ตอนที่ 12

1429 คำ

หลิวเรอจินเลือกเดินเข้าไปที่ห้องก่อนจะใส่เสื้อผ้าที่รัดกุมและเดินไปสะพายตระกร้าสะพายขึ้นหลังเหมือนกับคนของตัวเอง ที่เดินนำหน้ามุงหน้าขึ้นเขาที่พวกเขาสำรวจยังไม่ถึงไหนเลย คงต้องใช้เวลาอีกหลายวันกว่าจะถึงต้นน้ำจากข้างบนเขาสูงชันก็เลาะไปตามลำธารนี้ขึ้นไปจนถึงต้นน้ำข้างบน ซึ่งกุนซือกับท่านอ๋องก็ตามนางไปด้วยเช่นเดียวกันและคนสนิทของทั้งสองหนุ่มอีกหลายคนจึงทำให้มีแรงงานให้ขนของป่าเพิ่มอีกหลายคน พอเดินเลยจุดเดิมขึ้นมาอีกไม่มากหลิวเรอจินเริ่มมองหาเห็ดป่าและบอกคนของนางลงมือเก็บให้ได้เยอะที่สุดและให้คนของท่านอ๋องกับกุนซือช่วยเก็บด้วยผักป่าด้วยนางก็บอกให้ทุกคนรู้ว่ามีชนิดไหนที่กินได้บ้าง ให้คนงานที่พ่อบ้านตำหนักอ๋องอีกหกคนขุดหน่อไม้ให้ได้เยอะที่สุดและปลอกเปลือกให้เรียบร้อย ส่วนท่านอ๋องกับกุนซือเดินตามหลิวเรอจินและมองนางสั่งคนงานด้วยความทึ่ง เห็ดแต่ละชนิดดูได้ไม่ยากเลยอะไรที่มีแมลงกินนั้นคือเห็ดไม่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม