9
1303 คำ
ตอนนั้นเธอยังเด็ก และเขาก็ต้องทำตามความต้องการของครอบครัวคือเรียนให้จบและกลับมาช่วยบริหารงานธุรกิจของตระกูล แต่ในตอนนี้เขาทำเพื่อครอบครัวสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีแล้ว เขาก็ควรที่จะทำตามหัวใจตัวเองบ้าง ในเมื่อเธอหนีหน้าไม่อยากแต่งงาน เขาก็ต้องจับเธอรวบหัวรวบหางให้สมรัก ถ้ายังไม่ยอมแต่งอีกเขาจะปล้ำเธอทำเมียเสียให้ท้องโย้
ดูซิ... ว่าจะยอมหรือไม่ยอมแต่งงานกับเขาอีก
“ไม่ค่ะ” ประโยคของหล่อนมันช่างบางเบาราวปุยนุ่น ทั้ง ๆ ที่เธอคิดว่าคำปฏิเสธของเธอมันดังเหลือเกินในความรู้สึก
เขาแทบไม่ได้ยิน และอีกนัยหนึ่งถึงได้ยินก็คงจะไม่สนใจที่จะปฏิบัติตามนั่นเอง
เปรมวางร่างของพิมพ์พิศาลงบนเตียงนอนกว้าง เธอได้มีเวลาสำรวจห้องนอนของเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะเขากอบกุมใบหน้าของเธอเอาไว้ให้เธอมองแค่เขา ก่อนที่จะบดจูบเธออย่างดูดดื่ม
พิมพ์พิศาพาลิ้นหนีด้วยความสยิว เขาก็ตามมาดูดรวบรัดรึงลิ้นเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้ มือหนาก็สัมผัสนวดเฟ้นเต้าทรวงอวบอิ่มเพื่อปลุกเร้าอารมณ์
เขาช้อนตัวเธอขึ้น แล้วดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวพอดีตัวออกไปอย่างง่ายดายเพราะกระดุมถูกปลดจนหมดรังดุมแล้ว
ร่างกายของเธอสั่นสะท้านเมื่อมือหนาปลดตะขอบราทางด้านหลัง ปทุมถันที่ถูกปลดปล่อยเป็นอิสระจากการรัดรึงถูกดูดรวบด้วยปากร้อนรุ่มที่แสนชำนาญการ
เขาตวัดลิ้นลามเลียพลางดูดเม้มจนเธอเสียวซ่าน ขนอ่อนในกายลุกชัน ลมหายใจของพิมพ์พิศาหอบสะท้านเมื่อส่วนบนของเธอไร้อาภรณ์ห่อหุ้มแม้แต่ชิ้นเดียว
ผิวกายเปลือยเปล่าเสนอให้เขาทุกตารางนิ้ว เปรมไม่พลาดโอกาสที่จะสัมผัสผิวกายผุดผ่องของเธออย่างอ้อยอิ่ง ละเลียดเลียด้วยลิ้นสากร้อนที่แสนชำนาญการ
ดอกบัวงามสองดอกที่กำลังชูช่อล่อตาล่อใจ ทำให้เขาต้องเข้าคลุกเคล้าเล้าโลมไม่ยอมละห่าง
พิมพ์พิศาตัวสั่นระริกเมื่อเขาเลื่อนใบหน้าลงไปยังหน้าท้องแบนราบของเธอ ริมฝีปากร้อนกดจุมพิตอย่างเร้าอารมณ์ ทำให้กายสาวต้องเด้งขึ้นมาด้วยอาการสะท้าน
เขาเลื่อนกายลงไปเบื้องล่างเพื่อที่จะปลดกระโปรงยาวของเธอพ้นออกไปจากตัว พิมพ์พิศายังมีแก่ใจตามไปตะครุบมันเอาไว้ แต่ดูเหมือนจะไร้ผล เพราะกระโปรงของเธอพ้นไปจากปลายขาเรียบร้อยแล้ว
“พี่เปรม” เธอเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ตอนนี้ท่อนล่างเปลือยเปล่า ปรากฏแก่สายตาของเขาอย่างมิอาจหลีกเลี่ยง
พิมพ์พิศาเขินอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี แต่เขาก็ไม่ยอมให้เธอหนีหายไปไหนได้ มือหนารวบสะโพกผายของเธอเอาไว้ ก่อนจะจับแยกออกจากกัน พลางซุกใบหน้าเข้าหา
“พี่เปรม” เธอเรียกชื่อเขาอีกครั้ง จากความเสียวซ่านจนเธอต้องร้องประท้วงออกมา
เขาเร่งปรนเปรอทำเอาเธอแทบจะหลุดเสียงครวญครางออกมาไม่ขาดสาย
ร่างกายที่กำลังฉ่ำเยิ้มจากลิ้นร้อนสั่นระริก ลิ้นของเขาบดบี้กลีบสวาทของเธอซ้ำๆ อีกทั้งยังตวัดขึ้นลงระรัว เส้นไหมอ่อนนุ่มแนบลู่ไปกับเนินสาวขาวอวบ ให้ความรู้สึกยากที่จะบรรยาย มันวาบหวามล้นเหลือ เจือไปด้วยความรัญจวนที่ก่อเกิดขึ้นมาตรงปุ่มกระสันที่เขาใช้ลิ้นบดบี้ระรัวจนสั่นระริก
