หออวิ๋นเทียน
“ข้าชอบที่นี่มากเลยพี่จิน” เสิ่นหานจิ้งตื่นตาตื่นใจกับการตกแต่งและบรรยากาศโดยรอบของหออวิ๋นเทียนเป็นอย่างมาก
“หากเจ้าชอบ พี่ยกให้เจ้าได้” มู่หยางจินเอ่ยอย่างใจกว้าง หออวิ๋นเทียนเป็นสมบัติของเขา หากเสิ่นหานจิ้งต้องการจริง เขาก็สามารถยกกิจการนี้ให้น้องภรรยาดูแลได้อย่างไม่เสียดาย
“ถ้าหออวิ๋นเทียนอยู่ในการดูแลของจิ้งเอ๋อร์คงเละน่าดู”
“พี่หญิงก็สบประมาทข้าเกินไป”
“อย่าทะเลาะกัน เซียวเฉิน พานายน้อยกับนายหญิงไปชมการแสดงเถอะ ข้าจะไปเตรียมตัวรับแขก” มู่หยางจินรีบพูดห้ามทัพก่อนที่สองพี่น้องจะเริ่มเปิดศึกปะทะฝีปากกันให้วุ่นวาย
“ขอรับนายท่าน” ฉู่เซียวเฉินรับคำอย่างนอบน้อม
“ท่านพี่ไม่ไปชมการแสดงกับเราหรือเจ้าคะ”
“พี่ต้องเตรียมตัวรับแขก อีกไม่นานนางก็คงมาถึง เมื่อนางมาถึงแล้ว พี่จะให้คนไปตาม”
“ก็ได้ หากนางมาท่านพี่ต้องรีบให้คนไปตามข้านะ ห้ามอยู่กับนางเพียงลำพังเด็ดขาด”
“พี่จะไม่อยู
