การทานอาหารในมื้อค่ำของทั้งคู่เต็มไปด้วยความเงียบงัน หว่าอิ๋งก้มหน้าก้มตาทานอาหารตรงหน้า พยายามทำตัวปกติเพื่อลดความตึงเครียดลง
หยี่หานวางตะเกียบลงแล้วมองหน้านาง ตัดสินใจที่จะพูดอะไรบางอย่างในตอนนี้ ก่อนที่นางจะหลบเข้าห้องไปแล้วไม่ได้คุยกัน
“เรื่องเมื่อคืนนี้...”
“เรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น จงลืมมันไปเถิดเจ้าค่ะ คุณชายอย่าได้พูดถึงมันอีกเลย” หว่าอิ๋งรีบพูดออกมา ให้นางเป็นฝ่ายถอยออกมาดีกว่าให้เขาต้องพูดจาให้นางเจ็บช้ำ
“ทำไมเล่า ในเมื่อข้าทำผิดต่อเจ้าถึงสองครั้ง ไยเจ้าต้องทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“เรื่องของข้ามันไม่ใช่เรื่องที่คุณชายควรกังวลใจ ตอนนี้ท่านมีหน้าที่อ่านตำราและฝึกฝนเตรียมตัวสอบเท่านั้น อย่าได้นำมันมาใส่ใจเลยเจ้าค่ะ ข้าไม่ได้คิดมากอันใด ไยคุณชายต้องคิดมากแทนข้าด้วยเล่า” นางพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใส
“นี่เจ้า...”
“อย่าลืมนะเจ้าคะ ว่าคุณชายจะเข้าสอบเพื่อจุดหมายอันใด ที่ผ่านมาเ
