37
“ผมว่าความคิดของคุณพ่อมีเหตุผลนะครับ แต้วไม่มีวันหนีผมไปไหนได้หรอกครับ รักผมยิ่งกว่ารักตัวเองอีก มีเงินแต่ไม่มีสมองจะคิดจะอ่านทำอะไรได้ คงจะหนีไปเที่ยวเมืองนอกหวังจะปั่นหัวผมแน่ๆ คงกลับมาก่อนวันแต่งงานแน่นอนครับ แหม…แต่ก็ได้ผลนะครับ หลายวันมานี้ทำเอาผมกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย”
พีรวัฒน์พูดผยอง ลำพองใจว่าปนัดดาไม่มีวันหนีตนไปไหนได้ เนื่องจากหัวใจของเธออยู่กับเขา ในที่สุดก็ต้องกลับมา
“แล้วที่พีกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงหนูแต้วหรือห่วงเงินล่ะลูก?” ผู้เป็นแม่ถามเย้า
คนเป็นลูกหัวเราะลั่น “ผมก็ต้องห่วงเงินสิครับคุณแม่ จะห่วงแต้วทำไม น่าเบื่อจะตายไป”
“แต่น่าเบื่อยังไงก็ต้องทนนะพี อย่าให้บ่อเงินบ่อทองของเราหลุดมือไปได้ เงินที่ได้มาก้อนล่าสุดมันแค่เริ่มต้นหลังจากหมดหนี้สิน เราต้องใช้เงินอีกร่วมเจ็ดสิบล้านเพราะฉะนั้นต้องอดทนให้มากที่สุด ได้ในสิ่งที่เราต้องการแล้วค่อยตีตัวออกห่าง”
“แน่นอน
