จำเลยรัก(ฉบับมาเฟีย)

บทที่ 3 (ขโมย!!)

บทที่ 3 (ขโมย!!)

~~ณ คฤหาสน์โนอาห์ ประเทศฝรั่งเศส~~

~ห้องทำงานส่วนตัวของเจ้าพ่ออดัม

"หึ..สุดท้ายไอ้แก่ลูตินมันก็ตายก่อนวัยอันควรให้กับไอ้ดีโอดาดลูกรักของมัน...ตั้งแต่ไอ้ลูติน มันรับไอ้เด็กดีโอดาดมาเลี้ยงดู องค์กรมาเฟียของเราก็ไม่สามารถแซงขึ้นอันดับ 1 ได้เลยนับ 15 ปีแล้ว...แล้วยิ่งตอนนี้ไอ้ดีโอดาดมันขึ้นครองตำแหน่งเจ้าพ่อมาเฟียแห่งมาเอลแล้วด้วย...ยิ่งแล้วใหญ่เลยทีนี้..ใครๆก็รู้ว่ามันโหดเหี้ยมเกินมนุษย์แค่ไหน แถมฝีมือการต่อสู้ของมันก็ขึ้นอันดับ 1 ขององค์กรมาเฟียระดับโลกซะด้วย" อดัมเจ้าพ่อมาเฟียแห่งโนอาห์ในวัย 35 ปีพูดขึ้นอย่างนึกหวั่นในใจ

"ทางสายของเรารายงานมาว่า ไอ้ดีโอดาดมันจะบินกลับบ้านเกิดของมันที่ประเทศไทยในอีก 2 วันข้างหน้าครับนาย" ซองเดย์สมุนมือซ้ายรายงานผู้เป็นนาย

"มันไปทำอะไรที่ประเทศไทยว่ะ!!?" อดัมนึกถามด้วยความสงสัย

"ข้อมูลตรงนี้สายเรายังไม่แจ้งมาครับนาย"

"สืบมาให้กูให้ได้...คนอย่างมันไม่มีทางเดินทางไปไหนโดยไม่มีจุดมุ่งหมาย!!" อดัมพูดสั่งลูกน้องของเขาด้วยความอยากรู้

"รับทราบครับนาย" ซองเดย์รับคำผู้เป็นนาย

....................................................................

~~ณ คฤหาสน์ตระกูลบวรภักดีอนันต์~~

~ห้องนอนของคนใช้ (ห้องส่วนตัวของริบบิ้น)

#สายจากทางไกลประเทศอิตาลี#

"เป็นไงแกวันนี้ที่ไปดูตัวแทนฉัน คุณเตชินท์อะไรนั่นต้องรูปร่างอ้วนๆเตี้ยๆทรงอาเสี่ยแน่เลยใช่มั้ย?..เพราะฉันไม่เคยได้ข่าวว่าเขาควงผู้หญิงคนไหนเลย..ท่าทางจะไม่มีใครเอา ฮ่า ฮ่า" คุณหนูเกรซพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี ที่ตัวเองไม่ต้องไปดูตัว

"อืม..จากที่บิ้นสังเกตุ...เขาก็ดูดีอยู่นะคะคุณหนูเกรซ!!"

"หึ..ระดับสายตาของแก...ฉันไม่ค่อยมั่นใจที่จะเชื่อหรอก..อีก 2 วันฉันจะบินกลับแล้ว..มารับฉันที่สนามบินด้วยละกัน!!"

"ค่ะคุณหนู"

"โอ้ยย..อ่าา.เดี๋ยวก่อนสิค่ะ darling เกรซยังไม่ได้วางสายเลย..อ่าา..แค่นี้ก่อนนะแกยัยริบบิ้น..ฉันจะนอนแล้ว..อ่าาา!!" คุณหนูเกรซพูดด้วยความเสียว

"ขอให้สนุกทั้งคืนนะคะคุณหนู" แล้วริบบิ้นก็รีบวางสายไปทันทีด้วยความสยิว

#2 วันต่อมา#

สายการบินแอร์ฟรานซ์-เคแอลเอ็ม (Air France-KLM) บินตรงสู่ ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ (ใช้เวลาในการเดินทาง 11 ชม. 15 นาที)

~เครื่องบิน Landind ลงสู่ภาคพื้นดิน

สายการบินอิตาแอร์เวย์ (ITA Airways) บินตรงสู่ ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ (ใช้เวลาในการเดินทาง 13 ชม.)

