ดราก้อนขับรถต่อไปได้ไม่นานก็ต้องหยุดเพราะความรู้สึกมากมายอัดแน่นจนหายใจแทบไม่ออก กำปั้นหนัก ๆ ทุบพวงมาลัยตรงหน้าเพื่อระบายความอัดอั้นในใจ ก่อนที่เสียงโทรศัพท์จากน้องสาวจะดังขึ้นอยู่หลายครั้งกว่าดราก้อนจะรับเพื่อตัดรำคาญ
(“ไงพี่ชายเอาตัวยัยฟ้าไปเหรอ”)
“ทำไมยัยนั่นโทรไปฟ้องหรือไง”
(“โทรอะไร ลี่โทรหายัยฟ้าไม่ติดด้วยซ้ำ แล้วนี่พี่ส่งเพื่อนลี่ถึงบ้านหรือยัง”)
“…”
(“ฮัลโหลพี่กรได้ยินไหม เฮ้อ ลี่ก็ไม่อยากยุ่งเรื่องของพวกพี่หรอกนะ แต่เห็นคุณดินบอกว่าท่าทางพี่ดูโกรธมากเลยจะโทรมาบอกว่า วันนี้ยัยฟ้าแค่มาเป็นเพื่อนลี่เฉย ๆ นะ ส่วนคนที่พี่เห็นอยู่กับยัยฟ้าคือคนที่ลี่คุย ๆ -”)
“ว่าไงนะ !”
(“พี่จะตะโกนทำไมเนี่ย”)
ดราก้อนไม่ตอบคำถาม เขากดวางสายก่อนจะหักพวงมาลัยกลับไปยังจุดที่ปล่อยให้นภาลัยลงจากรถทันที
“เวรเอ๊ย !!” ดราก้อนสบถด้วยความหงุดหงิดขณะที่ฝ่าเท้าเหยียบคันเร่งไม่ลดละ ตาคมมองถนนว่างเป
