เจอคำพูดนี้ของชัญญาเข้าไป แพรดาวก็ต้องเป่าลมออกปากช้า ๆ ถ้าให้ถามตัวเองเธอก็อยากให้มันเป็นแบบนี้ไปก่อน รู้สึกว่ามีอะไรมาเยียวยาหัวใจช่วงนี้ได้บ้างก็ยังดี
“อึ้ง แปลว่าไม่อยากให้เขาไปไกล ๆ หรอกใช่ไหม”
“ไม่รู้สิ พอมีเขาแล้วมันทำให้แพรรู้สึกดีขึ้น ไม่แย่เหมือนก่อนหน้า มันมีหลายเรื่องเกิดขึ้นจอมก็รู้นี่ ถ้าแพรจะต้องรู้สึกเสียใจอีกครั้ง ก็ไม่เป็นไรมั้ง เจ็บให้พอให้สาสมกับความง่ายของตัวเองไป”
“ยัยแพร” ชัญญาเองก็ให้คำปรึกษาไม่ถูกเหมือนกัน มันซับซ้อนซ้อนทับกันอยู่แบบงง ๆ
“งั้นก็คบกับเขาไปก่อนสิ”
“เอ๋”
“ไหน ๆ มันก็เลยเถิดกันไปแล้ว ก็ลองคบหาดูใจกับเขาไปก่อนดีไหม ค่อย ๆ ดูเขาไปก่อน”
“แพรไม่รู้ว่าเขาอยากคบกับแพรหรือเปล่า” แพรดาวไม่มั่นใจว่ารู้จักเขาดีพอไหม ทุกอย่างเร็วเกินไปจริง ๆ
“กรรมอีกแล้ว ไม่รู้ก็ถามไปตรง ๆ เลยสิ จะได้ดูเขาไปด้วย ว่าเขาจริงใจหรือแค่หยอกเล่น” ชัญญาบอกไปแล้ว แพรดาวก็นิ่งเงี
