บทที่ 4 เจ็บใจ
1878 คำ
"เมษาแกไปทำอะไรมาถึงได้หน้าซีดปากซีดมาขนาด
นี้อย่าบอกนะว่าแกสำลักความสุขที่ได้ไปกินข้าวกับพี่ดีเดย์มาสองต่อสอง อาหารและบรรยากาศคงจะโรแมนติกสุดๆ แถมได้นั่งกินข้าวกับหนุ่มหล่อตัวท็อปของมหาลัยอีกฉันโคตรอิจฉาแกเลยวะ แกคงจะมีความสุขมากถึงขนาดเก็บเอาไปฝันจนนอนไม่หลับ แกถึงได้มาเรียนในสภาพโทรมๆ" ฉันเบะปากใส่ยัยน้ำใสที่มโนช่างคิดช่างฝันช่างจินตนาการ มีความสุขถึงขั้นเก็บเอาไปฝันมันคิดได้ยังไงว่าเพื่อนอย่างฉันจะเพ้อฝันไปกับผู้ชายคนนั้น มันมองยังไงถึงได้คิดว่าฉันมีความสุข สุขกับผีสิไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้ฉันกำลังทุข์มากขนาดไหนซีดจนไม่มีแรงพยุงตัวเอง เรื่องหนึ่งที่มันเดาถูกคือฉันไม่ได้นอนไม่ใช่เพราะฝันหวาน แต่เกิดจากอาการแสบท้องจนนอนไม่ได้ แถมยังจะต้องลุกเข้าห้องน้ำบ่อยๆด้วยอาการท้องไส้ปั่นป่วนเพราะกินอาหารรสจัด พอพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมามันทำให้ฉันควันออกหูเกลียดขี้หน้าคนที่ทำให้ฉันเป็นทุกข์ได้ขนาดนี้
"สุขกับผีสิไม่ว่า อีตาพี่ดีเดย์อะไรของแกทำฉันไว้แสบมาก พูดขึ้นมาฉันยังโมโหไม่หายอยากบีบคอให้ตายคามือ" ฉันหน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันทีที่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ฉันกำลังคิดถึงหน้าพี่เขาตอนยิ้มล้อเลียนฉใบหน้าที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้มกวนๆถึงมันจะกูดีมากกว่าหน้าเหวี่ยงที่ชอบทำประจำ แต่มันไม่ใช่รอยยิ้มที่จริงใจมันคือรอยยิ้มเยาะเย้ยมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก คอยดูเถอะเจอกันอีกเมื่อไหร่ฉันจะเอาคืนอย่างสาสม เอะไม่ใช่สิพี่เขารับปากแล้วนี่จะไม่ตามกวนใจฉันถ้าฉันเลี้ยงข้าว แล้วฉันก็ทำตามสัญญา เมื่อคิดว่าจะไม่ได้เห็นคนหน้าตึงมันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก
"แล้วมันเกิดอะไรขึ้นระหว่างพี่เขากับแกล่ะถึงอยากได้ฆ่าเขาให้ตาย หรือเขาหว่านเสน่ห์ใส่แกจนหักห้ามใจตัวเองไม่ได้" อันดาก็พลอยเป็นไปกับยัยน้ำใส สงสัยจะอยู่ด้วยกันมากจนติดนิสัยขี้มโนเก่งมาจากยัยน้ำใส
