ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าที่ดังเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต้องเดาก็รู้ได้เลยว่าเป็นของใคร
“พี่หญิงเจ้าคะ!” ร่างเล็กพุ่งมาเร็วราวกับกระต่ายแล้วโผเข้าหาอ้อมกอดอันคุ้นเคย
“เหตุใดถึงวิ่งในเรือน หืม” มือบางบีบเข้าที่จมูกรั้นอย่างหมั่นเขี้ยว
“คิกๆ หลินเอ๋อร์เพียงมาตามพี่หญิงไปพบพี่อวิ้นหยางกับพี่ซูฮวาเจ้าค่ะ” คำตอบนั้นทำเอาเซี่ยลี่อิงชะงัก
จากที่นางรู้มาอันซูฮวาโดนลงโทษกักบริเวณอยู่ และคนอย่างท่านราชครูคงไม่กลืนน้ำลายตนเองง่ายๆ เป็นแน่…นอกเสียจาก
‘หึหึ อวิ้นหยาง นี่เจ้าคิดจะเก็บสตรีทุกนางที่อยู่ข้างกายเอาไว้เพื่อเป็นหมากให้เจ้าสินะ’
ความคิดนี้คงเป็นของเหอกุ้ยเฟยแบบไม่ต้องคิดให้ยุ่งยาก พระนางคงต้องการออกหน้าช่วยฮูหยินเอกตระกูลอันเพื่อสร้างบุญคุณเป็นแน่
“เจ้าออกไปรอพี่สักประเดี๋ยว พี่ขอแต่งตัวครู่เดียวเท่านั้น” เสียงใสอ่อนโยนมากขึ้นยามพูดคุยกับน้องน้อย
“เจ้าค่ะ หลินเอ๋อร์จะออกไปรอที่หน้าเรือ
