บทที่ 7

1679 คำ

หลังจากที่เหล่านักข่าวและสื่อสำนักต่าง ๆ ถ่ายรูปกันจนพอใจ ร่างสูงของเรียวก็รีบเดินลงจากเวทีทันที โดยที่มีติน่าเดินเกาะแขนเขาลงมาด้วยไม่ยอมปล่อย "พี่เรียวหาอะไรเหรอคะ" ติน่าถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นเขาเอาแต่มองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่างอยู่ เรียวไม่ได้ตอบแค่ปรายตากลับมามองคนที่ยังคงเกาะแขนเขาแน่นไม่ยอมปล่อย ก่อนจะหันไปเห็นลูกคนสนิทที่กำลังเดินเข้ามาพอดี "มีเอกสารด่วนครับนาย" แม็กซ์เอ่ยขึ้นอย่างรู้งาน เมื่อเดินมาถึง แล้วเห็นสีหน้าของเจ้านายหนุ่ม "อืม" เรียวขานรับในลำคอสั้น ๆ นึกขอบคุณลูกน้องตัวเองที่ช่วยมาดึงเขาออกจากงาน "พี่ต้องไปทำงานแล้วติน่า" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับแกะมือเล็กของติน่าที่กอดแขนเขาไว้แน่นออก "นั่นลูกจะไปไหน" แต่ไม่ทันที่เขาจะได้เดินออกไปจากงานด้วยซ้ำ เสียงของแม่เขาก็ดังขึ้นมาดึงเขาไว้อีกรอบ "ผมมีงานด่วนครับ" เขาหันกลับมาตอบคนเป็นแม่ด้วยน้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม