บทที่ 16
1272 คำ
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 16
"โอ้ยย ซี๊ดด"
"เป็นอะไร" ตื่นเช้ามาเห็นเธอนอนขดกุมท้องอยู่
"ปวดท้อง"
"อยากเข้าห้องน้ำเหรอ"
"เปล่า"
"ปวดแบบไหน"
"แบบที่ผู้หญิงเขาเป็นกันทุกเดือน"
"เป็นประจำเดือนเหรอ?" เรื่องแบบนี้ถึงแม้ผู้ชายจะไม่เป็น แต่ไม่มีใครไม่รู้จักหรอก
"อืม"
"แล้วทำไง" แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือจะเป็นประจำเดือนต้องเจ็บท้องขนาดนี้เลยเหรอ
"ฉันต้องกินยา" ที่จริงยาก็ไม่ได้กินทุกเดือนหรอกนอกจากช่วงไหนที่ปวดท้องมากๆ
"ยาอะไร"
"นายจะไปซื้อเหรอ"
"ถามว่ายาอะไร"
"ให้ฉันไปซื้อด้วยได้ไหม เพราะฉันต้องซื้อผ้าอนามัยและชุดชั้นในด้วย" ทีแรกก็ไม่กล้าบอกเขาเรื่องพวกนี้ แต่นั่นมันคือทางรอดถ้าเธอได้ไปกับเขาต้องมีโอกาสหนีได้แน่
"เดี๋ยวจะหามาให้"
"นายจะไปหาที่ไหน"
"ถ้าเจ็บท้องก็นอนอยู่ในห้อง ไม่ต้องออกไปไหน" พูดจบเขาก็ออกจากห้องไป
คนตัวเล็กค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นแล้วขยับกายออกมาส่องดูว่าเขาจะออกจากที่นี่ไปด้วยวิธีไหน แต่มันกลับไม่เป็นแบบที่คิดเพราะเขาเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่
เขาเข้าไปทำไมในนั้น?
เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่า สิ่งที่เธอต้องการเขาก็นำมันมาให้รวมถึงข้าวต้มร้อนๆ
"คุณไปเอามาได้ยังไง"
"ทำไม อยากรู้เพื่อจะหาทางหนีงั้นเหรอ"
"ใช่ ถ้านายเป็นฉันนายยังอยากจะอยู่ที่นี่ไหมล่ะ"
"ให้ลูกน้องของเจ้าของที่นี่เอาขึ้นมาส่งให้"
"แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ไหน"
"กลับลงไปแล้ว"
"ทำไมถึงไม่ให้ฉันคุยกับพวกเขาหน่อย"
"จะกินไหมยา กินข้าวเข้าไปด้วย ถ้าพูดได้คล่องขนาดนี้ก็ไปทำงานบ้าน"
หลังจากที่ทานข้าวทานยาเข้าไปแล้ว พลอยไพลินก็พาร่างกายที่ดูจะไม่ไหวไปทำงานบ้านตามคำสั่ง
ภูตะวันสังเกตเห็นว่าเธอเข้าไปในบ้านและก็เงียบหายไปเลย และตอนนี้ก็บ่ายคล้อยแล้ว
"........." แต่พอเข้ามาก็เห็นว่าเธอนอนหลับอยู่บนโซฟาตัวยาวของห้องโถงรับแขก "..นี่เธอ" มือหนาเอื้อมไปสะกิดปลุกคนที่นอนหลับอยู่
"อืม" หญิงสาวงัวเงียดันตัวลุกขึ้นมานั่ง
"นี่มันเป็นที่นอนของเธอหรือไง"
"ฉันกินยาแล้วง่วง"
"ง่วงก็ต้องกลับไปนอนในที่ของเธอสิ"
"แต่ฉันทำความสะอาดยังไม่เสร็จเลย"
"ก็ทำต่อให้เสร็จ อาหารสดอยู่ในครัวทำอาหารเย็นด้วย" คนที่เอาของขึ้นมาส่งซื้ออาหารสดขึ้นมาให้ด้วยและก็แช่ไว้ในถังน้ำแข็ง
"นายก็รู้ว่าฉันทำไม่อร่อย"
"ทำไม่อร่อยก็ต้องฝึกทำสิ"
"ตกลงนายเป็นคนยังไงกันแน่" เธอพูดในขณะที่เขากำลังเดินออกไป อีกฝ่ายได้ยินแต่ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน
พลอยไพลินลุกขึ้นมาทำความสะอาดต่อ..จนถึงช่วงเวลาทำอาหารเย็นเธอก็เข้าไปในครัว
เราใส่เครื่องปรุงเยอะเกินมันก็เลยทำให้เค็มงั้นเหรอ ถ้าเราใส่น้อยลงมันก็จะพอดีใช่ไหม
ทำอาหารเสร็จเธอก็ไปตามให้เขามาทานข้าว
"กินได้แน่นะ"
"ก็แค่เอาใส่ปากแล้วเคี้ยวจะไปยากอะไร"
"เธอกินดูก่อน"
หญิงสาวตักอาหารนั้นมาใส่ปาก "......"
