บทที่ 3
2070 คำ
เรียวยังคงนั่งจ้องมองประตูห้องน้ำด้วยสายตาคาดโทษคนที่อยู่ด้านใน คอยดูเถอะออกมาเมื่อไหร่เจอดีแน่!
ครืน~ ครืน~
"มีอะไร!" มือหนากดรับสายแทบจะทันทีที่เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ก่อนจะกรอกเสียงลงไปอย่างหงุดหงิด
(คุณท่านเรียกพบด่วนครับนาย)
"เออ! เดี๋ยวกูลงไป" ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรด่วนขนาดนั้นถึงทำให้ผู้เป็นพ่อกับแม่เรียกหาเขาด่วนแบบนี้
(ครับนาย)
"ฉันกลับมาเธอได้จมเตียงแน่มิเกล" ก่อนจะเดินออกไปก็ยังไม่วายหันมามองประตูห้องน้ำ และพูดอย่างคาดโทษเธอไว้
เรียวเดินออกมาจากห้องของมิเกลอย่างเปิดเผย ก่อนจะก้าวเดินไปที่ลิฟต์เหมือนปกติทุกวัน เขาสามารถเข้าออกที่นี่ได้อย่างไม่มีใครสงสัย เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะว่าห้องฝั่งตรงข้ามกับห้องเธอมันคือห้องของเขาไงล่ะ เขาก็พักอยู่ที่นี่เหมือนกัน แค่ซื้ออีกห้องไว้บังหน้า เพื่อไม่ให้มีใครสงสัย แต่ก็ไม่เคยไปอยู่ห้องตัวเองสักครั้ง และที่สำคัญคอนโดแห่งนี้ก็ค่อนข้างเงียบสงบและเป็นส่วนตัวสุด ๆ ความปลอดภัยระดับดีเยี่ยม ถ้าไม่ได้พักอยู่ที่นี่บุคคลภายนอกก็ไม่สามารถเข้ามาได้
"เกิดอะไรขึ้นครับนายทำไมหน้านายถึง..." แม็กซ์เอ่ยถามอย่างตกใจ ที่เห็นใบหน้าของเจ้านายหนุ่มมีรอยแดงเหมือนรอยนิ้วมือ
"โดนเมียตบ" เรียวตอบอย่างไม่สบอารมณ์นัก
"คุณมิเกลนี่ตีน เฮ้ย! มือหนักเหมือนกันนะครับ เล่นซะเห็นรอยมือชัดเจนเลย"
ปึก!!
"เดี๋ยวมึงจะโดนตีนกูไอ้แม็กซ์" ไม่พูดเปล่าเขายังยกเท้าขึ้นถีบเข้าไปที่หลังเบาะรถ ที่แม็กซ์นั่งอยู่ข้างคนขับอย่างแรง
"ออกรถสิวะ! มีเรื่องด่วนไม่ใช่หรือไง"
"ครับ"
ร่างสูงก้าวเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของตระกูลด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง และเคร่งขรึมตามสไตล์ของเขา นานแล้วที่ไม่ได้กลับมาที่บ้านใหญ่ เพราะมัวแต่ทำงานจนแทบไม่มีเวลากลับมาหาพ่อกับแม่ หรือจะบอกว่า เพราะมัวแต่ขลุกอยู่กับคนตัวเล็กที่เป็นเจ้าของรอยนิ้วมือบนหน้าเขาอยู่ที่คอนโดก็ได้
"มัมมีธุระอะไรสำคัญหรือเปล่าครับ ถึงได้เรียกผมมาดึกขนาดนี้" พอมาถึงเรียวก็เอ่ยถามทันที ถ้ามีเรื่องด่วนอะไรก็จะได้รีบคุย เพราะเขาต้องรีบกลับไปจัดการคนดื้อให้จมเตียง
"นั่นหน้าไปโดนอะไรมา" คุณผู้หญิงของบ้านเอ่ยถามลูกชายด้วยสายตาจับผิด
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ตกลงแล้วมัมมีธุระอะไรกับผมครับ" เรียวตอบปัดไปก่อนจะถามต่อ
"พรุ่งนี้มัมกับแด๊ดจะไปคุยเรื่องงานแต่ง เพราะหนูติน่ากลับมาจากอังกฤษแล้ว แล้วแกก็ต้องพาน้องไปลองชุดแต่งงานด้วย" น้ำเสียงจริงจังของมารดาทำเอาเรียวถึงกับแอบถอนหายอย่างเบื่อหน่าย นี่เรียกเขามาดึกดื่นเพราะเรื่องแค่นี้งั้นเหรอ?
