ตกเย็น
ครืน ครืนนน ~
เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงดังขึ้น ปลุกให้คนที่กำลังหลับตื่นจากห้วงความฝัน มือหนาควานหามือถืออย่างสะเปะสะปะ ก่อนจะลืมตาขึ้นดูรายชื่อที่ปรากฎบนหน้าจอ
"มิเกล แม่เธอโทรมา" พอเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ มือหนาก็สะกิดเรียกร่างบางในอ้อมกอดเบา ๆ จนมิเกลค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมามองอย่างงัวเงีย ก่อนจะยื่นมือไปรับโทรศัพท์จากเขา แต่ก็ถูกเขาชักมือกลับและกดรับให้ พร้อมกับกดเปิดลำโพงให้ได้ยินด้วย
(ทำอะไรอยู่ลูก แม่โทรหาตั้งหลายสายก็ไม่รับ)
"หนู...หนูเผลอหลับไปค่ะแม่ แม่มีอะไรหรือเปล่าคะ" มิเกลเอ่ยตอบเสียงงัวเงียพร้อมกับถามกลับในทันที
(น้องอยู่กับหนูหรือเปล่า แม่โทรหาเท่าไหร่ก็ไม่ยอมรับสาย)
น้ำเสียงห่วงใยของคนเป็นแม่ ทำให้มิเกลรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที อาการงัวเงียเมื่อครู่นี้หายไปแทบหมด
"ยะ..อยู่ค่ะ" เธอตอบเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับจ้องมองคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ข้าง
