9
1048 คำ
“เรื่องอะไรคุณแก้ว?” เพิ่มศักดิ์หันมาถามภรรยา
“ก็เรื่องของหนูแต้วไงคะ?” นางตอบ
“เรื่องของแต้ว เรื่องอะไรครับคุณแม่?”
“พีอย่าลืมสิว่า ครอบครัวเราต้องพึ่งพาเงินของหนูแต้วอีกมาก ลำพังเงินค่าหนี้สินงวดสุดท้ายที่หนูแต้วจะให้เราในอีกไม่กี่วันมันจะพอเหรอ แม่ว่าไม่พอหรอก หมดหนี้สินก็จริงแต่เราต้องใช้เงินทุนอีกก้อนใหญ่ เราจะไปเอามาจากไหนได้ฟรีๆ โดยไม่ต้องเสียดอกเสียดวงล่ะ ก็ต้องเอากับหนูแต้วที่ยอมจ่ายโดยไม่ปริปากบ่น เพราะฉะนั้นเรื่องของน้ำหอมให้ทำเงียบๆ อย่าให้หนูแต้วรู้เด็ดขาด แล้วสิ่งที่ลูกต้องทำควบคู่ไปด้วยคือทำดีกับหนูแต้วให้มากๆ การที่แม่เข้ามาในห้องนี้เพราะแม่อยากจะมาบอกพีว่า วันนี้หนูแต้วลงมือทำไข่ตุ๋นด้วยตัวเอง แม่อยากให้พีกินไข่ตุ๋นนั่นเยอะๆ หมดได้ยิ่งดี และชมฝีมือของหนูแต้วด้วย ลูกทำแค่นี้แหละเงินก็มากองตรงหน้าแล้ว”
นี่คือเหตุผลที่อรุณวดีแวะเข้ามาในห้องนั่งเล่น เพราะนางต้องการมาบอกกล่าวลูกชายให้รู้ เพื่อจะได้สร้างความดีใจให้กับปนัดดา นางรู้ดีว่าแค่คำชมนิดๆ หน่อยๆ ก็ทำให้ปนัดดาประเคนทุกสิ่งอย่างที่พีรวัฒน์ต้องการได้อย่างง่ายดาย
“แม่พูดถูกนะพี เรื่องของน้ำหอมให้พ่อจัดการ ส่วนลูกก็ทำดีกับหนูแต้วเพื่อผลประโยชน์ของเรา”
“คุณพ่อคุณแม่รู้หรือเปล่าครับว่า ผมอึดอัดมากแค่ไหนเวลาที่ต้องอยู่ใกล้แต้ว ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้น่าเบื่อชะมัด ไม่อยากอยู่ใกล้ๆ เลยด้วยซ้ำ อยู่ใกล้แล้วรู้สึกร้อนอยู่ไม่เป็นสุข แล้วที่ผมทำอยู่ทุกวันนี้ก็ทนไม่รู้จะทนยังไงแล้วนะครับ”
พีรวัฒน์รู้ดีว่าหน้าที่ของเขาคืออะไร แต่ทว่าในหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบก็แบกความอึดอัดไว้เต็มบ่า จนบางครั้งเขาอยากจะผลักความรู้สึกนั้นให้พ้นไปจากบ่าทั้งสองข้าง แต่เขาทำไม่ได้ ตราบใดที่ยังต้องการเงิน
“พ่อเข้าใจว่าพีรู้สึกยังไง แต่พ่อก็อยากให้พี่อดทนให้มากๆ นะลูก ถ้าเราได้ในสิ่งที่เราต้องการแล้วค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้ก็ยอมๆ หนูแต้วไปก่อน ไม่อย่างนั้นชวดเงินแน่”
“ใช่พี่ ตอนนี้พีต้องอดทนไปก่อน แล้วค่อยหาทางหย่าขาดกับหนูแต้วเมื่อเราได้ในสิ่งที่ต้องการ” ผู้เป็นแม่ย้ำคำพูดอีกคน พีรวัฒน์ถอนหายใจหนักๆ ออกมาคล้ายกับว่ากำลังระบายความกลัดกลุ้ม
“ผมจะพยายามนะครับ ถ้าผมพยุงบริษัทได้ด้วยขาของตัวเองได้เมื่อไหร่ ผมจะเลิกกับแต้วแล้วมาแต่งงานกับน้ำหอม ผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด” เขาเอ่ยบอกความตั้งใจให้กับบิดามารดาได้รับฟัง
“ถ้าถึงตอนนั้น พีจะทำอะไรพ่อไม่ว่าเลย ตามสะดวก”
“แต่ผมมีอีกเรื่องที่เป็นกังวลครับ” พีรวัฒน์ยังมีอีกเรื่องที่สำคัญไม่แพ้กัน
“เรื่องอะไร?”