~~ณ ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ประเทศไทย~~

ริบบิ้นนั่งรถมาพร้อมกับคุณลุงเดชา คนขับรถประจำตำแหน่งของคุณหนูเกรซ #ผ่านไป 30 นาที# รถก็ขับเข้าจอดที่ตึกจอดรถของสนามบินสุวรรณภูมิ

"เดี๋ยวบิ้นลงไปรับคุณหนูเกรซเองจ๊ะลุงเดชา..ลุงเดชารออยู่บนรถนะจ๊ะ"

"ได้ครับคุณริบบิ้น" คุณลุงเดชารับคำปุ๊บ ริบบิ้นก็เดินลงจากรถทันที เธอก้มมองดูนาฬิกา เหลือเวลาอีก 1 ชม.สายการบินที่คุณหนูนั่งมาถึงจะ Landing" เธอพึมพำกับตนเองแล้วก็เดินไปหาซื้อน้ำกินก่อน เพราะเธอคอแห้งมากอยากกินน้ำหวานๆเย็นๆให้ชื่นใจ แล้วเธอก็เดินมาเจอร้านชานมไข่มุก เธอไม่รอช้าเดินตรงดิ่งเข้าไปสั่งทันที

"เอาโกโก้ไข่มุก เข้มข้นหวานมันนะคะ" และระหว่างที่เธอยืนรอน้ำก็มีโจรมากระชากกระเป๋าสะพายข้างของเธอไป

"ว้ายย..ช่วยด้วยค่ะ..โจรขโมยกระเป๋า" ริบบิ้นร้องโวยวายดังลั่น ขอความช่วยเหลือ แล้วก็วิ่งไล่ตามโจรคนนั้นไปทันที

#ตุ๊บ# ไอ้โจรขโมยกระเป๋าวิ่งชนร่างใหญ่จนล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น แต่ชายร่างสูงใหญ่นั้นกลับยืนนิ่งเฉยไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลย พลันก้มลงไปแล้วบีบคอให้มันลุกขึ้นมา แล้วหักข้อมือของมันทั้งสองข้าง #กึก กึก#

"โอ้ยยย..เจ็บ..โอ้ยย..เจ็บเหลือเกิน" ไอ้โจรลักกระเป๋าร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ผู้คนที่เดินผ่านไปมาเริ่มหันมามอง

"ไอ้ลูก้า ไอ้อองตวน..พาไอ้เดนสวะนี่ไปฆ่าทิ้งซะ!!" เขาเอ่ยสั่งลูกน้องทั้งสองด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ทว่าแฝงไปด้วยความอำมหิต

"รับทราบครับนาย" แล้วสมุนทั้งสองก็ลากไอ้โจรลักกระเป๋าออกไปจากตรงนั้นทันที ดีโอดาดก้มลงเก็บกระเป๋าสะพายข้างขึ้นมามองดู

"นั่นกระเป๋าของฉัน..ฉันขอคืน!!" เสียงของริบบิ้นพูดขึ้นทางด้านหลังของดีโอดาด..ทำให้เขาหันขวับมามองตามเสียงพูด แล้วเขาก็ต้องอึ้งว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของเขาคือ คุณหนูเกรซ ลูกสาวเพียงคนเดียวของนายพลภัทรเดช สายตาของเขาแปรเปลี่ยนเป็นอำมหิตขึ้นมาทันที เขากำมือแน่นตัวสั่นเกร็งพยายามข่มอารมณ์แค้นไว้ แล้วเดินเข้าไปกระชากแขนของริบบิ้นให้เดินตามเขาไปทันที

"โอ้ยยนี่คุณ..ฉันเจ็บนะ..คุณจะทำอะไร..จะพาฉันไปไหนเนี่ย!!?" ริบบิ้นเริ่มโวยวายด้วยความหวาดกลัว

"ฉันเป็นคนช่วยเอากระเป๋าคืนให้เธอ...เธอก็ต้องตอบแทนฉันสิ!!" ดีโอดาดพูดขึ้นเสียงเข้ม

"เรื่องตอบแทนวันหลังได้มั้ย..วันนี้ฉันต้องรอรับ..."เธอยังพูดไม่ทันจบเขาก็พาเธอเดินมาถึงรถ Rolls-Royce Ghost คันสีดำป้ายแดงที่สั่งซื้อไว้ก่อนมาถึงเมืองไทย..เขาเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านคนขับ แล้วดึงเธอลงมานั่งทับบนตักของเขา แล้วขับรถออกไปทันที

"ว้ายย.. ไอ้บ้า..ไอ้โรคจิต..แกจะพาฉันไปไหน" พอเธอโวยวายมากขึ้น เขาก็ดันร่างของเธอไปนั่งด้านข้างคนขับทันที

"เงียบ!!" เขาตวาดดังลั่น จนเธอสะดุ้งด้วยความตกใจแล้วก็ร้องไห้ออกมาไม่หยุด ฮือ..ฮืออ เขากดปุ่มบนหน้าจอ Carplay เพื่อโทรออกหาสมุนทั้งสองของเขา

#ตื้ด ตื้ด# ฮือ..ฮือ...

