DANGEROUS TIME :: CHAPTER 2 [30%]
1319 คำ
DANGEROUS TIME
2
ตี้ยืนนิ่งค้างอยู่แบบนั้น ก่อนจะมองธามที่ดึงร่างของหญิงสาวเดินเข้าห้องไป ร่างบางทรุดตัวลงกับพื้นมองถุงยางที่ถูกใช้แล้วอย่างนิ่งๆ มือบางที่สั่นเทาเอื้อมไปหยิบมันขึ้นมาก่อนจะเปิดถังขยะที่อยู่ใกล้ตัวขึ้นและทิ้งมันลงไป น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลนองเต็มสองแก้มอิ่ม
“ฮึก...” เสียงสะอื้นที่ดังออกมา แต่หาให้คนในห้องรู้สึกหรือได้ยินไม่? ตี้ลุกขึ้นพาตัวเองไปที่ห้องทันที ก่อนจะเข้ามาในห้องน้ำและจัดการเปิดฝักบัวราดศีรษะตัวเองทั้งชุดนักศึกษา เพื่อหวังปัดเรื่องที่พบเจอออกไป แต่มันก็ไม่... ในเมื่อทั้งภาพและเสียงต่างยังคงดังอยู่ในสมองและสองหูของเธออยู่แบบนั้น เธอไม่คิดเลยว่าพี่ธามของเธอจะกลายมาเป็นแบบนี้ ถึงแม้จะรู้นิสัยของเขาว่าเป็นคนปากร้าย อารมณ์ร้ายและหยิ่งมากแค่ไหน แต่ทำไมถึงต้องทำแบบนี้ด้วย? ทำไมจะต้องพาผู้หญิงมาทำอะไรแบบนี้ด้วย เธอไม่เข้าใจจริงๆ
หลังจากเรื่องราวผ่านไปคืนหนึ่ง ตี้ก็ออกมาทำอาหารเช้า โดยที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าธามนั่นมีเรียนหรือเปล่า? แต่ดูจากลักษณะแล้วเขายังไม่ตื่นแน่นอน เธอเลยเลือกที่จะไปเคาะประตูเพื่อปลุกเขาทันที คุณป้าแม่ของพี่ธามสั่งไว้ให้ดูแลเขา และถึงแม้คุณป้าจะไม่ได้สั่ง เธอก็ต้องดูแลเขาให้ดีที่สุดอยู่ดี
ก๊อกๆ
“พี่ธามคะ เช้าแล้วนะคะ ไปเรียนได้แล้วค่ะ”
“...”
“พี่ธาม... พี่ธาม พะ...”
“จะตะโกนทำซากอะไรวะ คนจะนอน!!” ใบหน้าหล่อคมหงุดหงิดทันทีที่เห็นร่างบางตกใจกับเสียงและใบหน้าของเขา ตี้สะดุ้งก่อนจะมองเข้าไปในห้องก็เห็นว่าผู้หญิงคนเมื่อคืนยังคงนอนอยู่บนเตียงเขา ภายในห้องก็เละไปหมด แถมพี่ธาม ของเธอยังนุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว
“คะ คือว่าเช้าแล้ว พี่ไม่ไปเรียนเหรอ?”
“เสือกอะไรด้วย!! ฉันจะไปหรือไม่ไป มันก็เรื่องของฉัน”
“ตะ แต่ว่าคุณป้าบอกให้ตี้คอยดูแลพี่ธาม...”
“เลิกยุ่งวุ่นวายกับฉันสักที ยัยเฉิ่มคนใช้!!”
“...”
“เป็นแค่คนใช้อย่ามาเสนอหน้ามาสั่งฉัน ฉันจะไปหรือไม่ไปมันก็เรื่องของฉัน จำใส่หัวไว้ด้วย!! รำคาญเว้ย”
ปัง!! ประตูหน้าห้องของเขาถูกปิดลงอย่างแรง จนตี้แทบจะเซล้มกับแรงลม ใบหน้าหวานถอนหายใจออกมา ก่อนจะหมุนตัวไปหยิบกระเป๋าและเดินออกจากห้องไปทันที ตี้มาถึงมหาลัยก็มานั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ เพราะเธอมีเรียนสาย
“เฮ้ ตี้...”
“อ้าวแพน มาแล้วเหรอ?”
“อืม ว่าแต่ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ? ปกติหน้าตาก็เฉิ่มอยู่แล้วนะ ทำหน้าแบบนั้นยิ่งดูไม่ดีเข้าไปใหญ่เลย” ตี้ยิ้มให้กับคำทักทายของแพนที่ก็เหมือนเดิม คือเธอก็ยังคงแต่งตัวได้เซอร์และน่ากลัว แต่วันนี้เธอทาลิปสติกสีดำด้วยนะ ที่หัวมีผ้าคลุมลายตารางหมากรุกคลุมแค่ครึ่งหัว แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังดูสวยดุมาก
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไร”
“ก็ดี กินไหมฉันซื้อมาเผื่อ...” ใบหน้าหวานส่ายหน้าไปมา ก่อนจะมองรถสปอร์ตสุดหรูสีขาวของใครบางคนที่มาจอดตรงหน้า ร่างสูงของผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาดี มีผมสีน้ำตาลซอยละต้นคอ มีรอยสักที่ข้อมือขวาเป็นรูปพระอาทิตย์กำลังกวาดสายตามองหาใครอยู่ จนกระทั่งมาสบตากับเธอ เขาก็ชี้นิ้วมาที่เธอจนเธอตกใจ แต่ว่าใบหน้าหล่อแบบนี้เคยเห็นที่ไหนนะ?
