บทที่ 17 หวาดกลัว

1280 คำ

“ถ้าพอใจพี่แล้วก็ไปส่งฉันกลับบ้านเถอะ” “ทำไมอยู่กับฉันแล้วมันลำบากใจขนาดนั้นเลยหรือไง อีกอย่างอ้าขาให้ฉันเอาขนาดนั้นจะไปทำกับคนอื่นก็คงยากหน่อย” “พี่กร !” “อย่ามาขึ้นเสียง !” “ทำไมจะขึ้นไม่ได้ในเมื่อพี่แม่งโคตรปากหมาเลย” “ฟ้า !!” “ทำไม !!” “แค่ได้กอดไอ้หน้าอ่อนครั้งเดียวก็เปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอวะ จะไปเอากับมันหรือไง หรือมันเสนออะไรให้ล่ะ” เพียะ ! “แค่พี่ได้มีอะไรกับฉัน ไม่ใช่จะดูถูกกันยังไงก็ได้นะ” “...” “พี่บอกเองว่าระหว่างเราเป็นแค่ความสัมพันธ์ปลอม ๆ แล้วจะมาวุ่นวายอะไรหนักหนา แล้วก็ไม่เห็นจะมีเหตุผลที่พี่ต้องโกรธเลย รอให้ฉันไปเอากับคนอื่นก่อนสิค่อยมาโวยวาย” นภาลัยสบสายตาอีกคนอย่างโกรธเกรี้ยวที่เขาเอาแต่ดูถูกเหยียดหยามเธออยู่ได้ โดยที่ไม่รู้เลยว่าสายตาของตนฉายแววตัดพ้อเจือปนมาด้วย และดราก้อนสังเกตเห็นมันเต็มสองตา ทว่าภาพที่เขาเห็นและท่าทีของเธอที่แสดงออกทำให้ดราก้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม