"แพรวาเอ๊ย! วันนี้มีธุระที่ไหนหรือเปล่า" กำนันอุดมร้องถามบุตรสาวที่กำลังจะกลับเข้าห้อง หลังจากทานอาหารเช้าด้วยกันเสร็จ
"ไม่มีค่ะ พ่อมีอะไรจะใช้หนูหรือเปล่า" แพรวาเดินกลับมาถามแล้วนั่งลงข้างๆ บิดาที่สาละวนอยู่กับเอกสารกองพะเนิน
"ก็มีเรื่องอยากจะวานให้ช่วยอยู่ แต่ก็กลัวว่าเราจะไม่สะดวก เดี๋ยวพ่อขับรถไปเองดีกว่า"
"พ่อจะให้ไปไหนก็บอกมาเถอะค่ะ หนูไปได้หมดแหละ เมื่อคืนได้ยินเสียงบ่นว่าปวดขานี่นา แล้วจะขับรถไหวเหรอ" หญิงสาวว่าพลางลงไปนั่งกับพื้นแล้วบีบๆ นวดๆ ขาให้ผู้เป็นบิดา
"ถ้าเราไม่มีธุระจริงๆ งั้นก็ช่วยเอาเอกสารนี่ไปส่งให้พ่อเมฆแทนพ่อที เมื่อวานหลังจากประชุมเสร็จพ่อก็ดันลืมเอาให้เขา เป็นเอกสารสำคัญเสียด้วย" มือของแพรวาชะงักทันที สีหน้าเริ่มแสดงอาการหนักใจ พร้อมกับทวนชื่อสถานที่ที่ต้องไปในใจอย่างไม่ค่อยอยากไปนัก
"เอ่อ...แล้วทำไมไม่ให้เขามาเอาเองล่ะ ทำไมต้องเอาไปส่งด้วย" หญิงสาวเริ่มอิดออ
