รุ่งอรุณของอีกวัน
ขณะริสากำลังเดินไปยังหน้าปากซอยเพื่อขึ้นรถประจำทางตามปกติ เสียงแตรรถก็ดังขึ้นด้านหลังก่อนที่รถคันนั้นจะจอดเทียบข้าง ๆ เธอ ประตูคนขับถูกเปิดแล้วชายหนุ่มร่างใหญ่ก็ลงจากรถ วิ่งไปฉวยข้อมือเธอไว้
“ ริสา ทำไมไม่รอพี่ล่ะคะ ” ผิวเนื้อที่โดนมือเขาแตะร้อนวูบ เธอพยายามสลัดมือเขาออกแต่นอกจากจะไม่สำเร็จแล้ว เขายังดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดอีกด้วย
“ อุ๊ย พี่วิน ทำอะไรคะ อย่านะ นี่มันกลางถนนเดี๋ยวคนอื่นเห็น ” เขาไม่ปล่อยแถมยังก้มลงมาจูบเบา ๆ ที่แก้มนวล แล้วเลื่อนไปกระซิบข้างหูเบา ๆ
“ ถ้าอย่างนั้น เราไปที่ไม่มีคนเห็นกันไหมคะ ” ก่อนจะแตะริมฝีปากที่ติ่งหูนุ่มนิ่ม แลบลิ้นออกมาดูดดุนขบกัดมันเบา ๆ แค่นั้น กลางหว่างขาสาวเจ้าก็ตอดตุบ ๆ
ทำไมเธอมีปฏิกิริยาตอบสนองทางเพศต่อเขาอย่างหนักหน่วงจนควบคุมไม่ได้แบบนี้นะ !
“ มะ... ไม่ ” ห