"ครับนาย" ลูก้ารับสาย

"พวกมึงจัดการกับไอ้เดนสวะนั่นเสร็จแล้วตามกูไปที่โรงแรมสวีทมูนได้เลย..กูขับรถออกมาก่อนแล้ว"

"รับทราบครับนาย" ลูก้ารับคำผู้เป็นนาย แล้ววางสายทันที

"ไอ้อองตวน..กูได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้อยู่บนรถนายด้วยมึง..เสียงแม้งโคตรสยองเลย...บรึ๋ย"

"ผีผู้หญิงเหรอว่ะมึงไอ้ลูก้า"

"ใช่มึงร้องโหยหวน สะอึกสะอื้นไม่หยุดเลยมึง" ลูก้าตอบกลับอองตวน

"ฉิบหายแล้วมึง..รถนายออกจะแพง..โดนย้อมแมวขายแน่ๆเลย..กูสงสารนายจังเลยว่ะ..ฮือ..ฮือ" อองตวนเริ่มร้องไห้สงสารนาย

"เฮ้ย..มึงใจเย็นๆ..เดี๋ยวถ้านายเจอเข้าจังๆ ต้องสั่งให้ตามหมอผีมาไล่ชัวร์..มึงไม่ต้องเป็นห่วง!!" ลูก้าพูดพลางลูบหลังปลอบเพื่อนที่สงสารนาย

~~ภายในรถ Rolls-Royce Ghost คันสีดำ

"แกเป็นใคร..ทำไมต้องจับฉันมาด้วย..คุณหนูกำลังจะมาถึงแล้ว..ฉันต้องกลับไปที่สนามบินเดี๋ยวนี้"

"คุณหนูที่ไหนอีกหละ..เพื่อนมึงงั้นเหรอฮะ..คุณหนูเกรซ"

"แกมันหยาบ..แกรู้จักคุณหนูเกรซด้วยงั้นเหรอ!!?"

"มึงนี่ตอแหลเก่งจริงๆเลยนะ..ตัวมึงชื่ออะไรมึงยังไม่รู้ตัวอีกงั้นเหรอ!!"

"แก..แกมันคนเถื่อน ฉันไม่ใช่คุณหนูเกรซ..ฉันชื่อริบบิ้น..เป็นสาวใช้ส่วนตัวของคุณหนูเกรซ!!" ริบบิ้นพยายามจะบอกเขาแต่เขาก็พูดสวนขึ้นมาอีก

"มึงนี่โกหกเก่ง เล่นละครเก่งจริงๆเลยนะ!!"

"แล้วแกคิดว่าฉันมาทำอะไรที่สนามบินหละ!!?"

"กูจะไปรู้ได้ไง"

"ก็ฉันบอกอยู่นี่ไง..ว่าฉันมารับคุณหนูที่สนามบิน..ฉันชื่อริบบิ้น!!"

"ถ้ามึงยังไม่เลิกเล่นละครใส่กูอีก..อย่าหาว่ากูไม่เตือน!!"

"ฉันชื่อริบบิ้น..ไม่ใช่..." ริบบิ้นยังพูดไม่ทันจบ เขาก็ขับรถเข้าข้างทางแล้วเบรคทันที #เอี๊อดดด# เขาหันไปมองผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆเขาด้วยความโกรธที่เธอไม่ยอมรับความจริง แล้วพุ่งเข้าไปจับข้อมือสองข้างของเธอด้วยมือเดียวกำไว้แน่น ด้วยพละกำลังของเขาที่มีมากมายมหาศาลซะเหลือเกิน ริบบิ้นดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด เขาก้มปากลงมาจูบเข้าที่ปากของเธอทันที

#จ๊วบ จ๊วบ!!# ดีโอดาดใช้ลิ้นของเขาชอนไชอย่างดุเดือดในโพรงปากของเธอ แล้วดูดลิ้นของเธออย่างแรง #อ่าาา# เขาเริ่มครางในลำคอ ริบบิ้นที่ดิ้นสู้แรงเขาไม่ได้เลย ก็กัดลิ้นของเขาเข้าอย่างแรง เขาหยุดชะงักกึกทันที แล้วเลื่อนหน้าออกมามองเธอด้วยสายตาอำมหิต ริบบิ้นตกใจมากเพราะเธอกัดเขาเข้าไปเต็มแรงเลย แต่เขาไม่ร้องออกมาสักแอะ

"ชอบแบบซาดิสก็ไม่บอก..ฉันจะได้จัดให้!!" ดีโอดาดเริ่มเกิดอารมณ์ เขามองเธอด้วยสายตาสุดหื่น

"นายใช่คนรึป่าวเนี่ย...ไม่รู้สึกเจ็บลิ้นบ้างเลยรึไง!!" ริบบิ้นพูดออกมาด้วยความกลัวจนตัวสั่น