"หยุดเลยพวกแกสองคน เพ้อฝันเพ้อเจ้อไปกันใหญ่ คนอย่างเมษานี่นะที่จะหลงเสน่ห์พี่ดีเดย์ แกไม่รู้อะไรซะแล้วเมื่อวานพี่ดีเดย์ทำฉันไว้แสบมาก ฉันแสบท้องทั้งคืนแถมท้องไส้ปั่นป่วนจนไม่ได้นอน ไม่ใช่ฉันเพ้อฝันถึงพี่ดีเดย์ ถ้าจะเพ้อฝันคงเป็นเพ้อถึงตอนที่ฉันกำลังบีบคอเขานั่นแหละ" สองคนนั้นมองหน้าฉันด้วยความตกใจ สายตาของสองคนนั้นดูจะไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูด แถมยังยิ้มกรุ้มกริ่มล้อเลียนส่งกลับมา สรุปสองคนนั้นยังเป็นเพื่อนฉันใช่ไหมคงไม่ถูกพี่ดีเดย์ซื้อตัวไปเป็นพวกหรอกนะ
"งั้นแกรีบเล่ามาว่ามันเกิดอะไรอยากรู้จะตายอยู่แล้ว" ยัยน้ำใสมันทำตาปริบๆจ้องมาที่ฉันอันดาก็อีกคนทำหน้าอยากรู้มาก ฉันเองไม่แน่ใจว่าจะเล่าให้พวกนั้นฟังดีไหมมันอาจจะสมน้ำหน้าเอาก็ได้ แต่ฉันทนสายตากดกันสองคู่ที่จ้องตาแทบไม่กระพริบ ดูจากท่าทางคงจะไม่ยอมถอยหนีแน่ถ้าฉันไม่เล่าต้องคะยั้นคะยอถามเอาจนรู้ทุกเรื่องได้
"ฉันพาพี่ดีเดย์ไปเลี้ยงส้มตำร้านข้างทางเพราะคิดว่าจะกินไม่เป็น ที่ไหนได้กินเป็นและรู้จักทุกอย่าง แต่ที่แสบกว่านั้นคือสั่งแบบเผ็ดมาฉันกินเผ็ดไม่ได้ไงเลยทำให้ปวดท้อง" ฉันพูดเสียงอ่อยๆไม่เต็มเสียงนักสาเหตุมันก็เกิดจากฉันที่ต้องการแกล้งพี่เขา พี่เขาก็ดันสู้ชีวิตลุกขึ้นมาสู้กลับฉันเลยต้องมอยู่ในสภาพนี้แทนที่จะเป็นพี่เขา
"สวรรค์กำลังลงโทษแกอยู่ คิดจะแกล้งพี่เขาล่ะสิเลยเจอพี่เขาสู้กลับจะสงสารแกหรือสงสารพี่ดีเดย์ดี" ยัยติ่งน้ำใสแกเป็นติ่งกลุ่มพี่เขานี่เลยเข้าข้างกัน พี่ดีเดย์ปากไม่ดีใส่ฉันก่อนหรือเปล่าถึงทำให้ฉันต้องทำอย่างนี้กับพี่เขา แถมยังตามวอแวตามระรานไม่เลิกกะอีแค่รถ ฉันซื้อคันใหม่ชดใช้ให้ก็ได้ไม่เห็นต้องตามมาทวงความรับผิดชอบถึงที่คณะ กวนใจกวนโมโหฉันอยู่ได้คนยิ่งไม่ชอบหน้าตั้งแต่ครั้งแรกที่ปะทะฝีปากกันแล้ว
"พี่เขาอยากพูดไม่ดีตามก่อกวนฉันก่อนทำไมล่ะ" ฉันเถียงกลับยัยน้ำใส
