Episode 9
1397 คำ
Episode 9
"ทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่ แล้วผู้ชายคนนี้มันอะไรกัน ทำไมต้องมากอดแขนกันสนิทสนมด้วย" เสียงทุ้มต่ำของวินเอ่ยพลางดึงแขนน้ำไป ผมเห็นใบหน้าของเธอฉายแววเจ็บ
อย่าบอกนะว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไปกันด้วยไม่ดี...
"ทำไมพี่ต้องโมโหหนูด้วย หนูสิต้องเป็นฝ่ายโกรธพี่ พี่ไม่รู้ตัวมั่งเลยเหรอว่าทำอะไรให้หนูโกรธไม่อยากรับโทรศัพท์พี่แบบนี้" น้ำเอ่ยขึ้นมา แถมไอ้วินอะไรนั่นดูจะจับแขนเธอแน่นด้วย
เห็นแบบนี้แล้วผมอยากจะเข้าไปขัดชะมัด แต่ผมมันก็เป็นได้แค่คนนอก ควรให้พวกเราปรับความเข้าใจกัน...
"ไปกับพี่!" เสียงุท้มต่ำของวินเอ่ย น้ำพยายามสะบัดแขนแต่ก็สู้แรงหมอนั่นไม่ไหว
"พี่วิน ปล่อย น้ำไม่ไป ปล่อย!!!"
พรึ่บ!
ด้วยความที่ผมทนดูอีกต่อไปไม่ไหว ผมจับแขนน้ำเอาไว้ ก่อนจะใช้สายตาคมเข้มจ้องมองไอ้วินอะไรนั่นด้วยความโกรธเล็กน้อย ไม่ใช่โกรธอะไรเเบบนั้นหรอก แต่รู้สึกเป็นห่วงน้ำมากกว่า กลัวว่าหมอนั่นอาจจะลงไม้ลงมือกับน้ำก็ได้
"พี่ราชันย์ ช่วยน้ำด้วย" น้ำเอ่ย พร้อมกับทำแววตาอ้อนวอนผม ผมที่เป็นผู้ชายคงจะปล่อยผู้หญิงที่ตัวเองเคยรักไปกับผู้ชายแบบนี้คงจะไม่ได้...
"นายควรปล่อยน้ำได้แล้ว เห็นมั้ยว่ายัยนี่ไม่อยากไปแค่ไหน" ผมบอกออกมา แต่มันกลับทำหน้าหงุดหงิดใส่ผมซะงั้น
"เรื่องของผัวเมีย คนนอกอย่าเสือก!" ไอ้วินเอ่ยก่อนจะพยายามบังคับให้น้ำไปกับมัน แถมสถานการณ์ตอนนี้มันดูย่ำแย่ด้วย แล้วไอ้ดินหายหัวไปไหนว่ะ น้องตัวเองถูกแฟนมาตามตัวถึงบ้าน แต่คนเป็นพี่กลับหายหัวไปเฉย!
"หนูไม่ไป ปล่อยนะ!!!"
"อย่ามาขัดขืนพี่นะ!!! รู้ใช่ไหมว่าทำให้พี่รู้สึกแย่แค่ไหนที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์"
"หนูก็เหมือนกัน! พี่มันเจ้าชู้ ไม่เคยสนใจความรู้สึกหนูมั่งเลย"
"พี่บอกแล้วไงว่าผู้หญิงคนนั้นกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกัน!!!"
"แต่พี่ก็ดูเหมือนชอบยัยนั่นไม่ใช่เหรอ ปล่อยนะ!"
"ไปกับพี่ อย่าให้พี่ต้องใช้กำลังไปมากกว่านี้!"
"ไม่! ปล่อยหนูนะ กรี๊ดดดด"
พลั่ก!
ผมตัดสินใจต่อยหน้าไอ้วินด้วยความโมโหหลังจากที่มันพยายามฉุดกระชากตัวน้ำไป มันไปนอนกองกับพื้นด้วยความเจ็บที่แก้ม ก่อนจะกำหมัดต่อยผมคืน และผมก็โดนเต็มๆ... หึ ต่อยมาแบบนี้ ผมคงจะปล่อยมันไปไม่ได้แล้วละ
หลายชั่วโมงต่อมา...
