เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ช่วงนี้มีเรื่องมากมายให้คิด โดยเฉพาะรูปภาพนั่น มุกนิลไม่รู้ว่าคืนนั้นใครเป็นคนแอบถ่ายเธอ หรือจะเป็นผู้ชายคนนั้น คนที่เธอเผลอไปมีความสัมพันธ์ฉาบฉวยด้วย คิดก็คิดไม่ออก อยากจะเล่าให้เพื่อนสนิททั้งสองฟังแต่ก็ไม่กล้าพอ เลยได้แต่มานั่งดื่มแก้เครียดในบาร์คนเดียว แต่แล้วคนที่เธอกำลังนึกถึงอยู่จู่ๆ กลับโผล่มานั่งกับเธอโดยไม่ขอเธอสักคำ จะไล่ก็ไม่ได้เพราะที่นี่มันเป็นสถานที่ส่วนรวม “นี่คุณ!” “ครับ?” วันนี้เขาอยู่ในชุดธรรมดา หากแต่เขากลับน่าดึงดูด จนเธอเผลอมอง กระทั่งแก้วเบียร์ในมือถูกแย่งไปซึ่งๆ หน้า เธอถึงได้รู้ตัวว่ามองเขานานเกินไปแล้ว “จ้องกันแบบนี้ ผมเขินนะ” เธอเห็นรอยยิ้มจุดขึ้นบนมุมปากหยักของเขา “อย่างคุณเขินเป็นด้วยเหรอ?” มุกนิลต่อว่าอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะพูดไม่ออก เมื่อเห็นชายหนุ่มยกแก้วที่เพิ่งแย่งจากเธอไปกระดกดื่มเบียร์ซ้ำรอยของเธอ เขาไม่รังเกียจปากเธอหรือไง “ผมไม่รังเกียจรอยของเมีย