" ไปไหนมาอีน้ำ ? " ทันทีที่น้ำเดินออกมาจากห้องมาร์คได้ไม่นานระหว่างทางก็เจอกับดอม เพื่อนเธอจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสูงอย่างสงสัย
"ไปช่วยยายหลังคล่อมขายดอกไม้ทางนู้นมา สงสาร " น้ำแกล้งตอบดอมเธอพยายามทำตัวให้เป็นปกติเพื่อไม่ให้เพื่อนเธอสงสัยว่าเิกดอะไรขึ้น
"จ๊ะแม่คนดีแล้วตามึงแดงร้องไห้มาไงแล้วนี่มึงหนาวหรือไงใส่เสื้อซะหุ้มคอไปหมดแปลกๆนะมึงไปทำอะไรมาบอกกูอีน้ำ " ดอมถามเพื่อนรักยาวเหยียดไม่เว้นให้น้ำได้ตอบอะไรเลยดอมจ้องหน้าเพื่อนรักอย่างต้องการคำตอบจนคิ้วขมวดเข้าหากันยุ่ง
"พอเลิกจ้องได้แล้วกูไม่เป็นอะไรทั้งนั้นแหละอีดอมมึงเคยเห็นกูร้องไห้ไหมล่ะ " น้ำพยายามตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเพื่อกลบเกลื่อนความจริงไม่ให้เพื่อนรักของเธอรู้
" เออ ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรอีสัส "
" ด่ากูอีกมึงนะอีดอม แล้วทำไมกองถึงยกเลิกกระทันหัน ?"
" สมน้ำหน้ามัวแต่เป็นคนดี "
" อะไร? "
"อยู่ๆเจ้าของโรงแรมก็ไม่ให้ถ่ายอ่ะดิทั