หลังจากที่ผมฟัดกับมันมานานแสนนาน เราทั้งคู่ต่างก็เละเทะกัน และได้น้ำเป็นคนทำแผลให้ ผมได้แต่มองไอ้วินที่ดูจะใจเย็นลงบ้าง แต่ก็ยังไม่วาย พูดจาบังคับน้ำอยู่
"ถ้าพี่วินทำแบบนี้อีก หนูจะเลิกกับพี่จริงๆด้วย"
"น้ำพี่ขอโทษ แต่ผู้หญิงคนนั้นกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ..."
"ให้มันจริงเถอะค่ะ" น้ำถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเอาพลาสเตอร์ยามาแปะแก้มให้ผม
"ถ้าจำไม่ผิด นายมันแฟนเก่าของดาริน?" ไอ้วินที่มีสติมากขึ้นเอ่ยถามผมออกมา ผมได้แต่พยักหน้าเบาๆ ไม่ชอบเลยแหะคำว่าแฟนเก่าดาริน ผมไม่อยากนับยัยนั่นเป็นแฟนเลย
"อืม อย่าพูดเรื่องนั้นเลย มันเป็นแค่อดีต"
"รู้รึยังว่าดารินกลับไทยมาแล้ว" ไอ้วินเอ่ยพลางเหลือบมองน้ำที่เดินไปเก็บกล่องปฐมพยาบาล
"รู้แล้ว"
"ไม่ไปหายัยนั่นหน่อยเหรอ เห็นบ่นคิดถึงนายอยู่เหมือนกัน"
"เหอะ... คงคิดถึงเรื่องอย่างว่า คนอย่างยัยนั่นฉันไม่สนใจแล้ว" ผมบอกออกมาตามตรงพลางยักไหล่เบาๆ แล้วผมกับไอ้วินมาคุยดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะเนี่ย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังฟัดหยั่งกับหมากันอยู่
"แล้วนาย... ทะเลาะกับน้ำแบบนี้บ่อยๆเหรอ?" ผมเอ่ยถามอย่างสงสัย
"ไม่บ่อยหรอก แต่วันนี้น้ำงอนที่ฉันไปคุยกับผู้หญิงคนอื่น ยัยนั่นเป็นคู่ค้าทางธุรกิจ" วินเอ่ย ผมได้แต่พยักหน้าเบาๆ เฮ้อ...
เรื่องทะเลาะกันของคนเป็นแฟน ผมไม่อยากจะเข้าไปยุ่งแล้ว มันมีแต่จะสร้างปัญหาให้กับผม
"ฉันกลับก่อนละ ฝากบอกน้ำด้วย" ผมเอ่ยบอก ก่อนจะเดินออกไปจากบ้านหลังนี้
ถ้าได้วินใช้กำลังแบบนั้นกับน้ำอีกละก็... ผมจะปล่อยมันไปได้ไหมนะ?
