ตอนเย็นอคินพาเมลดาลงมาเดินเล่นริมทะเล เนื่องจากเป็นทะเลที่ค่อนข้างจะสงบผู้คนเลยไม่เยอะ เพราะเขารู้ว่าเมลดาไม่ค่อยชอบเดินในที่คนพลุ่งพล่าน ยกเว้นร้านเหล้าของเพื่อนหล่อนนะ
เขาเเละเธอเดินหยอกล้อกันกระหนุงกระหนิงบนหาดทรายสีขาว พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า ทั้งคู่นั่งดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันอย่างโรแมนติก หวานจนมดจะขึ้น บอดี้การ์ดที่คอยตามดูเเลแอบดูเขาทั้งคู่สวีทหวานกันอย่างอิจฉาที่ไม่ได้เห็นภาพน่ารักๆแบบนี้มานานเเล้ว อย่างน้อยตอนนี้เจ้านายหนุ่มของเขาก็มีความสุขไม่อมทุกข์เหมือนก่อน
"นาย..."
"เรียกพี่คินได้ไหม ฉันชอบให้เธอเรียกฉันว่าพี่คินมากกว่าคำว่านาย"อคินหันมาขอให้เมลดาเปลี่ยนสรรพนามเรียกตน เพราะถ้าไม่ร่วมรักกันก็คงไม่เรียกแบบนี้ มันดูห่างเหินจนเขาเองรู้สึกไม่ชอบมันสักเท่าไหร่
"ดะ...ได้สิ"
"เวลาพูดง่ายๆ น่ารักมากเลยนะรู้ไหม...น้องเมล"น้ำเสียงอบอุ่นชวนให้ใจหวั่นไหวของเขามันทำให้หัวใจดวงน้อยๆขอ
