บทที่ 4 ก็แค่นั้น
1078 คำ
“กูก็หวังว่ามึงจะจัดการได้ แค่ทอมคนเดียว แล้วอย่าให้เดือดร้อนมาถึงกูแล้วกัน เรื่องนี้ต้องไม่ให้รู้ถึงด้าเป็นอันขาด” ภาคสั่งย้ำอีกรอบ เขากลัวชวีทำงานไม่เรียบร้อยแล้วจะเดือดร้อนมาถึงเขา
“เอ่อ นายครับ เราไม่ได้สั่งฆ่าใครใช่ไหม ทีปกลัวติดคุกนะครับนาย” ประทีปฟังจากที่ทั้งสองคนคุยกันแล้ว ทำไมดูเหมือนพวกมาเฟียที่กำลังสั่งฆ่าคนทิ้งง่าย ๆ อย่างกับผักปลาอย่างนั้นแหละ
“มึงดูละครหลังข่าวเป็นเพื่อนเมียมากไปหรือเปล่าไอ้ทีป ใครเขาจะมาฆ่ามาแกงกันง่าย ๆ เหมือนผักเหมือนปลา” ภาคหันไปบ่นลูกน้องจอมปอดแหก
“ว่าแต่มันไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอครับ หลอกให้เขารักแล้วไม่เอาจริง” ประทีปพูดขึ้นมา ตอนนี้เขาเริ่มสงสารเจนิตาแล้วสิ ใครบ้างจะต้านทานอำนาจและเสน่ห์ของคุณชวีได้ หนุ่มหล่อหน้าตาตี๋อินเตอร์ มาเฟียฮ่องกงอย่างไรอย่างนั้น
“ไอ้นี่มันอาจจะชอบของแปลกก็ได้ บางทีเราอาจเป็นกามเทพให้คนเขารักกันก็ได้นะไอ้ทีป” ภาคหันไปบอกประทีป พลางก็ส่งสายตาล้อเลียนไปทางชวี คนถูกมองยกยิ้มมุมปากพร้อมทั้งส่ายหน้า
“ไม่มีทาง! ยายนั่นไม่ใช่สเปกกู นมก็ไม่มี” ชวีพูดอย่างอารมณ์เสีย ที่จูบกันคราวก่อนก็เพราะเมากับโมโหที่มันมาว่าน้องสาวเขาหรอกนะ
“เออ กูจะคอยดู ไอ้ที่บอกว่าไม่ใช่สเปกเนี่ย ขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมาทุกคน” ภาคทำเสียงหึในลำคอ
ประทีปกลั้นขำแทบไม่ไหว เพราะเจ้านายเขาเองก็ขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมามาแล้วสด ๆ ร้อน ๆ จะโบ้ทั้งแก๊งหรือเปล่า ทีปก็ยังไม่แน่ใจ
“หึ กูไม่ใช่มึง ไอ้อ่อน” ชวีหันไปด่าภาคพร้อมทั้งเตรียมตัวจะลุกขึ้น
“เดี๋ยว”
“อะไรอีก” ชวีขมวดคิ้ว ในเมื่อหมดธุระกันแล้ว จะมาเรียกเขาไว้ทำไม เขามาทำงาน ไม่ได้มาเที่ยวเหมือนไอ้เพื่อนเวรอย่างมันนะ
“นี่เป็นความลับนะโว้ย แม้แต่พลอยใสมึงก็ห้ามให้รู้”
ภาคย้ำกับเพื่อนอีกครั้ง สำหรับเขา เรื่องนี้คือความลับระดับชาติ ถ้ารู้ถึงหูรริดา เขามีหวังตายกับตายเท่านั้น
“เออ กูรู้แล้ว จะไปไหนก็ไป เมียมึงโทร.มาตามแล้วนั่น” ชวีพูดพร้อมทั้งชี้ไปยังโทรศัพท์มือถือของภาคที่กำลังสั่นเพราะสายเรียกเข้า และโชว์รูปหน้าจอเป็นรูปเมียรักของภาค
ชวีมองภาคลนลานรับสายของรริดาแล้วถึงกับส่ายหน้าระอา นอบน้อมแม้กระทั่งรับสาย ไอ้ที่ว่าขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมา ใครอยากเห็นให้มาดูภาคเป็นตัวอย่าง ชวีได้แต่ส่ายหัวก่อนจะเดินขึ้นไปที่ห้องทำงานชั้นบน
“ข้อมูลที่ขอได้หรือยัง” ชวีถามขึ้นทันทีเมื่อประตูห้องทำงานปิดลง ลูกน้องคนสนิทอย่างเจมส์ยื่นไอแพดพร้อมทั้งข้อมูลทั้งหมดของเจนิตาให้เขาดู ความตั้งใจแรกแค่อยากให้ผู้หญิงคนนี้มานอนถ่างขาให้เท่านั้น
