ฉันลืมตาขึ้นมาเห็นเพดานห้องที่ไม่คุ้นตาเป็นอย่างแรก ในคอขมเฝื่อน ร่างกายหนักอึ้งไปหมด แค่หายใจเข้าออกก็เจ็บเสียด ไม่ต้องพูดถึงตรงหน้าอกมันรวดร้าวยิ่งกว่ามีอะไรมากดทับซะอีก
ในหัวเคว้งคว้างนึกอะไรไม่ออกสักอย่าง ...ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนแล้วฉันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง
จำได้ว่าครั้งสุดท้ายฉันอยู่กับคลื่นไม่ใช่เหรอ จริงสิ! นี่อาจจะเป็นรีสอร์ตหรือเปล่านะ ทำไมทั้งเพดานทั้งห้องมันดูผิดแปลกไปจากความทรงจำ ฉันพยายามรีดเค้นภาพที่หลงเหลืออยู่ในหัวออกมาอย่างลำบาก ทันใดนั้นประตูห้องก็ผลักเปิดเข้ามา
ริกกี้!!!
ฉันจ้องใบหน้าเรียบนิ่งของเขาอย่างรู้สึกสับสน เขามาทำอะไรที่นี่? แล้วเกิดอะไรขึ้น ทำไม.... ฉันน่าจะอยู่กับคลื่นไม่ใช่เหรอ ริกกี้ชะงักไปแวบหนึ่ง ดวงตาคมกริบหรี่ลงเล็กน้อยก่อนเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างเตียง
“รู้สึกตัวแล้วเหรอ”
“.....”
“เป็นไง จำไรได้บ้าง” คำถามเหมือนชวนหาเรื่องนั่นทำฉันดึงสายตาที่เบือนหนี
