ดร. ดิสม์

กล้า+ ลองดี

สนามบินสุวรรณภูมิ

คริสโตเฟอร์และคริสเตียนได้เรียนจบ ดร. ดั่งที่ได้ตั้งเป้าเอาไว้แล้วและตอนนี้ทั้งสองคนได้เดินทางกลับมาที่เมืองไทยแล้ว แต่ทั้งสองคนไม่ได้บอกใครเลย ทั้งสองคนเดินออกมารอกระเป๋าและเดินออกมารอแท็กซี่ สาวๆในสนามบินต่างมองเป็นตาเดียวกับความหล่อออร่าเทพบุตรในฝันและอยากได้เป็นสามีในอนาคต คริสโตเฟอร์และคริสเตียนมีใบหน้าที่คล้ายกันทุกอย่าง แต่ทั้งสองคนมีสิ่งที่แตกต่างอย่างเดียวคือคริสโตเฟอร์มีดวงตาได้แด๊ดเวคือสีฟ้า ส่วนคริสเตียนมีดวงตาได้ปู่ไบรอันคือดวงตาสีทอง และตอนนี้ทั้งสองคนกำลังยืนรอรถแท็กซี่ที่ทางออกสนามบินสุวรรณภูมิเพื่อกลับบ้านไปเซอร์ไพรส์แด๊ดเวและมัมมัสที่รักมากๆในชีวิต

" ไอ้เฟอร์ดูนั้นสิว่ะ ทำไมหน้าเหมือนอาฝากรักเลยว่ะ" คริสเตียนสะกิดให้คริสโตเฟอร์มองดู ผู้หญิงที่เดินเคียงข้างผู้ชายใบหน้าหล่อแบบตี๋เข้าไปด้านในสนามบิน ในมือของผู้ชายมีกระเป๋าเดินทางใหญ่เหมือนจะไปทำงานต่างประเทศ คริสโตเฟอร์รีบหันหน้าไปมองทันที

" มึงว่าใช่ไหมว่ะไอ้เฟอร์ หรือกูตาฟาดไปว่ะ" คริสเตียนถามคริสโตเฟอร์เพื่อความมั่นใจ เพราะอากาศอาจจะร้อนเลยทำให้เขาตาลายได้มองเห็นเป็นอาฝากรักได้ คริสโตเฟอร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน พลางมองตามหลังคู่ที่เดินผ่านประตูเข้าไป ' ฝากรัก ' คริสโตเฟอร์เรียกชื่อฝากรักเหี้ยมๆในใจ เพราะเขาจำเธอได้ขึ้นสมองหรือความจำของเขา คริสโตเฟอร์ขบกรามแน่นๆด้วยความหงุดหงิดไม่พอใจ เขาอยากหักคอไอ้ผู้ชายคนนั้นและทรมานฝากรักให้เดินขาถ่างเลย

" ไม่ใช่ว่ะ สงสัยมึงตาลายแหละอากาศร้อนไง " คริสโตเฟอร์พูดออกมาแบบสบายๆ แต่ในใจของเขาตอนนี้มันเดือดดาลอยากฆ่าไอ้ผู้ชายที่เดินไปกลับฝากรัก คริสโตเฟอร์พลางแกล้งหมุนตัวเล่นๆ เเต่เขาใช้ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลจ้องมองฝากรักที่ยิ้มหวานให้ผู้ชายตี๋ มือเล็กของฝากรักปัดผมออกจากหน้าผากกว้างของผู้ชายหน้าไม่อายนั้น คริสโตเฟอร์ขบกรามแน่นๆ มือหนากำเข้าหากัน ' ฝากรักวอนเองนะ' คริสโตเฟอร์มองภาพสวีทหวานของฝากรักแล้วยิ่งอยากฆ่าไอ้ผู้ชายมั่นหน้าคนนั้น ดูมันทำท่าออดอ้อนให้ฝากรักเอาใจ คริสโตเฟอร์มองหน้าฝากรักแล้วอยากจะทรมานด้วยให้ตายใต้ร่างหนาของเขา จะบดขยี้ให้แทบไม่หายใจ คนกล้าขัดคำสั่งกล้าลองของ

