ร่างสูงของเรียวก้าวเข้ามาในบริษัทของตัวเองด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง แต่แววตานั้นดูดุดันกว่าทุกครั้ง เพราะหลังจากที่ถูกคนตัวเล็กเลือกตัดความสัมพันธ์และความผูกพันที่มีต่อกันแบบนั้น เขาก็ออกจากคอนโดมาเลยทันทีตามที่เธอต้องการเช่นกัน เพราะคิดว่าเธอจะรั้งเขาไว้สักนิด หรือโทรตามเขากลับไป แต่ก็เปล่าเลย…เธอไม่แม้แต่จะรั้งเขาหรือขอให้เขาอยู่ แถมยังทิ้งท้ายประโยคไว้ด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างไร้เยื่อใย และประโยคนั้นก็ยังคงดังก้องในหัวเขาไม่จางหาย
"ขอให้เรา...อย่าเจอกันอีกเลยนะ"
นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่เธอพูดกับเขา และเป็นประโยคที่ทำเขาหัวเสียอยู่จนถึงตอนนี้
"ท่านประธานคะ เอกสารต้องเซ็นค่ะ"
ทันทีที่เดินออกจากลิฟต์มาถึงหน้าห้องทำงานของตัวเอง เสียงเลขาสาวของเขาก็ดังขึ้นมาฉุดรั้งเขาให้หยุดมอง
"เอาเข้าไปในห้อง" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยบอกแค่นั้น แล้วเดินผ่านหน้ามาย่าเลขาสาวของตัวเองเข้าไปในห้องทำงานทันที
มาย่าย