“ก็เรื่องพี่ชายของแต้วยังไงล่ะครับ คนอะไรก็ไม่รู้ดุอย่างกับเสือ รักน้องซะโอเวอร์ไม่รู้อะไรถูกอะไรผิด ผมยังคิดไม่ตกเลยว่าถ้าบอกเลิกแต้วไป ผมจะถูกฆ่าหมกป่าหรือเปล่า?” ข้อนี้เองที่เขาหนักใจ
“ก็ไม่เห็นยากเลยนี่ เราก็หาเหตุให้มันสมเหตุสมผลสิว่าหนูแต้วมีความผิดอะไรสักอย่างที่ทำให้พีทนอยู่ด้วยไม่ได้ แต่พ่อว่าเรื่องนี้ค่อยคิดกันอีกทีดีกว่า เพราะมันยังไม่ถึงเวลา” เพิ่มศักดิ์แนะนำ
“ครับคุณพ่อ ผมจะทำตามที่คุณพ่อคุณแม่บอก”
“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วลูก แม่ไปก่อนดีกว่า บอกหนูแต้วว่าจะไปเข้าห้องน้ำ นี่ก็หายมานานเกินไปแล้ว พีก็อย่าลืมที่แม่บอกล่ะ”
“ครับคุณแม่” พีรวัฒน์รับคำอย่าไม่มีทางเลือก
คนที่เสียมารยาทยืนแอบฟังการสนทนาของพีรวัฒน์และครอบครัว รีบวิ่งกลับไปยังห้องครัวทั้งน้ำตา ปนัดดาไม่ได้ตั้งใจจะยืนฟังตรงหน้าประตูที่เปิดแง้มอยู่ เธอตั้งใจจะเดินมาหาอรุณวดี เนื่องจากแกงเขียวหวานไก่ในหม้อเดือดพล่าน มะเขือเปราะที่เธอใส่ลงไปสุกได้ที่แล้ว แต่ทว่าร่างของอรุณวดียังไม่กลับมา ความที่ทำกับข้าวไม่เป็นจึงไม่รู้ว่าขั้นตอนต่อไปคืออะไร ประจวบเหมาะกับสาวใช้ที่ช่วยปรุงอาหารละไปทำงานอย่างอื่น ปนัดดาจึงปิดเตาแก็สแล้วเดินออกมาตามอรุณวดีที่ไปเข้าห้องน้ำนานผิดปกติ
เธอเดินหาจนทั่วก่อนที่เท้าจะนำร่างบางมายังห้องนั่งเล่น กำลังจะยกมือเคาะประตูห้อง แต่เสียงที่ลอดออกมาจากช่องประตูทำให้มือเล็กชะงัก ชื่อของหนามยอกใจอยู่ในหัวข้อสนทนานั้น หัวใจของปนัดดาเต้นแรงเมื่อได้ยินคำพูดทุกคำพูดที่ไหลผ่านปากสามคนพ่อแม่ลูก
น้ำตาแห่งความเสียใจหลั่งรินที่ตนเองเป็นเพียงแหล่งเงินทุนที่พร้อมจะทุ่มให้กับพีรวัฒน์เพราะคำว่ารักคำเดียว เขาไม่เคยหันมามองเธอเลยแม้แต่หางตา ไม่ใช่สิ แม้แต่ในความคิดของเขาต่างหาก ทุกอย่างที่ทำเพียงเพื่อเงินเท่านั้น
ทว่าปนัดดาก็ยอมเป็นคนโง่ในสายตาของพีรวัฒน์และครอบครัว รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่รัก ไม่สนใจ เธอยอมเพิกเฉยกับความรู้สึกทั้งหลายเหล่านั้น เพียงแค่ได้อยู่ใกล้คนที่ตนรัก ต่อให้เจ็บมากกว่านี้ปนัดดาก็ยอม แล้วจะทำทุกอย่าง ทุกทางที่จะได้พีรวัฒน์มาเป็นของเธอเพียงคนเดียว ตามประสาคนเอาแต่ใจแม้ว่าวิธีการของเธอนั้นจะผิดและทำให้ชีวิตของหญิงสาวอีกคนหนึ่งเปลี่ยนไปก็ตาม
เธอไม่สน…ขอเพียงกระชากพีรวัฒน์มาอยู่ใกล้ตนได้เท่านั้นเป็นพอ
- ผู้เขียน