"พรุ่งนี้ผมมีประชุมงานเปิดตัวเครื่องเพชร คงไม่สะดวก..."
"งั้นไว้เสร็จจากงานก็พาน้องไปลองชุด ส่วนที่เหลือมัมจัดการเอง" ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบแม่ของเขาก็พูดแทรกขึ้นมาทันทีอย่างรู้ทัน ว่าเขากำลังจะยื้อเวลาไว้อีก
"ครับ" ก่อนจะยอมตอบตกลงอย่างเลี่ยงไม่ได้
หลังจากที่คุยธุระกับมารดาเสร็จ เรียวก็ตรงกลับมาที่คอนโดเลยทันที ตลอดทางก็เอาแต่คิดถึงใบหน้าสวย ๆ ของมิเกลตลอดเวลา นี่หรือเปล่าที่เขาบอกว่าเวลาของความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ
สายตาคมจ้องมองใบหน้าสวยของคนตัวเล็ก ที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงอย่างสบาย ที่ตอนนี้แก้มเธอนั้นมีรอยแดงเพราะฝีมือของเขา ก่อนที่สายตาจะไล่ต่ำลงมาที่เนินอกขาวผ่องของเธอ หน้าอกอวบใหญ่ที่ล้นทะลักออกมานอกชุดนอนสายเดี่ยวทำให้เขาถึงกับปวดหนึบที่แก่นกายใหญ่อย่างทรมาน
"อื้อ!" ร่างบางพลิกตัวหนีสัมผัสวาบหวามอย่างนึกรำคาญ ใบหน้าหล่อคมซุกลงกับซอกคอระหงที่มีกลิ่นกายหอมอ่อน ๆ ของเธออย่างอดใจไม่ไหว
"อื้อ คนจะนอน!"
"จะนอนก็นอนไปสิ" เขาตอบทั้งที่ยังคงคลอเคลียอยู่กับซอกคอระหงของเธอไม่ห่าง มือหนาก็สอดแทรกเข้าไปภายใต้ชุดนอนของเธออย่างวาบหวิว ลูบไล้สัมผัสเรือนร่างอันแสนเซ็กซี่ของเธออย่างหลงไหล
"เรียว!" เขาไม่ได้สนใจหรอกว่าเธอจะเรียกเขาเสียงต่ำเสียงสูงยังไง เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจกำลังเผยต่อสายตาเขาอยู่นี้ไง สองมือหนาบีบเคล้นหน้าอกหน้าใจคู่นั้นของเธออย่างมัวเมา ปลายลิ้นร้อนตวัดดูดเลียยอดประทุมถันสลับไปมาทั้งสองข้างอย่างมูมมาม
จ๊วบ จ๊วบ ~
"อืมม ~ " ปลายลิ้นร้อนยังคงตวัดดูดเลียอย่างหื่นกระหาย จนยอดประทุมถันของเธอแข็งเป็นไตด้วยปลายลิ้นของเขา
"นี่ฟังภาษาคนไม่รู้ระ…อื้อออ" คำพูดของเธอที่กำลังจะสรรหาคำมาด่าท่อเขาถูกกลืนหายลงไปเช่นเดิม เมื่อริมฝีปากหยักได้รูปของเขาประกบจูบลงมาบนริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปภายในอย่างหยอกล้อ ดูดดึงเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็ก ๆ ของเธออย่างช่ำชอง
จ๊วบ ๆ จ๊วบ ~
"อื้ออ ~ " เสียงหวานครางในลำคอเบา ๆ อย่างเคลิบเคลิ้ม ทำให้เขาพึ่งพอใจไม่น้อย แม้เธอจะปฏิเสธยังไงเขาก็ใช้ความช่ำชองที่มากกว่าเอาชนะเธอได้อยู่ดี
"ไหนบอกจะนอน เมื่อกี้ครางเสียงหวานเลยนะ หึ" พูดจบก็ซุกไซ้ใบหน้าหล่อเหลาเข้ากับซอกคอระหงของเธออีกครั้ง พลางดูดเม้มจนเกิดรอยแดง
"เรียวอย่าทำรอย!" มิเกลรีบห้ามทันทีเมื่อรู้สึกว่าเขาขบเม้มดูดดึงผิวเนื้อบริเวณต้นคอของเธอ
"โทษที เผลอไปหน่อย" เขาเงยหน้าขึ้นมาบอก ก่อนจะก้มลงซุกไซ้คลอเคลียซอกคอเธออย่างเดิม แต่ก็ยังคงขบเม้มฝากร่องรอยแห่งความเป็นเจ้าของไว้อีกอยู่ดี
ป้าบบบ!!
