เปลือกตาสองชั้นของเจนิตาถูกแต่งแต้มด้วยสีสันสวยงาม พลอยใสจัดการกรีดหางตาเฉียงขึ้นตามแบบสาวมั่น ปัดแก้มให้อมชมพูดูมีเลือดฝาด ทาลิปสติกสีแดงเพื่อให้ใบหน้าเย้ายวนใจมากขึ้น
“พลอย” เจนิตาเรียกชื่อเพื่อนเบา ๆ ตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นเงาตัวเองในกระจก เธอดูเป็นผู้หญิงขึ้นมาก แต่...
“สวยใช่ไหมล่ะ แน่นอนว่าฉันเก่ง ส่วนเบ้าหน้าแกก็พอได้” พลอยใสชมตัวเองก่อนที่จะแวะไปชมเพื่อน ถึงเบ้าหน้าจะดีแค่ไหน แต่ได้ช่างแต่งหน้าไม่ดีก็ไม่มีทางดึงจุดเด่นออกมาได้
“เปล่า ฉันจะบอกว่าดูเป็นลิงไปไหม ปากแดงเชียว” เจนิตาพูดขึ้นมาอย่างสงสัย
“โธ่! น้องเจ ถ้าน้องเจเป็นลิงแล้วเจ้ล่ะคะ” เสียงของพนักงานในร้านพลอยใสถามกึ่ง ๆ แซวเพราะเจ้ ๆ ทุกคนในร้านปากแดงกว่าเจนิตาเสียอีก
“ปากไม่แดงไม่มีแรงทำงานค่ะ น้องเจเจ” พนักงานอีกคนช่วยยืนยันอีกเสียง เลยเรียกเสียงหัวเราะจากคนทั้งร้าน
“โอเค หน้าสวยแล้ว ถ้างั้นไปหาชุดสวย ๆ กัน ว่าแต่แก