แต่ใครจะคิดว่าผลตอบแทนที่ภาคเสนอนั้นน่าสนใจแค่ไหน หุ้นส่วนรายใหญ่อย่างภาคหรือภาคี[1]พี่ชายของภาค ถ้าได้ทั้งสองคนนั้นมาร่วมลงทุน รับรองว่าไนต์คลับของเขาต้องได้กำไรตั้งแต่ไตรมาสแรกอย่างแน่นอน
เขาอ่านประวัติของยายทอมอย่างละเอียด อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น ยายทอมเจนิตาดันชอบมาเที่ยวไนต์กู๊ดของเขาเสียด้วย
ชวีมองภาพหนุ่มน้อยหน้าหวานผมสั้นนั่งดื่มอยู่คนเดียวจากกล้องวงจรปิด เพราะเธอแต่งตัวแนวทอมบอยอยู่แล้ว จึงไม่ค่อยมีใครเข้ามายุ่ง เจ้าร่างเพรียวบางนั่งดื่มประมาณสองสามชั่วโมงก่อนจะกลับออกไป
“เคยมีเพื่อนมาด้วยไหม” ชวีละสายตาจากหน้าจอมาถามลูกน้อง
“ไม่มีครับนาย มาคนเดียวตลอด”
“อืม” ชวีพยักหน้าพลางครุ่นคิด จะไปยากอะไรแค่ทอมคนเดียว ใช่ จะยากอะไร ชวีบอกกับตัวเองในใจ
ร้านกาแฟข้างล่างคอนโดของเจนิตา
วันนี้เจนิตาเดินเข้ามาในร้านกาแฟหลังจากออกกำลังกายอย่างหนัก ตอนนี้ร่างกายของเธอกำลังอยากเติมพลังด้วยกาแฟดำเข้ม ๆ สักแก้วให้กระปรี้กระเปร่า ช่วงสายของวันที่คนไปทำงานกันหมดแล้ว ร้านกาแฟแห่งนี้จึงเหมือนเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเธอ เพราะแทบไม่มีลูกค้าเลย
ช่วงเวลาสาย ๆ ของวันแบบนี้ ส่วนมากลูกค้าจะสั่งผ่านทางแอปพลิเคชันสั่งอาหารเสียมากกว่า
“สวัสดี ไม่เจอกันหลายวันเลยนะ ไม่ยักรู้ว่าเธออยู่แถวนี้” เสียงทักทายดังขึ้นจากคนที่เธอไม่อยากเจอ
ไอ้คนบ้ากาม ไอ้โรคจิต
“ถ้าจะด่าทางสายตาแบบนั้น สู้ด่าออกมาเลยดีกว่า”
“ไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต ไอ้ทุเรศ!” เจนิตาด่าออกไปจริง ๆ ถึงไม่ดังมาก แต่แน่ใจว่าคนตรงหน้าได้ยินชัดเจน จึงเตรียมตัวจะวิ่งหนี ถ้าเกิดเขาจะเข้ามาบีบคอเธอด้วยคำด่าเหล่านี้
“หึ ระวังจะโดนเอา จะคิดค่าด่าละหนึ่งดอก!”
ดอกที่เขาพูดถึงทำไมเธอจะไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร คนอะไรหื่นได้ไม่เลือกที่ ปากดีไม่เลือกเวลา เจนิตาไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับคนอย่างชวี คนบ้าแบบนี้ ไม่สู้อยู่ห่าง ๆ ดีกว่า
“ด่าทางสายตาคิดครั้งละสิบดอก”
“จะบ้าเหรอ ไอ้ลามก ไอ้หื่น” เจนิตาสุดโมโห ด่าออกมาก็เก็บด่าละดอก ไม่ด่าคิดสิบดอก
“ทั้งหมดน่าจะสิบห้าดอกแล้ว” ชวีพูดยิ้ม ๆ
คนฟังถึงกับอ้าปากค้าง แต่เธอจะกลัวทำไม ในเมื่อเขาไม่มีทางเอาคืนเธอได้อยู่แล้ว คนไม่กลัวยังเบะปากใส่
“นี่เหรอวิถีสุภาพบุรุษ” เจนิตามองผู้ชายตรงหน้า ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่ชายของเพื่อนนะ เธอจะด่าให้อีก
[1] ภาคีพระเอกจากเรื่อง ท่านประธานร้อนเร่า
- ผู้เขียน