"อะไรของเธอวะ!?" เรียวถึงกับสะดุ้งและพลิกตัวกลับไปนั่งข้าง ๆ เธอทันที เมื่อเจอฝ่ามือเล็กของมิเกลฟาดเข้าที่กลางแผ่นหลังอย่างแรง
"อุ๊ย! ขอโทษ พอดีมือมันลั่น" มิเกลถึงกับกระตุกยิ้มชอบใจ ในเมื่อบอกดี ๆ ไม่ฟังเขาก็ต้องเจอแบบนี้แหละ หึ!
"ระวังจะลุกไม่ขึ้นนะมิเกล" เรียวถึงกลับขบกรามแน่นด้วยความรู้สึกแสบ ๆ คัน ๆ ที่แผ่นหลัง
มิเกลเบ้ปากใส่เขาอย่างหมั่นไส้ โดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองนั้น กำลังนั่งเปลือยเปล่าต่อล้อต่อเถียงกับเขาอยู่ สายตาคมจ้องมองเรือนร่างของเธอสลับไปมา ระหว่างเนินสามเหลี่ยมอวบอูมกับหน้าอกอวบใหญ่ทั้งสองข้างของเธอ
"ว๊ายยย!" ท่อนแขนกำยำตวัดเอวคอดของเธอเข้าหาตัวก่อนจะผลักให้นอนลงกับเตียง และขึ้นคร่อมร่างบางไว้ทันทีอย่างไม่รอช้า
"หมดเวลาเล่นแล้วที่รัก อ่าส์ ~ " พูดจบเขาก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกด้วยความรีบร้อน จนในที่สุดก็เปลือยเปล่าไปกับเธอ
"นี่! ตกลงจะเอาให้ได้เลยใช่ไหม" มิเกลถามพลางมองดูสีหน้าแสนทรมานของคนตัวโต
"แข็งขนาดนี้คิดว่าฉันเล่นหรือไงล่ะ" ปวดหนึบขนาดนี้เธอยังจะคิดว่าเขาเล่นอีกหรือไงกัน
ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตอบหรือพูดอะไรต่อ เขาก็ดันแก่นกายใหญ่ที่แข็งขืนกระตุกไปมาเข้าไปในร่องรักของเธอทีเดียวจนเกือบจะสุดลำอย่างไม่บอกไม่กล่าว ทำเอามิเกลมองตาขวางอย่างไม่พอใจทันที
"อ๊ะ! บอกกันก่อนสิ"
"ทั้งนุ่มทั้งแน่นเลย ซี๊ดด!"
ปึก! ปึก
แก่นกายใหญ่ขยับเข้าออกร่องรักคับแน่น ด้วยท่วงท่าและลีลาที่เชื่องช้าเนิบนาบ ไม่ได้ดูเลยว่าคนตัวเล็กนั้นทำหน้าบูดบึ้งแค่ไหน
จุ๊บ ~
"รู้ว่าอยากพัก แต่มันเข้าไปแล้วให้หยุดคงไม่ได้ เดี๋ยวก็เสียวเองแหละน่า" เรียวก้มลงกดจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอไปหนึ่งที ก่อนจะเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่ากระเส่า
"อ๊ะ ก็รีบ ๆ ทำสิจะได้นอน ง่วง!"