" ไอ้เวรเอ๊ยยย" คริสโตเฟอร์เค้นเสียงรอดไรฟันออกมาด้วยความเดือดดาล ยิ่งเขามองภาพของคนทั้งคู่อารมณ์เดือดยิ่งมาเต็ม มันเหมือนมีไฟเผาในอก มันร้อนในกอกอยากฆ่าใครสักคน

" ป่ะ ไอ้เฟอร์รถมาแล้ว" คริสเตียนยกมือหนาขึ้นตบไหล่กว้างของคริสโตเฟอร์ที่ยืนหันหลังอยู่ คริสโตเฟอร์มองฝากรักที่ยิ้มให้ไอ้หน้าตี๋แล้วเขายิ่งไม่อยากไปไหนเลย เขาอยากเดินไปกระทืบมันไส้แตกให้ฝากรักกลัวไม่กล้าขัดใจเขา

" กูมีธุระว่ะ มึงเอากระเป๋ากลับก่อนกูเลย " คริสโตเฟอร์บอกคริสเตียนให้เข้าใจ วันนี้เขาจะสั่งสอนคนที่ไม่เชื่อฟังเขา คนที่กล้าขัดคำสั่งของเขา คริสเตียนหันมามองหน้าน้องชายแล้วส่ายหน้า

" ไม่อ่ะ กลับพร้อมกันนี้เเหละ มัมกับแด๊ดรอเราอยู่ มึงจะทำธุระค่อยทำตอนเย็นสิว่ะ " คริสเตียนบอกน้องชายผู้แสนใจร้อน คริสโตเฟอร์ขบกรามแน่นๆพลางถอนหายใจแรงๆด้วยความหงุดหงิด แขนยาวของคริสเตียนกอดคอหนาของคริสโตเฟอร์พลางกลับลากไปขึ้นรถแท็กซี่ทันที คริสโตเฟอร์ยังมองภาพของฝากรักที่ยิ้มๆระรื่นไม่หุบอยู่เลย ' กล้าลองดีกับฉันเหรอฝากรัก เธอเจอฉันแน่' คริสโตเฟอร์คาดโทษฝากรักเอาไว้

" มองอะไรว่ะ กูเห็นมึงมองด้านในสนามบินตั้งนานแล้ว " คริสเตียนถามน้องชายอีกรอบ ด้วยความสงสัย คริสโตเฟอร์หันหน้ามามองหน้าพี่ชายพร้อมพร้อมถอนหายใจแรง..

" มองพวกอยากลองของไงว่ะ หึหึ" คริสโตเฟอร์เค้นเสียงออกมาเยือกเย็น พลางหันหน้าไปมองทาง คริสเตียนยักไหล่ให้แบบงงเพราะไม่เข้าใจว่าน้องชายพูดเรื่องอะไร รถแท็กซี่ขับออกไปทันที

ในสนามบินสุวรรณภูมิ

" พี่ไม่อยู่สองอาทิตย์ พี่คงคิดถึงรักแย่เลย" มูสส์เซอร์ลูกครึ่งสิงคโปร์พูดออกมาน้ำเสียงออดอ้อน ใบหน้าหล่อทำเศร้าลง มูสส์เซอร์มีงานด่วนที่ต้องกลับสิงคโปร์เลยไม่ได้อยู่ที่เมืองไทย ฝากรักมองหน้าแฟนหนุ่มแล้วยิ้มอายๆมือเล็กยกขึ้นมาจับผมเหน็บหู ฝากรักกับมูสส์เซอร์คบหาดูใจกันได้สองเดือน แต่ฝากรักยังไม่ได้บอกให้เวกัสและมัสใจได้รู้เรื่องนี้ เพราะเธอยังไม่แน่ใจว่าจะคบได้นานหรือเปล่า มูสส์เซอร์ตามตื้อเธอมานานเป็นหกเดือนกว่า ฝากรักเลยลองตัดสินใจคบกับเขา เพราะเธอโสดและเธอไม่ได้สนใจหรอกว่าใครจะสั่งห้าม เพราะชีวิตของเธอ พี่ชายกับพี่สาวอยากให้เธอมีแฟนจะตาย แต่ต้องพากไปหาก่อนแต่เพราะเวกัสและมัสใจไม่ว่าง เธอเลยรอไปก่อน