"เรื่องนี้แกก็มีส่วนผิดด้วยนะเมษา ฉันว่าทั้งคู่ปะฉะดะรู้ทันกันทุกเรื่อง หรือพี่เขาจะเป็นเนื้อคู่แก หรือไม่ก็ชอบแกเลยตามวอแวเพื่อให้แกสนใจ ฉันว่าพี่เขากำลังจีบแกอยู่แน่ๆเมษา" เอาเข้าไปยัยอันดาตรงไหนที่บอกว่าพี่เขาจีบฉัน คนจีบกันมันต้องมีดอกไม้หรือไม่ก็พูดหวานๆ นี่อะไรเจอหน้าก็ปากเสียพูดห้วนๆใส่ เขาไม่เรียกว่าจีบเขาเรียกกวนตีน ฉันได้แต่ส่ายหน้าหาไม่เจอว่าตรงไหนคือจีบ
"พอเลยถ้าจะจีบแบบปากเสียอย่าจีบเลยดีกว่า" ฉันบ่นอุบอิบกับเพื่อนทั้งสองคน
"แกพี่เขาก็เป็นอย่างนี้แหละ เท่าที่ได้ยินมาพี่เขาด่าใส่ด้วยซ้ำถ้าผู้หญิงคนนั้นตามวอแวไม่เลิก แต่กับแกพี่เขาแค่กวนๆอยากให้แกสนใจมากกว่าจะด่านะเว้ยแถมโผล่หน้ามาที่คณะเราบ่อยและตรงมาหาแกเลยทุกครั้งนี่แหละเขาเรียกว่าจีบแบบพี่ดีเดย์" ฉันอยากจะบ้าตายถ้าจีบแบบทำให้ฉันควันออกหูฉันขออยู่ห่างๆจะดีกว่า
"หยุดไม่ต้องมายุมาปั่นฉันไม่เชื่อแกฉันมั่นใจว่าเขาต้องการเอาคืนและแกล้งฉันที่ฝากรอยส้นเข็มไว้ที่ท้ายรถแค่นั้นเอง จบแยกย้ายตอนนี้ฉันอยากได้เครื่องดื่มบำรุงกำลังมากกว่าขาฉันแทบจะไม่มีแรงเดิน ถ้าไม่ใช่ว่าเป็นวิชาสำคัญนะฉันจะนอนพักท้องยาวๆ แล้วอีกอย่างต่อไปนี้ฉันก็จะไม่ได้เจอหน้าพี่เขาแล้ว รู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบายดีจัง" ถึงจะเจ็บใจและเพลียมากแค่ไหนแต่พอคิดว่าจะไม่ได้เจอคนหน้าตึงพูดกวนประสาทฉันสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
"แกคงไม่ได้ปลอดโปร่งแล้วมั๊งเดินมาโน่นแล้ว" ฉันยืนหันหน้าเข้าหาสองนั้นจึงไม่เห็นว่าใครเดินมาข้างหลัง เห็นแต่น้ำใสมันบุ้ยปากให้ฉันหันไปมองข้างหลัง หวังว่าคงจะไม่ใช่คนที่พวกเรากำลังพูดถึง
"ว่าไงครับยังลุกมาเรียนไหวไอ้เรากลัวจะหนักเห็นไม่รับสายก็เลยเอาของติดมือมากะฝากเพื่อนไปให้กลัวไม่ได้กินอีก" มาถึงก็ปากเสียใส่แต่เช้ามันน่าเอาหมัดฟาดปากแตก ที่ไม่รับเพราะบล็อกเบอร์ทุกช่องทางถ้ารับสายได้มันแปลกเกินไปแล้ว
"พี่ดีเดย์กับเมษาคุยกันตามสบายนะคะสงสัยจะเป็นห่วงและคิดถึงกันมากถึงมาหาแต่เช้า น้ำใสกับอันดาขอตัวขึ้นเรียนก่อนไม่อยากอยู่ขัดความสุขของใครแถวนี้" น้ำใสมันก็ทำหน้าที่เป็นบาริสต้าที่ดีชงแต่เช้า มันคิดได้ยังไงว่าเพื่อนอยากอยู่กับพี่เขาสองคน ถ้าเผลอฆ่ากันตายใครจะช่วยไม่ถามความเห็นฉันสักนิดว่าอยากอยู่กับพี่เขาไหม สองคนนั้นหันหลังอย่างเร็วเดินจ้ำอ้าวไม่รอฉันเลย