"หึ" เสียงแหบพร่าหัวเราะในลำคออย่างพึงพอใจ เอวสอบก็อัดกระแทกกระทั้นเข้าออกแบบไม่ยั้งแรงเลยสักนิด
ปึก! ปั๊บ ๆ ๆ
"อ๊ะ! อ๊าา เรียวเบา ๆ หน่อย"
"สะกดไม่เป็น ซี๊ด! เธอตอดฉันแน่นมากมิเกล" แม้ว่าเขาจะช่ำชองในเรื่องพวกนี้ แต่ก็ไม่เคยมีใครทำให้เขาหลงไหลและสติแตกได้เท่ากับเธอคนนี้เลยจริง ๆ
"อ๊ะ อ๊ะ เรียว...อ๊าา ~ " สองมือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อความเสียวซ่านกำลังเข้ามาเยือน ร่างบางบิดเร้าไปมาด้วยความเสียวกระสัน เมื่อถูกนิ้วหัวแม่มือของเขาคลึงจุดกระสันเสียวกลางกายสาวไปด้วย
"อยากได้อะไรที่รัก" น้ำเสียงแหบพร่าของเขาเอ่ยขึ้นใกล้กับใบหูของเธอ พร้อมทั้งขบเม้มเบา ๆ สร้างความเสียวซ่านให้แก่ร่างบางมากขึ้นไปอีก
"อื้ออ ระ...เรียว เรียว ~ " เรียวถึงกับกระตุกยิ้มกว้างที่ได้ยินเสียงหวานครางชื่อตัวเองด้วยน้ำเสียงกระเส่า
ริมฝีปากได้รูปบดขยี้จูบอันเร่าร้อนลงบนริมฝีปากเธออีกครั้ง มันทั้งร้อนแรงและเร่าร้อนในเวลาเดียวกัน เอวสอบก็ยังคงทำหน้าที่อัดกระแทกแก่นกายเข้าออกร่องรักคับแน่นของเธอตามอารมณ์ปรารถนาไม่มีหยุด
"อูยย~ เรียว อ๊ะ เกลเสียว…" เสียงหวานครางระงมไม่หยุดด้วยความเสียวซ่านแทบขาดใจ
"อ่าส์ ขมิบถี่เลยนะที่รัก ซี๊ด!"
"เรียว อ๊ะ อ๊ะ ~ เรียวแรงอีก" สองแขนเล็กเปลี่ยนมาโอบรอบคอหนาและกอดไว้แน่น จนหน้าอกหน้าใจอันมากล้นเบียดเสียดเข้ากับแผงอกแกร่ง ยิ่งสร้างความรัญจวนให้แก่เขามากขึ้น
"อืมม ~ " กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่นจนเป็นสัน แก่นกายยังคงผุดเข้าออกร่องรักรัวเร็วจนจับจังหวะแทบไม่ได้
ปั๊บ ปั๊บ
"ไม่ไหวแล้วเรียว ~ อ๊าา เกลไม่ไหวแล้ว อูยย ~ " ร่างบางสั่นเกร็งสะท้าน เมื่อกำลังจะแตะถึงจุดหมายปลายทางแห่งความสุข
"อ่าาส์ พะ..พร้อมกันที่รัก" เขาเองก็ไม่ต่างจากเธอ เมื่อกายแกร่งกระตุกเฮือกใหญ่ ก่อนที่ทั้งคู่จะปลดปล่อยความเสียวซ่านรัญจวนออกมาพร้อมกันอย่างสุขสมในที่สุด
"อ๊ะ อร๊ายยย ~ "
"อื้มม อ่าาส์!"
"ปล่อยในอีกแล้วนะ" เมื่อลมหายใจกลับมาเป็นปกติ เธอก็ตีหน้ายุ่งไม่พอใจใส่เขาทันที
ฟอดดด ~
"ก็ปล่อยในมันได้อารมณ์กว่า" จมูกโด่งกดลงบนแก้มเนียนที่แดงระเรื่อและชื้นไปด้วยเหงื่อเบา ๆ พร้อมกับถอดถอนแก่นกายออกจากร่องรัก แล้วพลิกตัวลงนอนข้างกายเธอ
"ไปเอาน้ำมาให้หน่อยจะกินยา" มิเกลเอ่ยสั่งคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ เสียงอ่อน ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ดึงผ้าห่มมาคลุมกายไว้อย่างหมิ่นเหม่
"ก็รู้ว่ามันไม่ดีจะกินทำไม"
"แล้วทำไมไม่ป้องกันล่ะ" เจอเธอย้อนถามเขาถึงกลับพูดไม่ออก ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปหยิบน้ำให้เธอทั้งสภาพนั้น… สภาพที่ไม่มีอะไรปกปิดร่างกายเลยแม้แต่ชิ้นเดียว
"เรียว!!" ทำเอามิเกลตะโกนลั่นกับความตีมึนของเขา เขาไม่อายแต่เธออาย
"มากกว่านี้ก็ทำมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วไหม"
"ไอ้คนทุเรศ!"
"หึ" เสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีของเรียวดังขึ้นไม่หยุด ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องนอนไปหยิบน้ำให้เธอ เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังจะขว้างหมอนใส่
- ผู้เขียน
