวขึ้นไปบนเตียงทันที พร้อมทำตามอย่างว่าง่าย ' ซิบ น่ากัดจังว่ะฝากรัก เนื้อขาวๆอมชมพู ' คริสโตเฟอร์พลางคิดในใจ เท้าใหญ่ก้าวเข้าไปใกล้ๆคนตัวเล็กที่นอนคว่ำหน้าอยู่ มือหนาเริ่มทำการค่อยๆแทงเข็มเล็กๆลงทันที ฝากรักสะดุ้งเล็กน้อย

คริสโตเฟอร์เปิดประตูออกมาจากห้องฝากรัก เขาเดินตรงลงไปที่ด้านล่างทันที เพื่อดื่มน้ำแก้กระหายเพราะเขารู้สึกคอแห้งมากๆ หลังจากมองเรือนร่างของฝากรักแบบใกล้แล้ว ' โอ๊ยยยยย น่ากัดไปหมด '

" อ้าวตาเฟอร์อารักเป็นไงบ้างลูก" มัมมัสถามลูกชายทันที คริสโตเฟอร์เดินก้าวเข้ามาในห้องนั่งเล่น พลางถอนหายใจเบาๆ เขาเดินมานั่งข้างๆมัมมัส

" นอนหลับบนห้องครับ ผมเปิดประตูระเบียงให้แล้ว " คริสโตเฟอร์บอกกับมัมมัสเพื่อไม่ให้เป็นห่วงน้องสาว มัมมัสยิ้มให้ลูกชาย มือเล็กของมัมมัสยกขึ้นมาจับไหล่ลูกชาย คริสโตเฟอร์มองหน้ามัมมัสทันที

" ตาเฟอร์มีแฟนหรือยังลูก" มัมมัสถามคริสโตเฟอร์ด้วยความสงสัย คริสโตเฟอร์ทำหน้านิ่งๆพลางหันหน้าไปมองที่ทีวี

" ทำไมครับ ผมไม่ต้องการถูกจับคู่หรอกนะครับ" คริสโตเฟอร์ถามมัมมัส พลางรีบพูดปฏิเสธทันที เพราะเขากลัวเป็นเหมือนพี่ชาย จองตั้งแต่เด็กแถมไม่เคยเห็นหน้ากันเพราะผู้หญิงไม่มีเวลา พอส่งรูปมาก็รูปใส่แว่นตาหนาเตอะ คริสเตียนเห็นทีไรปวดใจทุกที คริสเตียนมาบ่นให้เขาฟังบ่อยๆ ' ยัยงวงช้าง '

" เปล่าหรอกลูก มัมแค่สงสัยเฉยๆ" มัมมัสตอบลูกชายออกมา เพราะในตอนนี้ท่านยังรู้สึกผิดมากๆกับการต้องไปจองคริสเตียนกับหนูซีเก็ตส์ เพราะทั้งสองคนเหมือนจะไม่ถูกกันเลย มัมมัสมองหน้าลูกชายแล้วยิ้มออกมาเพราะอย่างน้อยท่านก็จะไม่ทำให้ลูกชายอีกคนต้องอึดอัดกับการกระทำท่านอีก ลูกชายรักใครท่านก็รักหมดแหละ คริสโตเฟอร์มองหน้ามัมมัสพร้อมโผ่ลกอดมัมมัสทันที

สิงคโปร์

มูสส์เซอร์และละมุนมาเดินห้างดังเพื่อซื้อของกลับไปฝากฝากรัก แต่พอถึงร้านเสื้อละมุนก็อยากลองเสื้อเธอจึงออดอ้อนเขาเพื่อลองชุด

" พี่เซอร์ขาาาาา ชุดนี้น้องมุนใส่สวยไหมคะ?" เสียงหวานหยดเยิ้มถามมูสส์เซอร์ที่กำลังส่งข้อความหาฝากรักอยู่ เพราะเขาใกล้กลับแล้วอีกไม่กี่วัน ละมุนเดินออกมาพร้อมอวดชุดสวยให้มูสส์เซอร์ดู

" สวยครับ" มูสส์เซอร์ตอบออกมาเสียงหวาน นิ้วเรียวกดปิดโทรศัพท์ทันทีเพราะส่งข้อความเสร็จแล้ว ละมุนเดินมายืนอยู่ตรงหน้าของคนตัวโตพลางยิ้มหวาน

" น้องมุนว่าเราไปซื้อเสื้อผ้าข้างๆฟุตบาทไปฝากพี่รักดีกว่านะคะ " ละมุนบอกมูสส์เซอร์ เพราะในนี้เธอซื้อของครบแล้วกระเป๋า เสื้อผ้า รองเท้า และอีกมากมายที่เป็นของใช้ของเธอต้องอยู่ที่นี่ แต่ของฝากรักต้องอยู่ด้านนอกโน้น หน้าโง่ๆจืดๆอย่างฝากรักก็เหมาะสมกับของห้าบาทสิบบาทแหละ ของในห้างไม่เหมาะกับฝากรักหรอก

" ก็ดีนะครับ เพราะพี่ซื้อให้น้องมุนหมดเยอะแล้ว พี่ขอประหยัดซื้อของถูกๆให้ยายจืดแล้วกันนะครับ หึหึ" มูสส์เซอร์พูดออกมาแบบขำๆ

" อิอิ เราไปกันเถอะค่ะ ช้าเดี๋ยวของถูกๆจะหมดก่อน " ละมุนพูดออกมาพร้อมกับควงแขนมูสส์เซอร์เดินไปจ่ายตังค์ที่เคาร์เตอร์ทันที ทั้งสองคนหัวเราะคิกคักด้วยความสุขใจกับการมาเที่ยวครั้งนี้