วันต่อมา....
มหาวิทยาลัย A
แต๊ก! แต๊ก! แต๊ก! เอี๊ยด!!
นี่ไม่ใช่เสียงรถไถ่ที่ไหนแต่เป็นรถของลุงที่ฉันยืมมาเมื่อคืนนี้มันเป็นเพียงรถมอเตอร์ไซต์เก่า ๆ ที่เสียงแม่งไม่ไหวแล้วละ แต่ก็ยังขับได้ปกตินะฉันขับมาเรียนเดียวค่อยเอาไปคืนตอนทำงานที่ร้านอาหารนั่น
“ไอ้เฟรปเป้เอารถมาขับวะ?” จอดรถปุบเพื่อนของฉันก็ทักปับมาได้จังหวะจริง ๆ วะ
“รถของลุงแถวที่ร้านฉันไปทำงานอะเขายืมมา” ไม่บอกหรอกว่าก่อนหน้าฉันเกือบโดนอะไรเดี๋ยวพวกเพื่อนฉันแม่งโวยวาย
“อ่อ แต่เสียงจะไม่ไหวแล้วน่ะนะ” ไอ้รสมันมองสภาพก่อนจะพูด
“ไม่ไหววะ ฮ่า ๆ แต่พอขับได้” เมื่อคืนฉันก็ไม่ได้อะไรนะแต่ตอนนี้เริ่มอายละเพราะตลอดทางคนแม่งมองตลอดเลย
“เออ ๆ และอย่าลืมเอารถไปคืนลุงเขาละเอาขนมผลไม้ไปฝากด้วยเขาอุตส่าห์ให้ยืมรถมา” ไอ้ผิงแนะนำ
“เข้าใจแล้วจ้า!” ฉันรับปากไปงั้นแหละไม่ทำหรอกถ้าฉันไม่มีไหวพริบป่านนี้โดนลากเข้าข้างทางไปแล้วมั้งไม่ได้มายืนเสนอห
