“เจ้าคิดว่าอย่างไรถงกงกง” เมื่ออยู่กันตามลำพังกับข้ารับใช้คนสนิท ฮ่องเต้แห่งแคว้นซีจึงอยู่ในท่าทางสนุกสนานอย่างไม่คิดปิดบัง
“เรื่องนี้น่าสนใจไม่น้อยพ่ะย่ะค่ะ คงมีเรื่องให้เอาไว้หยอกล้อคุณชายใหญ่ไปอีกหลายปี” กงกงคนสนิทตอบกลับอย่างที่คิด ด้วยรับใช้อีกฝ่ายมาตั้งแต่ยังเป็นเพียงองค์ชาย จึงรู้ดีว่าผู้เป็นนายคิดสิ่งใดอยู่
“นั่นสิ เจ้าหลานตัวแสบนั้นดันไปถูกใจบุตรีของพญาเหยี่ยวหวงไข่เสียได้ หึหึ” ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเสนาบดีของตนเองรีบเร่งกลับบ้านทุกวันเพราะอะไร
“ยามนี้คุณหนูใหญ่ตระกูลเซี่ยเพิ่งอายุเพียง 7 หนาวเท่านั้น กว่าจะถึงปลายทาง คุณชายใหญ่ยังต้องพยายามอีกมากพ่ะย่ะค่ะ” กว่าเด็กน้อยจะปักปิ่นหนทางยังยาวไกลนัก
“อีกทั้งนางยังเป็นที่เลื่องลือถึงความงดงามหาใดเปรียบอีกด้วย งานนี้เฟิงเอ๋อร์คงมีคู่แข่งไม่น้อยเชียว” คำพูดคล้ายสงสารหลานชายแต่แววตากลับไม่ใช่แม้แต่น้อย
“จวิ้นอ๋องจากหัวเมืองทางเหนือมีก
