บทที่ 2 (สืบ!!)
1500 คำ
บทที่ 2 (สืบ!!)
~~ณ คฤหาสน์มาเอล ประเทศฝรั่งเศส~~
~~ห้องทำงานของท่านดีโอดาด
"ได้ข้อมูลเรียบร้อยครับนายท่าน" อองรีรายงานต่อผู้เป็นนาย
"ว่ามา!!"
"เมื่อ 19 ปีที่แล้ว ณ คฤหาสน์ตระกูลอชิรภัทร ผู้ที่บงการอยู่เบื้องหลังการสั่งฆาตกรรมสังหารยกครัวตระกูลอชิรภัทร คือน้องชายต่างบิดามารดา ที่ถูกเก็บมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม ท่านพลเอกภัทรเดช บวรภักดีอนันต์ครับ ปัจจุบันดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุด และประธานกรรมการบริษัทกลุ่มโรงพยาบาลเอกชนครับนายท่าน
"หึ..คุณอา..เปลี่ยนนามสกุลใหม่เป็นบวรภักดีอนันต์..ตระกูลของมึงจะต้องแหลกเป็นผุยผง!!" ดีโอดาดพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกแววตาสุดแสนอำมหิต
........................................................................
~~ณ คฤหาสน์ตระกูลบวรภักดีอนันต์~~
~ห้องนอนส่วนตัวของคุณหนูเกรซ
"แกต้องช่วยฉันนะยัยริบบิ้น..นะ..นะแกนะ" เสียงของคุณหนูเกรซร้องขออ้อนวอนอย่างสุดกำลัง
"แต่บิ้น..เออ..บิ้นไม่กล้าไปหรอกค่ะ" ริบบิ้นตอบเสียงตะกุกตะกักอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
"แกมันนังเนรคุณ พ่อกับแม่ฉันรับเลี้ยงแกมาตั้งแต่ยังเด็ก ให้ข้าว ให้น้ำ ส่งเสียเลี้ยงดูให้แกเรียนจนจบ จนตอนนี้แกอายุ 22 ปีแล้ว แกรู้บ้างมั้ยว่าครอบครัวของฉันต้องเสียเงินกับแกไปตั้งเท่าไหร่!!" คุณหนูเกรซที่เห็นริบบิ้นมีท่าทีไม่เชื่อฟัง...เธอจึงยกเรื่องหนี้บุญคุณขึ้นมาอ้าง
"งั้นบิ้นจะพยายามค่ะ" เธอตอบรับคุณหนูเกรซด้วยน้ำเสียงจำยอม
"ดีมาก..แกไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยจริงๆ" คุณหนูเกรซพูดจบก็ยกยิ้มมุมปากขึ้นมาทันที
.....................................................................
~~ห้องนอนของคนใช้ (ห้องส่วนตัวของริบบิ้น)
ทางครอบครัวตระกูลบวรภักดีอนันต์รับเลี้ยงเธอ และส่งเสียเรื่องเรียนของเธอจนเธอเรียนจบก็จริง แต่ในความเป็นจริงก็คือ นายท่าน และนายหญิงต้องการหาคนมาเป็นเพื่อนเล่นกับลูกสาวของเขา คอยดูแล และเป็นบ่าวรับใช้ส่วนตัวของลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลเท่านั้นเอง เพราะพวกเขาไม่ค่อยมีเวลาให้กับลูกสาวของตนมากนัก ด้วยธุรกิจหน้าที่การงาน และฐานะทางสังคมที่ทำให้ไม่มีเวลาได้อยู่ติดบ้านเลยด้วยซ้ำ และนี่คือสถานะที่แท้จริงของเธอ สาวใช้ส่วนตัวของคุณหนูเกรซนั่นเอง
"เฮ้อ..บิ้นจะทำไงดีหละป้า..นี่ถ้าไม่ติดเรื่องหนี้บุญคุณที่นายท่านส่งเสียให้บิ้นเรียนจนจบนะ บิ้นจะหนีออกจากคฤหาสน์หลังนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย" เธอบ่นออกมาให้ป้าสมศรี แม่บ้านอาวุโสฟัง เพราะเธออยากจะระบายความอัดอั้นตันใจที่เธอแบกไว้มันช่างหนักหนาสาหัสซะเหลือเกินให้ป้าสมศรีฟัง
"นี่ยัยบิ้น แกมานั่งบ่น มานั่งปรับทุกข์อยู่ตั้งนานป้ายังไม่รู้เลย ว่าคุณหนูเกรซให้แกไปทำอะไร!!?" ป้าสมศรีถามด้วยความสงสัย
"คุณหนูเกรซให้บิ้นไปดูตัวแทนในวันพรุ่งนี้หนะป้า!!"
