อ๋องเย่ซิวหลางตกใจที่ได้ยินพระชายาร้องลั่นก่อนจะโถมตัวใส่ชายหนุ่มและร้องอย่างดีใจชายหนุ่มจับพระชายาหันซ้ายหันขวาว่าโดนอะไรต่อยนางหรือเปล่า
"จินเอ๋อร์น้องเป็นอะไรเหรือเปล่าถึงร้องดังเช่นนี้" ท่านอ๋องถามนางด้วยความเป็นห่วง
กุนซือรวมทั้งคนสนิทที่วิ่งมาก็มองรอบๆบริเวณที่พระชายาวิ่งไปทุกคนถือดาบเตรียมพร้อมสำหรับจู่โจมทันที
"เอ้อ!!!....คือหม่อมฉันขอโทษเพคะท่านอ๋องคือว่าหม่อมฉันดีใจที่ได้เจอของที่กำลังตามหาพอดีเพคะ"
นางตอบก่อนจะดันตัวออกจากอ้อนกอดของพระสวามีแล้วส่งยิ้มแห้งๆให้เขาและพูดขอโทษทุกคนที่นางทำให้ตกใจ
กุนซือหนุ่มถึงกับอึ้งกับท่าทางของพระชายาที่ขอโทษทหารที่วิ่งตามมาด้วยความตกใจไม่แพ้กัน เขาจึงกะแอมเบาๆและพูดว่า
"พระชายาไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วแล้วอะไรละคือสิ่งที่ทำให้พระชายาดีใจถึงกับกรีดเสียงร้องดังลั่นป่า"
เขาเอามือลูบท้ายทอยแก้เก้อกันไปทุกคนที่ยืนล้อมท่านอ๋องกับพระชายาในตอนนี้
หลิวเ