[Darin Talk]
"พี่วิน หน้าไปโดนอะไรมาค่ะ" ฉันเอ่ยทักพี่วินทันทีเมื่อเจอหน้าพี่เขา บ้านของเราอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน (แอบกระซิบบอก บ้านของพี่เขาใหญ่สุดในหมู่บ้าน) และเมื่อฉันกลับมาฉันจะเห็นพี่เขาได้บ่อยครั้ง และตอนที่ฉันกำลังจะออกไปข้างนอกก็บังเอิญเห็นพี่เขากลับบ้านมาพอดี
"ไปโดนหาเรื่องมานิดหน่อย "
"ไม่นึกเลยนะว่าคนอย่างพี่วินจะไปต่อยกับใครเขาด้วย "
"ฮ่าๆ อยากจะรู้ไหมละว่าคนที่ต่อยพี่เป็นใคร"
"ใครเหรอค่ะ?" ฉันขมวดคิ้วอย่างสงสัย
"ราชันย์ จำหมอนั่นได้ใช่ไหมละ"
"อ๋อ... จำได้สิค่ะ จะลืมได้ไง "
"นั่นแหละ แต่มันดูท่าไม่อยากจะเจอเธอเท่าไหร่เลยนะ ทั้งๆที่เธอกลับมาไทยแล้วทั้งที"
"ยังไงก็ต้องเจอกันอยู่แล้วละค่ะ... เพราะเขาขาดหนูไปไม่ได้"
"งั้นพี่เข้าบ้านไปนอนพักก่อนนะ เจ็บหน้าเป็นบ้า"
ฉันได้แต่ยิ้มให้กับพี่วิน พี่เขาเคยเป็นรักแรกของฉันเมื่อตอนยังเด็กๆ... เพราะความสนิทที่มากเกินไปของเรา ทำให้เราเป็นได้แค่พี่น้อง ไม่ได้มีความรักกันในเชิงชู้สาว แต่ผิดคาดที่พี่วินไปคบกับเด็กสุดแสนจะธรรมดาซะได้
อะแฮ่ม ขอพื้นที่ฉันแนะนำตัวหน่อยละกัน! ฉันชื่อ ดาริน เป็นสาวที่สุดแสนจะร้อนแรงและคบหากับผู้ชายมากหน้าหลายตา ตอนนี้กำลังเป็นนางแบบอิสระ และฉันถ่ายทุกแนว ไม่ว่าจะเป็นเซ็กซี่ น่ารัก ฉันก็ล้วนรับงานพวกนั้นหมด
ที่ฉันกลับมาไทยเพราะฉันเรียนจบแล้ว และฉันก็อยากมาหาใครบางคน ราชันย์... ฉันอยากเจอหมอนั่น ตั้งแต่ที่เขาพรากครั้งแรกของฉันไป ฉันก็รู้สึกติดใจ ไม่ว่าจะหาผู้ชายคนไหนมาแทน ก็แทนที่เขาไม่ได้สักคน...
สำหรับฉันมันไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความต้องการ เพราะฉันไม่เคยรักเขา...
ไม่เคยเลยแม้แต่นิดเดียว.... ฉันเพียงต้องการเซ็กส์จากเขาเท่านั้น เราไม่ได้คุยกันมานานหลายปี ไม่เคยมีเบอร์ติดต่อหรืออะไรที่ทำให้ฉันสามารถติดต่อเขาได้ง่ายๆ
แต่ฉันรู้ว่าคนอย่างหมอนั่นคงจะไปที่ที่เดียวที่เอาไว้ย้อมใจตลอด...
ตกดึก...
ฉันมาเที่ยวผับประจำที่ฉันกับราชันย์เคยมาเมื่อสมัยเรายังคบกันอยู่ และฉันก็ได้ข่าวว่าหมอนั่นยังคงมาผับนี้อยู่บ่อยครั้ง บางทีฉันอาจจะไม่เจอเขาวันนี้ที่นี่ก็ได้ แต่ฉันก็คิดว่าอยากจะเจอเขา
เพื่อกลับมาเริ่มต้นใหม่... ไม่ใช่กลับมาเป็นแฟน แต่กลับมาเป็นคู่นอน(ละมั้ง)
ถึงแม้ฉันจะเคยทำร้ายจิตใจเขาแค่ไหน แต่ฉันก็ไม่สามารถขาดเขาไปได้... เพราะเขาต้องเป็นของฉัน... เป็นเหยื่อที่ฉันโหยหาและต้องการมากที่สุด
พูดแล้วก็เจอเข้าพอดี... เขากำลังนั่งดื่มเหล้ากับสาวคนหนึ่งที่บาร์ และเหมือนจะชวนกันไปค้างคืนที่ห้องของเขาด้วยสิ...
หึ... ฉันกลับมาแล้ว ถ้านายเห็นหน้าฉันตอนนี้นายจะตกใจถึงขนาดไหนนะราชันย์ ฉันละอยากรู้จริงๆ...
"ราชันย์ ไม่เจอกันนานเลยนะ "
- ผู้เขียน
