จวนเยว่เทียนจิน
“เยว่เยว่ เยว่เยว่” มู่หยางจินหอมแก้มเสิ่นเยว่เอ๋อร์ซ้ายทีขวาที เพื่อเป็นการปลุกให้นางตื่น แต่นางกลับใช้มือปัดหน้าของเขาอย่างรำคาญ
“หากเจ้าไม่ตื่นพี่จะจูบเจ้าแล้วนะ” มู่หยางจินไม่รอให้นางลืมตาตื่นขึ้นมาตอบ แต่กลับพลิกตัวขึ้นคร่อมเสิ่นเยว่เอ๋อร์แล้วจูบนางเนิ่นนาน จูบจนกระทั่งเสิ่นเยว่เอ๋อร์หายใจไม่ทันจนต้องลืมตาตื่นขึ้นมาในที่สุด
“อื้อ! มู่หยางจิน! ท่านทำอะไรเนี้ย!” เสิ่นเยว่เอ๋อร์ทุบมู่หยางจินอย่างหงุดหงิดที่เขาเอาเปรียบจู่โจมจูบนางทั้งที่นางยังไม่ลืมตาตื่น
“มู่หยางจิน พี่ไม่ได้ยินใครเรียกชื่อนี้มานานแล้วนะ รู้สึกแปลกดีเหมือนกัน แต่พี่ก็ชอบนะเมื่อมันออกมาจากปากของเจ้า” มู่หยางจินกดจูบที่ริมฝีปากของเสิ่นเยว่เอ๋อร์อีกครั้ง นางจึงใช้สองมือดันหน้าเขาออก แล้วชี้นิ้วเรียวงามของตนที่หน้าเขาพร้อมทำหน้าโกรธเคืองที่เขาเอาเปรียบนางแต่เช้า
“ท่านนิสัยไม่ดี ข้ายังไม่ตื่น ท่านก็เอาเป