“เฮ้ ยัยเฉิ่มคนเมื่อวาน”
“อะ อะ เออ?” ตี้มองรุ่นพี่? ใช่รุ่นพี่เธอแน่ เพราะดูจากการแต่งตัวแล้ว เขาน่าจะอยู่คณะใดคณะหนึ่ง แต่ทำไมถึงมาทักเธอล่ะ? เขาถือวิสาสะนั่งลงทันที จนแพนที่กัดขนมปังอยู่มองอย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่
“พี่รู้จักหนูด้วยเหรอ?”
“เธอ ยัยเฉิ่มเมื่อวานที่ไปหาไอ้ธาม”
“เอ๋? ระ หรือว่าพี่... พี่คือคนที่นั่งอยู่กับพี่ธามเมื่อวาน”
“ใช่แล้ว ฉันเป็นเพื่อนไอ้ธาม”
“แล้วพี่มีอะไรกับหนูเหรอ?” ร่างหนายิ้มมุมปาก ก่อนจะมองตี้ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ จนตี้ที่ไม่ทันคนก็ได้แต่มองเขาด้วยสายตางงงวย แต่ทว่ากับเป็นแพนที่ออกอาการไม่ชอบใจผู้ชายคนนี้มากๆ
“พี่ชื่อซัน เป็นเพื่อนกับไอ้ธาม แล้วน้องเฉิ่มล่ะ?”
“นี่พี่ ถามชื่อคนอื่นเนี้ย? เขาให้ถามกันแบบนี้เหรอ?” ตี้มองแพนที่สบตากับซันอย่างไม่พอใจ จนร่างหนามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า และเค้นหัวเราะจนแพนเริ่มมีอารมณ์ตงิดๆ แล้วสิ
“คือพี่ไม่ได้ถามน้องนะครับ อยู่เฉยๆ ก็ไม่มีใครเขาหาว่าน้องเป็นใบ้หรอกนะครับ”
“ใช่ หนูไม่ได้เป็นใบ้ แต่พี่มีความเป็นสุภาพบุรุษปะวะ มาถึงก็มาเรียกเพื่อนหนูว่ายัยเฉิ่มๆ ไร้มารยาทมาก”
“เฮ้ยน้อง พูดงี้ก็สวยอ่ะดิ”
“โทษทีนะ พอดีหนูสวยอยู่แล้ว...” ซันทุบโต๊ะทันทีที่มองใบหน้าสวยของรุ่นน้องคนนี้ ถึงแม้จะแต่งตัวประหลาดๆ แต่ทว่าใบหน้าสวยๆ กับหุ่นเอ็กซ์ๆ ที่เขามองปราดเดียวก็รู้เนี้ย มันไม่ได้เข้ากับคำพูดคำจาเลยสักนิด... แถมยังแต่งตัวเองได้เซอร์สมกับเป็นเด็กนิเทศฯ เลยจริงๆ ใบหน้าหล่อไม่สนใจแพนแต่หันกลับไปมองตี้ที่อึ้งอยู่กับการทะเลาะของซันและแพน
“คือพี่ซันมีอะไรกับตี้หรือเปล่า?”
“เหอะ คืองี้ พี่อยากถามว่า น้องเป็นอะไรกับไอ้ธามเหรอ?”
“...”
“มันไม่เคยบอกพี่เลยนะว่ามีน้องสาว หรือญาติที่ไหน จะมีก็แต่บอกว่ามีไร่องุ่นเวลารักอยู่ที่เหนือ แล้วน้องเป็นใคร? ทำไมถึงรู้จักมัน” ตี้สบตากับซันที่มีความอยากรู้มาก เพราอะไรนะเหรอ? ก็เพราะว่าเขาอยากจะรู้จักเพื่อนตัวเองให้มากขึ้นนะสิ เพราะรู้จักกันตั้งแต่เรียนปีหนึ่งยันปีสองแล้ว เขายังไม่รู้อะไรในตัวมันมากมายเลย เพราะธามเป็นคนไม่ค่อยชอบเล่าเรื่องตัวเองให้เพื่อนฟังเท่าไหร่ และยิ่งเมื่อวานที่เขาเห็นท่าทางของมันแล้ว ก็ทำให้ยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่
“เสือก...”
“พะ แพน”
“บ้าจริง รุ่นน้องคนนั้นเสือกจริงๆ นะ ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านซะจริง” แพนยักคิ้วให้กับซันที่หรี่ตามองอย่างอาฆาต แต่ช่างเถอะ เขาไม่มีเวลามาต่อปากต่อคำกับยัยเพิ้งทอมนี่หรอก...
“ว่าไงน้องตี้?”
“คือ ตี้อาศัยบ้านพี่ธามอยู่ที่ไร่ค่ะ... แม่ของตี้เป็นคนดูแลไร่และก็แม่ของพี่ธาม ตี้สอบติดมหาลัยที่พี่ธามเรียนอยู่ คุณป้าแม่พี่ธามก็เลยให้ตี้มาคอยดูแลพี่เขาค่ะ”
“อ่อ...”
“รู้แบบนี้คงหายเสือกได้แล้วเนาะตี้”
“นี่น้องทอมครับ”
“พี่ว่าใครเป็นทอมวะ!!”
“ถ้าน้องจะหึงพี่กับน้องตี้สุดเฉิ่มเนี้ย อย่าหึงพี่ให้เสียเวลาเลยครับ เพราะพี่นิยมเด็ดดาวมหาลัย... เฉิ่มแบบน้องตี้ กับเพิ้งทอมบอยแบบน้องแพน พี่ไม่เอาให้เสียน้องชายพี่เล่นหรอกครับ”
- ผู้เขียน
