“มึงไม่สนใจพวกกูเลยงี้” ภาคสุดจะทนเลยต้องถามขึ้น
“ตามสบายนะ เมียกูหนาว ขอตัวขึ้นไปพักข้างบนก่อน” คนเมียหนาวต้องรีบพาเมียที่หนาวจนเหงื่อแตกขึ้นไปห้องข้างบน
เจนิตาค้อนแล้วค้อนอีก แต่สุดท้ายเพราะไม่อยากทะเลาะกับเขา จึงต้องยอมให้เขาพาขึ้นไปข้างบนด้วยชุดที่มองคล้ายแหนม
“เฮีย ปล่อย!” เจนิตาขึงตาใส่คนบ้าอำนาจที่อุ้มเธอหลังออกมาจากลิฟต์ เธอเดินช้า เดินลำบากเพราะเขานั่นแหละ เพราะผ้าที่พันรอบตัวเธอนี่ด้วย
“ก็อยากเดินช้าทำไม” ชวีเห็นเธอเดินแล้วขัดใจทนไม่ไหว จนต้องอุ้มเธอพาไปยังที่พักส่วนตัวของเขา
ชวีวางเจนิตาลงบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องพักชั้นบนสุดของเขา เนื้อที่เกือบสามร้อยตารางเมตรของพื้นที่ห้อง น้ำหนักที่วางลงค่อนข้างแรงจนเธอทำตาเขียวใส่เขาอย่างไม่พอใจ
“เจ็บนะเฮีย”
“เจ็บแล้วจำด้วย ทำไมแต่งตัวแบบนี้” ชวีวุ่นวายกับการถอดผ้าพันแหนมบนตัวเธอออก
“ก็เห็นทุกทีชอบ” เจนิตาว่า เพราะเคยมาเที่ยวที่นี่ตั้
