ห้องนอนหนิงฮูหยิน
เสียงฝีเท้าของฟู่หรงและเหวินฉีต่างพากันวิ่งกลับมาที่ห้องนอนหนิงฮูหยินจนสุดฝีเท้า ดังสะเทือนเลือนลั่นไปทั่วทั้งกระท่อม เสียงร้องอย่างตื่นตกใจของเหวินฉีดังออกมาจนเสียงหลง จนทำให้หนิงฮูหยินที่กำลังนอนป่วยอยู่บนเตียงในเวลานั้นพลอยตื่นตระหนกตามเสียงร้องของหลานๆ ไปด้วย
“หลานของข้าเป็นอะไร! ผู้ใดทำอะไรหลานข้า!”นางพูดพลางพยายามที่จะยันกายตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียงนอน ก่อนจะได้ยินเสียงของเหวินฉีดังขึ้นอยู่หน้าประตู เมื่อร่างของหนูน้อยวิ่งเข้ามาเป็นคนแรกโดยมีฟู่หรงวิ่งตามมาติดๆ
“ท่านย่าขอรับข้ากลัว!!!!”เหวินฉีบอกผู้เป็นย่าพร้อมร่ำไห้ออกมาทันใด เป็นครั้งแรกที่เด็กน้อยมีอาการตื่นกลัวเช่นนี้เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาหนูน้อยจะไม่หวาดกลัวสิ่งใดง่ายๆ เป็นเด็กที่มีใจคอเข้มแข็งมากเลยทีเดียว
ในขณะที่คนเป็นย่ารีบยกแขนทั้งสองข้างกอดร่างหลานชายที่โผเข้ามากอดนางเอาไว้จนแน่นด้วยความหวาดกลัวจนต