" ถ้าพี่มูสส์คิดถึงรัก พี่ก็โทรหารักสิค่ะไม่เห็นอยากเลย" ฝากรักพูดออกมาหน้าแดงอายๆ เธอไม่กล้ามองสบตามูสส์เซอร์เลย เพราะสายตาของเขามันเว้าวอนตลอดเวลาและสื่อความหมายอะไรบางอย่าง แถมเขายังเอาใจเธอเก่งมากๆ ปากหวาน พูดจากออดอ้อน แต่เขาให้เกียรติเธอมากเช่นกัน มือหนายื่นไปจับมือเล็กของฝากรักขึ้นมา ฝากรักเงยหน้าขึ้นมาสบตากับมูสส์เซอร์ หน้าแดงเขินอายๆ มูสส์เซอร์ยื่นใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้ๆใบหน้าสวยของฝากรัก พลางยิ้มที่มุมปาก

" พี่ขอจูบได้ไหมครับ" มูสส์เซอร์ถามออกมาเสียงแผ่วเบา พลางหรี่ตาลงมองริมฝีปากเล็กสีชมพูอ่อนน่าจูบ ฝากรักกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ พลางถอนหายใจเบาๆ

" หอมแก้มดีกว่าค่ะ คนเยอะรักอายค่ะ" ฝากรักบอกผู้ชายตรงหน้าด้วยความเขินอาย มูสส์เซอร์ขบกรามแน่นๆ พลางยิ้มให้ฝากรักที่มุมปาก เขารู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่เขาขอจูบหรือขอฝากรักมีอะไรกัน เพราะคำตอบที่ได้คือ ' รักว่ามันเร็วเกินไปค่ะ ' มูสส์เซอร์คิดว่าผู้หญิงจืดๆอย่างฝากรักไม่น่าจะยากแต่กับยาก เขาตามจีบฝากรักนานเป็นหกเดือน จีบติดก็กะว่าจะกระแทกเลย แต่ฝากรักคือผู้หญิงคนแรกที่เล่นตัวเหมือนพวกไม่เคย มูสส์เซอร์พลางคิดแล้วก็หงุดหงิดไม่หาย ' เล่นตัวห่าอะไรว่ะกลวงหมดแล้วมั้ง '

" ได้ครับ " มูสส์เซอร์ตอบเสียงแผ่วเบา พลางทำหน้าเศร้าสลดลงเหมือนเด็กที่ผิดหวัง ฝากรักเอียงใบหน้าสวยไปข้างๆ พร้อมกดปากเล็กลงที่แก้มสาก มูสส์เซอร์หันหน้ามาเพื่อได้จุ๊บที่ปากเล็กของฝากรักทันที

" อุ๊ย! พี่มูสส์ รักอายคนอื่นนะคะ" ฝากรักพูดออกมาเขินอาย พลางก้มหน้าลงมองพื้น คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างมองกันด้วยความเอ็นดู เพราะเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน มูสส์เซอร์กรอกตามองบนพลางดันตัวยืนเต็มความสูง ' กลับมาครั้งหน้าเขาจะไม่ปล่อยเด็ดขาด จับขื่นใจเลยค่อยดู เล่นตัวหวังตีค่าของตัวเองสูง กลวง เน่าเฟอะหมดเเล้ว' มูสส์เซอร์หรี่ตาลงมองฝากรักพลางแสยะยิ้มสมเพช มือหนายื่นไปใบหน้าสวยของฝากรัก

" พี่ไปก่อนนะครับ แล้วเจอกันครับ" มูสส์เซอร์บอกลาฝากรัก พลางดึงฝากรักเข้ามาในอ้อมกอด และปากหยักก้มลงจูบเบาๆที่ผมดกดำ ฝากรักยิ้มที่ปากเล็กหัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม มูสส์เซอร์ผลักกอดออกจากฝากรัก

" คิดถึงพี่มากๆนะครับ เพราะพี่คงจะคิดถึงรักแทบขาดใจเลยครับ" มูสส์เซอร์พูดออกมาอีกครั้ง ฝากรักยิ้มหวานให้อายๆ

