ที่หน้าห้องอลิซกำลังร่ำไห้อย่างน่าสงสาร บาสเตียนนั่งคุกเข่าลงเพื่อกอดลูกสาวเอาไว้ในอ้อมอก นาทีนี้เขารู้ตัวแล้วว่าเพราะความอารมณ์ร้อนทำให้คนที่เขารักต้องเสียใจและเจ็บปวด และไม่ใช่เพียงเท่านั้น เขาเองก็เจ็บและเสียใจเพียงแต่ไม่อยากที่จะยอมรับมันเท่านั้นเอง
"อลิซอย่าว่ามินนี่เลยนะ แด๊ดเป็นคนทำให้เธอโกรธเอง ถ้าหนูจะโกรธจะว่าก็ให้มาลงกับแด๊ดดีกว่านะคะ" บาสเตียนกระซิบบอกลูกสาว
"ฮือ..." ยิ่งปลอบอลิซก็ยิ่งร้องไห้
"เดี๋ยวแด๊ดจะลองคุยกับมินนี่ดูอีกทีนะ" พ่อหม้ายหนุ่มบอกลูกสาวตัวน้อยอย่างหนักแน่น อลิซที่ร้องไห้อยู่ได้แต่พยักหน้า
"เดี๋ยวอลิซเรียกมินนี่เองนะคะ" หนูน้อยลองเคาะประตูอีกที
"มินนี่ขา เปิดประตูหน่อยได้ไหมคะ อลิซขอร้อง..."
มินธิราไม่อาจทำใจแข็งต่อไปได้อีก เธอเช็ดน้ำตาออกจากสองแก้มแล้วลุกเดินไปเปิดประตู และเมื่อเปิดประตูออกไปก็สบตาเข้ากับคู่กรณีอย่างจัง
"มินนี่ อย่าทิ้งอลิซไปนะคะ" อลิซจั