"ตายแล้ว!!ถ้านายท่านรู้เข้าแกตายแน่ๆ" ป้าสมศรีพูดออกมาด้วยความตกใจ
"นั่นสิป้า..แต่คุณหนูเกรซบอกให้บิ้นทำยังไงก็ได้ ให้คุณชายเตชินท์อะไรนั่นไม่ชอบเธอ!!"
"แล้วทำไมคุณหนูเกรซเขาไม่ไปเองซะเลยหละ ร้ายๆ กรี๊ดกร๊าดแบบนั้นผู้ชายเห็นก็วิ่งหนีกันหมดแหละ ถ้าแกไปเขาได้ตกหลุมรักแกเข้าหนะสิยัยบิ้น แกทั้งสวยทั้งน่ารัก ซะขนาดนี้"
"ป้าก็พูดซะเว่อร์ไป..คุณหนูเกรซเขามีบินไปอิตาลีพรุ่งนี้ กับคนรักของเธอหนะป้า"
"ถ้านายท่าน กับนายหญิงกลับมาแล้วรู้เข้าหละฮะยัยบิ้น..บันเทิงแน่แกงานนี้"
"ไม่หรอกป้ากว่านายท่านทั้งสองจะกลับมาคฤหาสน์ก็อีกเดือนนึงได้แหละป้า นายท่านทั้งสองบินไปคุยเรื่องธุรกิจที่อเมริกากันอยู่หนะป้า
.....................................................................
~~ณ ร้านอาหารเลิศรส~~
คุณชายเตชินท์ อายุ 24 ปี บุตรชายเพียงคนเดียวของท่านชายกรวิช และหม่อมหลวงวิยะดา ปัจจุบันเขาดำรงตำแหน่งเป็นประธานเจ้าหน้าที่บริหารบริษัทกลุ่มธุรกิจซุปเปอร์คาร์ และกรรมการผู้จัดการธุรกิจอุตสาหกรรมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ มหาเศรษฐีระดับต้นๆของเมืองไทย เขาเองก็ไม่ได้อยากจะมาดูตัวในครั้งนี้สักเท่าไหร่นัก เพราะสืบรู้มาว่าคุณหนูเกรซเจ้าอารมณ์ และชอบเอาแต่ใจ
"รับอะไรดีค่ะคุณผู้ชาย!!?" พนักงานเสิร์ฟเข้ามารับออเดอร์
"เอาน้ำเปล่ามาแก้ว แล้วก็น้ำส้มแก้วนึงก่อนแล้วกันครับ" เสียงเตชินท์พูดบอกพนักงานเสิร์ฟ คุณชายเตชินท์ที่มาถึงร้านที่นัดหมายไว้ว่าเรทแล้ว แต่ฝ่ายหญิงมาเรทยิ่งกว่าเขาซะอีก
"รอสักครู่นะคะ" พนักงานเสิร์ฟสาวรับออเดอร์เสร็จก็เดินออกไปทันที
#แอ๊ดดด# เสียงประตูร้านเปิดออก พร้อมกับการก้าวเท้าเข้ามาภายในร้านอาหารเลิศรส ของหญิงสาวใบหน้าสวยใส แต่งชุดจั๊มสูท ทรงหลวม สีขาวไข่มุก เธอหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาคุณชายเตชินท์ โดยที่การกระทำทุกอย่างของเธออยู่ในสายตาของคุณชายเตชินท์ตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาในร้านแล้ว
#เป็นวาสนาผู้ใดหนอ# เสียงสายเรียกเข้ามือถือของคุณชายเตชินท์ดังขึ้น แล้วเขาก็กดรับ
"สวัสดีครับ"
"เอ่อ..คุณเตชินท์ใช่มั้ยค่ะ ฉันเกรซนะคะมาถึงร้านแล้ว คุณมาถึงรึยังค่ะ!!?" เธอเอ่ยถามเขา ทำให้เตชินท์ที่มองเธออยู่ตลอดเวลาถึงกับอมยิ้มขึ้นมาทันที
"ถึงแล้วครับ..เดี๋ยวผมโบกมือให้นะครับ" เขาพูดจบ ริบบิ้นก็เงยหน้าขึ้นมอง แล้วเธอก็เห็นผู้ชายสวมชุดสูทสีเทาโบกมือเรียกเธออยู่ เธอจึงเดินเข้าไปหาเขาทันที แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเขา แล้วเธอก็เป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน
"เอ่อ..ที่ฉันมาในวันนี้เพื่อบอกกับคุณว่าฉันมีคนรักอยู่แล้วค่ะ" ริบบิ้นมาถึงก็รีบพูดตัดบทความสัมพันธ์ใดๆทั้งสิ้น เธอจะได้รีบกลับเร็วๆ
"ก็แค่คนรักหนิครับ..ยังไม่ได้แต่งงานด้วยสักหน่อย..ถ้าผมตกลงจะคบกับคุณทางบ้านคุณจะต้องดีใจมากแน่นอนครับ" เตชินท์พูดออกมาเพราะเขาหลงเสน่ห์เธอตั้งแต่แรกเห็นซะแล้วนั่นเอง
#แชะ# ภาพที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกันถูกถ่ายไว้โดยนักสืบ
"แต่ฉันกับคุณเราเพิ่งเคยเจอกันเองนะคะ และฉันเองก็ไม่คิดที่จะชอบคุณด้วยค่ะ" ริบบิ้นพูดตามความจริงออกไป
"โอ้ยย..เจ็บจังเลยครับ..ทำไมพูดตรงแบบนี้หละครับ..เรายังไม่ได้ลองคบกันเลยนะครับ..อย่าเพิ่งรีบตัดสัมพันธ์กันเลยสิครับ" เตชินท์เริ่มสนใจผู้หญิงตรงหน้าของเขามากขึ้น เธอมีเสน่ห์ดึงดูดเขาเป็นอย่างมาก
"ฉันว่าเราคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วค่ะคุณเตชินท์ ยังไงฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ" พูดจบเธอก็รีบเดินออกจากร้านไปทันที
"เอ้า..เดี๋ยวก่อนสิครับ" เขารีบเดินตามเธอไป
"เดี๋ยวก่อนค่ะคุณผู้ชาย..คุณยังไม่ได้ชำระเงินค่าเครื่องดื่มเลยค่ะ" พนักเสิร์ฟเรียกเขาไว้ซะก่อน
~ริบบิ้นรีบเปิดประตูออกมาด้านนอกร้านทันที
#แชะ แชะ# ภาพเดี่ยวของเธอถูกถ่ายเก็บไว้โดยนักสืบ
เธอออกจากร้านมาก็เจอแท็กซี่ขับผ่านมาพอดี เธอจึงเรียกแท็กซี่ แล้วขึ้นรถแท็กซี่กลับคฤหาสน์ทันที
......................................................................
~~ณ คฤหาสน์มาเอล ประเทศฝรั่งเศส~~
~~ห้องทำงานของท่านดีโอดาด
"นายพลภัทรเดช และภรรยาของมันไปคุยเรื่องธุรกิจอยู่ที่อเมริกา ประมาณเดือนนึงถึงเดินทางกลับมาถึงประเทศไทยครับนาย" อองรีรายงานผู้เป็นนาย
"และก็นี่ครับนาย..รูปภาพของคุณเกรซลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านพลเอกภัทรเดช" อองรีพูดพร้อมส่งรูปเดี่ยวของริบบิ้นที่เข้าใจผิดคิดว่าเป็นคุณหนูเกรซให้กับท่านดีโอดาด
"หึ..ดูหน่อมแน้ม และอ่อนแอซะเหลือเกิน!!" ดีโอดาดพูดดูแคลนเมื่อเห็นรูปของหญิงสาว
"แล้วนี่ก็รูปที่เธอไปดูตัวกับคุณเตชินท์ มหาเศรษฐีระดับต้นๆของเมืองไทยครับ" อองรีพูดพร้อมส่งรูปภาพอีกรูปให้กับผู้เป็นนาย ดีโอดาดรับไป แล้วเพ่งมองรูป พลันพูดขึ้น
"ดูร่านคนรวยดี!!" ดีโอดาดพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน แล้วสั่งสมุนของเขาต่อ
"อีก 2 วันกูจะเดินทางไปประเทศไทย มึงอยู่ดูแลทางนี้..ไม่ต้องตามกูไป แล้วหาสมุนมือดีให้กูสักสองคน เดินทางไปประเทศไทยพร้อมกับกู" ดีโอดาดพูดสั่งอองรี
"รับทราบครับนาย" อองรีรับคำผู้เป็นนาย
- ผู้เขียน