"เดี๋ยวก่อนสิยัยเด็กแสบไม่คิดจะรับของที่พี่เอามาให้หรือยังไงคนอุตส่าห์ตื่นแต่เช้ารีบเอามาไม่เสียมารยาทเกินไปเหรอยัยแสบ" หน้าตึงไม่พอปากเสียอีกต่างหากใครเขาจะรับ
"ใครเขาขอให้ตื่นเช้าเอามาให้เอายาพิษมาให้หรือเปล่าไม่รู้" ฉันทำหน้าระแวงแค่เมื่อนวานฉันก็เหนื่อยจนไม่มีแรง
"ปากเหรอที่พูดพี่ไม่ใช่เธอนะที่ใช้แผนเด็กๆมาแกล้งพี่ แผนนั้นพี่ใช้ตั้งแต่ป.3"
"ลืมคิดไปว่าพี่แก่แล้วแผนนี้เลยใช้ไม่ได้ผล" ฉันทำหน้ากวนโอ๊ยบอกเลยเจอคำนี้เข้าไปถึงกับจุกเลยทีเดียว
"งั้นมาโดนคนแก่ดูดปากทำความสะอาดปากแต่เช้าดีไหมล่ะ เผื่อจะลดความแสบเป็นเด็กดีที่อยู่ในโอวาส เชื่อไหมสาวทั้งมหาลัยต่อคิวดูดจนแถวยาวไปถึงหน้ามหาลัย แต่พี่ยอมแทรกคิวให้ยัยเด็กไม่รู้จักบุญคนที่ตื่นแต่เช้าเอามาให้ถึงที่"
"แหวะมั่นมากไม่ต้องแทรกคิวให้เมษาหรอกค่ะไม่ได้สายตาสั้นเดินไปต่อแถวกับสาวๆพวกนั้นหรอกค่ะ แล้วนี่มาทำไมอีกไหนบอกเลี้ยงข้าวแล้วจะเลิกมาวอแวอีกยังไงคะ" นอกจากจะหมั่นไส้ในความหลงตัวเองของพี่เขาแล้ว คงคิดว่าตัวเองหล่อมากจนฉันอยากเดินเข้าหา ไม่มีทางซะล่ะฉันก็สวยไม่แพ้ใครมีคนต่อแถวเยอะเหมือนกัน นอกเหนือจากหมั่นไส้ยังคิดขึ้นมาได้ว่าเราตกลงเรื่องอะไรกันไว้ นี่อะไรยังโผล่มาให้เห็นอีกคนไม่รักษาสัญญา
"พี่ไม่บอกว่าจะไม่มากวนตลอดไปพี่รับปากไม่กวนแค่เมื่อวานแล้วพี่ก็ทำตามคำพูดพี่ทุกอย่าง มีแต่เธอที่คิดเองเออเองทั้งนั้น เอ้าเอาไปพี่จะได้รีบไปนอนต่อไม่สวยแล้วอย่าเล่นตัว" ฉันอยากจะกรี๊ดให้กับความเจ้าเล่ห์และปากเสียๆที่ว่าฉันไม่สวยตาบอดหรือไงถึงไม่เห็ความสวยของฉัน ฉันได้แต่เจ็บใจให้พี่ดีเดย์เพราะทำอะไรไม่ได้เขายัดถุงอะไรไม่รู้ใส่มือแล้วรีบเดินออกไปทันที ฉันได้แต่ยืนกัดฟันดังกรอดๆ
"ไม่สวยตรงไหน" ฉันตะโกนถามออกไปอย่างโมโหไม่สนใจว่าใครจะมองด้วยซ้ำ ถูกว่าไม่สวยเรื่องนี้ฉันยอมไม่ได้
"ทุกตรง" เขาหันมายิ้มกวนตะโกนตอบกลับมาด้วยใบหน้าของผู้ชนะพร้อมกับโบกมือไล่ฉัน ไอ้พี่ดีเดย์บ้าฉันโคตรสวยเลยเอาตาตุ่มมองหรือไงถึงว่าฉันไม่สวย
- ผู้เขียน
