"คุณบาสเตียน ฉันขออนุญาตเช็ดตัวให้คุณนะคะ"
"อืม" เหมือนบาสเตียนจะรู้สึกตัวและได้ยินทุกอย่าง จึงตอบรับในลำคอ มือบางเลยชะงักไปเพราะคิดว่าเขาไม่รู้สึกตัว
"เอ่อ...คุณได้ยินฉันด้วยเหรอ" ชายหนุ่มได้แต่พยักหน้า ทั้งที่อยากจะลืมตาแทบแย่แต่ก็ทำไม่ได้
"งั้นฉันขออนุญาตถอดเสื้อนะคะ" พูดจบหญิงสาวก็ยื่นมือไปดึงผ้าห่มออกแล้วปลดกระดุมด้วยมือที่สั่นเทา ส่วนคนไข้ก็ใจเต้นแรงขึ้นมาทันที
พอปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายออก มินธิราก็แอบกลืนน้ำลายเงียบๆ เพราะกลัวเขาจะได้ยิน เมื่อเห็นแผงอกกำยำน่าขย้ำ ส่งผลให้จิตใจเธอปั่นป่วนไม่น้อย
"หนาว" บาสเตียนครางแผ่วพร้อมกับควานหาผ้าห่ม เมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมลงมือเช็ดตัวสักที
"หือ? หนาวเหรอคะ ฉันจะรีบเช็ดละกัน" พยาบาลจำเป็นตื่นจากภวังค์จึงรีบนำผ้าที่เตรียมมาชุบน้ำเช็ดตัวให้คนไข้ทันที
คนไข้นอนนิ่งให้เธอเช็ดตัวให้ ตั้งแต่ใบหน้าลงมาที่ลำคอ เรื่อยลงมาที่แขนทั้งสองข้าง แผงอกและหน้าท
