DANGEROUS TIME :: CHAPTER 2 [70%]
746 คำ
“พี่ซัน!!”
“ขอบคุณสำหรับคำตอบนะครับน้องเฉิ่มตี้ พี่ไปล่ะ ว่างๆ น้องก็สั่งสอนแฟนทอมเพิ้งน้องหน่อยนะครับ ให้มีมารยาทกับคนที่เป็นรุ่นพี่บ้าง ไปนะ”
“ไอ้พี่ซัน ไอ้บ้า!!”
“แพนใจเย็นสิ...” ตี้มองร่างสูงที่เดินขึ้นรถและขับออกไปทันที ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างมึนงง ในเมื่อพี่ซันมาเรียน? แล้วทำไมพี่ธามถึงบอกว่าไม่มีเรียนล่ะ หรือว่าพี่ธามจะไม่เข้าเรียน? บ้าจริง แบบนี้คุณป้าต้องเป็นห่วงแน่เลย
หลังจากที่เรียนเสร็จพูดง่ายๆ เลยตี้เองก็ไม่มีกะจิตกะใจจะเรียนเลยสักนิด เพราะไม่รู้ว่าธามได้เข้าเรียนหรือเปล่า? สิ่งที่คุณป้าเป็นห่วงมากที่สุดคือเรื่องเรียนของพี่ธาม ที่คุณป้ามักจะเล่าให้เธอฟังบ่อยๆ ว่าพี่ธามไม่ค่อยจะเข้าเรียนและเที่ยวบ่อยมาก ถึงอย่างนั้นคุณป้าถึงได้ส่งเธอมา แน่นอนว่าเธอจะต้องดูแลพี่ธามให้ดีที่สุด
“แพน เดี๋ยวเรากลับก่อนนะ”
“อือ ไปส่งป่ะ”
“ไม่ต้อง ขอบใจนะ” ตี้ยิ้มให้กับแพนและวิ่งออกจากมหาลัยไปทันทีเพื่อไปให้ถึงคอนโด ให้เธอเดานะพี่ธามยังคงอยู่ที่คอนโดแน่นอน ร่างบางมาถึงหน้าห้องก็เปิดประตูเข้าไป จริงๆ ด้วย ร่างหนากำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำอยู่ และดูเหมือนจะเตรียมตัวออกไปข้างนอกด้วย
“พะ พี่ธาม!!”
“มีอะไร?”
“วันนี้พี่มีเรียน ทำไมพี่ไม่ไปเรียนล่ะคะ”
“รู้ได้ไงว่าฉันมีเรียน?” ธามเงยหน้าสบตากับตี้ที่สะดุ้งสุดตัว ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วทันที ก่อนจะเดินตรงมากระชากร่างบางเข้าหาตัวเอง จนตี้ตกใจ
“คะ คือว่า... พี่ซันเพื่อนพี่มาหาตี้วันนี้”
“มันไปทำไม?”
“พี่ซัน ถามว่าตี้เป็นใคร? ตี้ก็เลยบอกไป...”
“สาระแนไม่เข้าเรื่อง!!”
พลั่ก!!
ตุ้บ!!
“อึก...”
“ไปบอกมันว่าอะไร พูดมาดิ!!”
“ตะ ตี้แค่บอกว่าตี้เป็นลูกคนใช้ แค่นั้นค่ะ” ร่างบางจับไปที่สะโพกของตัวเองที่ถูกร่างหนาผลักให้ล้มลงกับพื้น เงยหน้าสบตากับธามที่แสยะยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะก้มตัวลงชี้นิ้วมาที่หัวของเธออย่างเยาะเย้ย
“ดี!! เพราะถ้าเธอพูดอะไรไปมากกว่านั้น ฉันไม่เอาเธอไว้แน่ เป็นแค่ลูกคนใช้ อย่ามาสะเออะยุ่งเรื่องของฉันให้มันมากนัก”
“ตะ แต่ว่าคุณป้าเป็นห่วงพี่เรื่องเรียนมากนะคะพี่ธาม”
“แล้วไง? แม่ไม่ได้มาคุมฉัน เพราะงั้นถ้าเธอไม่เสือกโทรไปบอกแม่ฉัน แม่ฉันจะรู้ได้ไง!!”
“พี่ธาม แต่พี่กำลังเรียนอยู่นะคะ ที่สำคัญพี่...”
“อย่ามาสั่งสอนฉัน!!” เสียงตวาดของธามดังขึ้นทำให้ตี้หลับตาลงอย่างหวาดกลัว ธามถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถและเดินออกประตูไป ปล่อยให้ตี้นั่งมองแผ่นหลังหนาตาละห้อยอย่างเศร้า
ธามขับรถหรูของตัวเองมาที่ผับ เมื่อเห็นหน้ายัยเฉิ่มตี้ทีไรก็หงุดหงิดมันทุกที เกลียด ไม่ชอบ!! ยัยเฉิ่มนั่นมันน่ารำคาญ และที่สำคัญเป็นแค่ลูกคนใช้ ยังจะชอบมาทำตัวสั่งสอนเขาอีก เหอะ ยิ่งพูดแล้วยิ่งหงุดหงิด แม่นะแม่ ทำอะไรไม่เคยนึกถึงกันเลย ให้ตายเหอะ!! ธามเดินตรงเข้าในผับ มองหาเพื่อนของตัวเองที่นั่งอยู่กับสาวๆ ก่อนฟุบตัวลงหยิบเหล้ามากระดกดื่มทันทีอย่างหงุดหงิด
“เป็นห่าอะไรของมึง เมียไม่ให้มาหรือไง?”
“ใครเมียกูไอ้ซัน พูดให้ดีๆ เออใช่... มึงไปถามอะไรกับยัยเฉิ่มตี้วะ!!” ซันที่กำลังคลอเคลียกับสาวสวยอยู่ก็ผุดยิ้มออกมาทันที
“แหม ซ่อนเมียเฉิ่มไว้ก็ไม่บอก ไอ้ห่า”
“พ่อมึงสิ ไอ้ฟาย เมียเหี้ยอะไร... ยัยนั่นมันเป็นแค่ลูกคนใช้ ที่สำคัญ แม่กูดันหาภาระมาให้ไง!!” ยิ่งพูดเรื่องนี้ธามก็ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ มองร่างสาวสวยที่นั่งอยู่ข้างกายก็ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย
“แสดงว่าแม่มึงอ่ะ ต้องหาเมียให้มึงแน่ แต่น้องเฉิ่มตี้ดูไปดูมาก็น่ารักดีนะ มึงไม่สนเหรอ?”
- ผู้เขียน