“พี่เปรม ไม่ไหวแล้วค่ะ” เธอร้องบอกเขาออกมา พลางหยัดกายขึ้นจากพื้นเตียงเมื่อใกล้จะถึงจุดหมายปลายทางอย่างรุนแรง เพียงไม่นานความสุขก็พร่างพราวเข้ามาหาเธออีกครั้ง และครั้งนี้ก็ทำให้เธอแทบหมดสิ้นเรี่ยวแรง
“พี่ก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันครับ” เขาจับมือหนาของเธอมาสัมผัสกับความโป่งพองที่อยู่ภายใต้กางเกงเนื้อดีที่เขาสวมใส่อยู่
เพียงแค่สัมผัสมือน้อยของเธอก็ถึงกับสั่นระริก ยิ่งตอนที่เขาปลดกางเกงออกไปเธอก็ถึงกับตกใจกับขนาดของเขา
พิมพ์พิศาเผลออุทานออกมา และเธอยังรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงแทบจะโลดออกมานอกอกอีก
“นิดเดียวไม่เจ็บ เหมือนมดกัด”
“พี่เปรมคิดว่าพิมพ์เป็นเด็กเหรอคะ ถึงจะมาหลอกกันแบบนี้” เธอเผลอค้อนเขาเสียวงใหญ่ เปรมหัวเราะเบา ๆ เขาขึ้นคร่อมทับร่างของเธอเอาไว้ พลางบดจูบเธออย่างดูดดื่ม ในขณะเดียวกันก็กดสะโพกลงไปหาร่องสวาทอันหยาดเยิ้มเบื้องล่าง เขาเสียดสีส่วนปลายของความแข็งแกร่งกับปากถ้ำสวาท เพียงไม่นานสัดส่วนนั้นก็ดูดกลืนเข้าหากัน
“อื้อ...” เธอครางออกมาด้วยเสียงที่สั่นระริก เนื้อกายที่โอบอุ้มเขาเอาไว้กำลังแยกปริออกจากกันจากที่ปิดสนิทอยู่ในคราแรกก็แยกแย้มยอมรับการสอดประสาน
พิมพ์พิศารู้สึกว่าตัวของเธอกำลังจะทานทนไม่ไหว เธอร้องประท้วง พาสะโพกหนีเขาก็ตามมากุมสะโพกของเธอเอาไว้ ช้อนขึ้นจากพื้นเตียงให้รองรับความเสียวซ่านที่เขากดแทรกเข้าหา
เขาหมุนวนสะโพก พาความใหญ่โตค่อยๆ เข้าไปฝากฝังภายในร่องรักที่เริ่มขยายตัวตอบรับบทสวาทในครั้งนี้
ร่างกายสั่นรัวสะท้านหวั่นไหว และแล้วเขาก็กดเข้ามาจนเกินกว่าครึ่ง ใบหน้าของเธอแลดูเสียวซ่านและเหยเกในเวลาเดียวกัน มันทำให้เขามองเธอด้วยสายตาเอ็นดู มือหนาลูบผมนุ่มสลวย ๆ เบา ๆ คล้ายปลอบประโลม
“แต่งงานกับพี่นะครับ”
“รอดูกันไปก่อนได้ไหมคะ”
“เสียตัวให้พี่แล้วยังไม่อยากแต่งงานกับพี่อยู่อีกเหรอ”
“การแต่งงานไม่เกี่ยวกับการเสียตัวนะคะ อื้อ...” เธอครางเมื่อเขาเริ่มขยับ
“แล้วมันขึ้นอยู่กับอะไรล่ะ”
“ความรักค่ะ”
“พี่รักพิมพ์” เขาพูดได้โดยไม่ต้องคิดเสียด้วยซ้ำเพราะใช้ใจพูดล้วน ๆ
“อื้อ...” เธอหลุดเสียงครวญครางออกมาเมื่อเขาเริ่มขยับ
“พี่จะไม่เร่งรัดเอาคำตอบในตอนนี้ แต่ถ้ายังไม่ตกลงปลงใจกับพี่ พี่ก็จะการันตีด้วยการเอาเธอทุกวันดีไหม ท้องเมื่อไหร่จะได้เลี้ยงลูกกันก่อนแต่งงาน”
“พี่เปรมลามก” เธอต่อว่าเขา แต่เปรมเพียงแค่ยกยิ้มมุมปากอย่างกวนอารมณ์เท่านั้น
“พี่อยากกระแทกเธอทุกวัน ถ้าไม่แต่งก็ขอกระแทกก่อน”
“พี่เปรมพูดอะไรน่าอาย”
“เรื่องบนเตียงเราคุยกันสองคนน่าอายตรงไหน” เขากดมือน้อยของเธอไปกับพื้นเตียงเมื่อเธอทำท่าจะประทุษร้ายเขา
“เธอเข้ากับพี่ได้ดีแม้ว่าขนาดของพี่จะใหญ่กว่าเธอมาก”
“พี่เปรมน่ะ” เธอเบี่ยงหน้าหนีด้วยความอาย แต่เปรมยังแกล้ง
"บอกพี่ด้วยนะว่าชอบหรือไม่ชอบลีลาของพี่ เจ็บหรือทนไม่ไหวก็บอกด้วยนะ” เขากระซิบตรงริมหู ทำเอาพิมพ์พิศาหอบหายใจสะท้าน
“พิมพ์ไม่ชอบทุกอย่างเลยค่ะ”
“จริงเหรอ” เปรมยกยิ้มมุมปาก ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ เธอก็หลับตาหนี
“รู้ไหมว่าหลับตาหนีแบบนี้โคตรเสียเปรียบเลย”
เธอลืมตามองก็พบว่าเสียรู้เขาให้แล้ว เพราะพอลืมตาเขาก็ขยับตัวแล้วดันศีรษะของเธอให้มองส่วนกลางที่กำลังกระแทกกระทั้นเข้าหากันอยู่
- ผู้เขียน