"เป็นยังไง กินได้ไหม" ดวงตาคมจ้องมองแบบลุ้นๆ ว่าอาหารที่เธอทำพอจะทานได้ไหม
"นายลองชิมดูฉันไม่แน่ใจ"
หลังอาหารเย็น.. ตกลงอาหารนั้นภูตะวันต้องปรุงใหม่หมด เพราะรสชาติเหมือนว่าเธอไม่ได้ใส่อะไรลงไปเลย
"ต้องลำบากกูอีกแล้ว" มือข้างหนึ่งถือไฟฉายเพราะตอนนี้ก็มืดมากแล้ว ส่วนมืออีกข้างหิ้วน้ำ..
เพราะเธอเป็นประจำเดือนแบบนี้ถ้าไปอาบน้ำในบ่อมีหวังน้ำแดงแน่
วันต่อมาและวันนี้ก็เป็นวันที่ 4 แล้วที่เธออยู่ที่นี่..
"ฉันต้องอยู่ที่นี่อีกกี่วัน"
"อย่าเพิ่งอยากรู้เลย"
"ถ้าฉันไม่กลับบ้านตามกำหนดที่บอกพ่อไว้นายคงรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้น" รู้แบบนี้ไม่บอกพ่อว่าจะไปเที่ยวก่อนก็ดี พ่อจะได้รู้ว่าเธอกลับมาประเทศแล้วแต่หายตัวไป
แต่อีกฝ่ายดูไม่ได้เกรงกลัวคำขู่นั้นเลย แถมยังโมโหเรื่องที่เธอพูดถึงไอ้กำนันนั่นขึ้นมา
"นายจะทำอะไรถอยไปนะ!" คนตัวเล็กก้าวถอยหลังเมื่อเห็นอีกฝ่ายเปลี่ยนสีหน้าแถมยังเดินตรงเข้ามาหา
"เธอไม่ต้องเอาพ่อเธอมาขู่ฉันหรอก คิดเหรอว่าฉันจะกลัว" ทีแรกเกือบลืมเลยว่าเอาตัวเธอมาทำไมที่นี่ แต่ก็ต้องขอบคุณเธอนะที่พูดถึงพ่อเลวๆ คนนั้น
"นายรู้จักพ่อฉันใช่ไหม ถ้านายช่วยฉันลงไปจากที่นี่ ฉันจะเอาเงินให้นายสักก้อน"
"ฉันไม่ต้องการเงินหรอก แต่ถ้าเป็นตัวเธอไม่แน่" สายตาคมมองสำรวจเรือนร่างของหญิงสาวที่อยู่ในชุดชาวบ้านชาวสวน
"ฝันไปเถอะ ถอยไปนะ"
"ฝันงั้นเหรอ ฉันไม่จำเป็นต้องฝันมั้งอยู่ต่อหน้าขนาดนี้"
"อือ!?" เธอถอยจนถอยไม่ได้แล้วเพราะหลังชิดผนัง ใบหน้างามเบือนหลบริมฝีปากอีกฝ่ายที่โน้มเข้ามาใกล้ "นายตะวัน นายไม่ใช่คนแบบนี้"
"แค่ไม่กี่วันเธอจะรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นคนแบบไหน"
"ฉันรู้ว่านายเป็นคนดี ตะวันคนที่ฉันรู้จักในหลายวันมานี้เขาไม่ใช่คนนิสัยแบบนี้" เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าของบ่อนการพนันที่พี่ชายไปเล่น ที่คิดว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องเพราะถ้าเป็นคนนอกจริงเธอพูดแค่นี้คงไม่โมโห
"เผอิญว่าฉันไม่ใช่คนดี" ภาพที่เห็นวันนั้นมันยังคงติดตา ยิ่งได้เข้าใกล้แบบนี้มันก็ยิ่งอดใจไม่ไหว ใบหน้าคมฝังจูบลงซอกคอระหงของหญิงสาวที่เบือนหน้าหันไปทางอื่น
"ถอยไปนะ!" มือเรียวผลักร่างหนาของอีกฝ่ายให้ถอยออก แต่แรงของเธอก็สู้เขาไม่ได้
หมั่บ
"กรี๊ดด" พลอยไพลินตกใจเพราะมือของเขาสัมผัสเข้ากับเนินน้องสาว ความตกใจไม่ได้อยู่แค่นั้น เพราะเขายังทำมากกว่านั้นอีก..
"เธอ?"
"เอามือออกไป!" พลอยไพลินพยายามดึงมือที่เขาล้วงเข้าไปด้านในออกมา แต่มันก็ไม่เป็นผล "กรี๊ด! คนเลว!"
"นี่เธอโกหกฉันเหรอ" พอได้ล้วงเข้าไปก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นประจำเดือนเหมือนที่เธอบอก
เพี๊ยะ! แต่เธอไม่สนใจแล้วว่าเขาจะรู้ความจริงหรือไม่รู้ สิ่งที่เขาทำมันสมควรแล้วเหรอ มือเรียวตบเข้าที่ใบหน้าของคนที่ยังคงเอามือล้วงส่วนนั้นของเธออยู่
ลิ้นสากดันกระพุ้งแก้มตรงที่ถูกตบ ดวงตาคมที่เคยอ่อนโยนตอนนี้แววตานั้นก็เปลี่ยนไป
"คือฉัน.." ทำไมเธอต้องอธิบายด้วย เพราะผู้หญิงส่วนมากก่อนเป็นประจำเดือนก็จะเจ็บท้องเตือนแบบนี้อยู่แล้ว เธอก็รออยู่ว่าประจำเดือนจะมาวันนี้หรือพรุ่งนี้
?ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
- ผู้เขียน