" ค่ะ รักจะคิดถึงพี่ค่ะ" ฝากรักบอกกับคนตัวโตตรงหน้า มูสส์เซอร์เดินหมุนตัวเดินเข้าไปด้านในทันที ฝากรักมองตามหลังแล้วถอนหายใจเบาๆ มือเล็กยกขึ้นมาจับที่ปากเล็กของตัวเอง พลางกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ มูสส์เซอร์เดินเข้าไปถึงด้านใน ได้ไม่กี่ก้าวเท่านั้น

" ช้าอ่ะพี่เซอร์ ละมุนรอตั้งนานรู้ไหมคะ" เสียงผู้หญิงที่เธอรู้สึกน้อยใจมูสส์เซอร์ คือสาวสวยหุ่นเซ็กซี่น่าขยำในห้องเฟริสคลาสเครื่องบินมากๆ มูสส์เซอร์อ้าแขนออกกว้างๆ เพื่อรับคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอด ละมุนเดินเข้ามาในอ้อมกอดที่อ้ารอเธออยู่ทันที

" ก็ยัยจืดนะสิ เล่นตัวงอแง พี่อยากเข้ามาด้านในใจจะขาด อยากมากอดที่รักของพี่แทบตาย" มูสส์เซอร์พูดออกมาเสียงแหบแห้ง จมูกโด่งกดลงที่ซอกคอขาวของละมุม ละมุนเด็กในร้านของดอกไม้ของฝากรัก เพราะมูสส์เซอร์ไปจีบฝากรักบ่อยๆเลยทำให้เขารู้จักเธอ ละมุนเลยแกล้งเข้าไปคุยด้วยและแกล้งเดินให้รถของมูสส์เซอร์ชนบ้าง ทั้งสองคนเลยรู้จักกันมูสส์เซอร์จีบยละมุนไม่นานก็ติด และทั้งสองคนได้ตัดสินใจอยู่ด้วยกันแบบไม่ผูกพัน ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ละมุนแอ๊บไร้เดียงสาและน่าสงสารต่อหน้าของฝากรัก เพื่อให้ฝากรักเห็นใจ

" ไม่เอานะคะพี่เซอร์ไม่เครียดนะคะ คนเก่งเดี๋ยวขึ้นเครื่องไปเราค่อยทำอะไรๆตื่นเต้น เพื่อให้พี่หายเครียดนะคะ" ละมุนสาวน้อยไร้เดียงสาพูดออกมาเบาๆ ให้มูสส์เซอร์ได้ยินคนเดียว มูสส์เซอร์หันมามองหน้าละมุนพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากหยัก ' ก็ง่ายแบบนี้ไง ถึงจะได้อยู่ด้วยกันยาว '

" ชอบจังละมุนสมชื่อเลย หึหึ" มูสส์เซอร์พูดออกมาเสียงแหบแห้ง ละมุนยิ้มเอียงอาย

" ชอบก็พาละมุนไปเที่ยวด้วยบ่อยๆนะคะ ละมุนจะได้เอาใจพี่บ่อยๆไงค่ะ" ละมุนพูดเสียงแผ่วเบา

" หึหึ น่ารักจัง " มูสส์เซอร์เอ่ยปากชมละมุน เขาชอบผู้หญิงแบบละมุนมากเพราะง่ายดี ไม่ยึดติดหรือผูกมัดอะไร เพียงแค่เขาจ่ายเงินให้มันก็จบเท่านั้น ก็แบบนี้ไงง่ายแบบนี้ไงมูสส์เซอร์เลยคิดว่าผู้หญิงเป็นแบบละมุนทุกคน เพราะมูสส์เซอร์ก็ไม่ได้มีแค่ละมุนคนเดียว เขามีผู้หญิงอีกมากมายที่รอเขาอยู่ ที่เขาจีบฝากรักก็แค่หลอกฟันยัยจืด เขาอยากรู้แต่ว่าจืดๆอย่างฝากรักลีล่าบนเตียงจะเป็นยังไงแค่นั้นเองแหละ มูสส์เซอร์โอบเอวละมุนเดินขึ้นเครื่องไปทันที