บาสเตียนละสายตาจากจอแล็ปท็อป แล้วเงยหน้าขึ้นมองตรงไปยังร่างบางของพี่เลี้ยงสาว และร่างเล็กๆ ป้อมๆ ของลูกสาวตัวน้อยที่แทรกผ่านประตูเข้ามาด้วยแววตาเป็นประกาย
เขาส่งยิ้มกว้างให้ลูกสาวพร้อมกับลุกจากเก้าอี้ไปอุ้มร่างป้อมขึ้นมา ก่อนจะคลี่ยิ้มให้เจ้าของใบหน้าหวานทว่าบึ้งตึง ยามที่อุ้มลูกสาวตัวน้อยไว้ในอ้อมแขน มินธิรามองรอยยิ้มนั้นผ่านๆ แล้วเลือกที่จะก้มหน้าเดินไปนั่งที่มุมรับแขกแทน
"น้ำกับขนมมาแล้วค่ะ" เสียงของโซเฟียดังมาตั้งแต่ประตูยังไม่ทันเปิดด้วยซ้ำ และทันทีที่เธอผลักประตูเข้ามาพร้อมด้วยถาดน้ำชาและขนม บาสเตียนก็ส่งสายตาประมาณว่าให้รีบวางลงแล้วให้รีบออกไป ซึ่งเลขาฯ สาวก็รู้งานรีบกลับออกไปทันที
"เรียนทั้งวันแล้วหิวไหมคะ" บาสเตียนเอ่ยถามลูกสาวในอ้อมแขนพลางขยับไปที่โซฟาที่มินธิรานั่งอยู่ เขาจงใจนั่งลงข้างเธอโดยให้อลิซนั่งทับตักของตน หญิงสาวรีบขยับออกทันทีพร้อมกับส่งสายตาขุ่นเขียวให้อีกฝ่าย
"ห
